• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2011 - de recensent

Allesetende angst en chaos.
18 augustus 2011, Hasselt

Tekst: Piet Notteboom

Beeld: Joost Doensen

Publicatiedatum: 23 augustus 2011

Er is een aantal redenen waarom Pukkelpop 2011 voorgoed een plaats zal krijgen in de geschiedenis. Het festival was compleet uitverkocht, beschikte over een bijzonder veelbelovend programma en nam een fabelachtige start op een zonovergoten Hasseltse weide. Zo'n vier uur na de aftrap was het feest voorbij, het terrein herleid tot een ravage, niets dan geschokte gezichten. Natte, ijskoude ellende.

Ik ben een festivalganger de luxe: over een tentje maak ik me geen zorgen meer. De caravan is als een klein festivalpaleisje geïnstalleerd op een private camping die is ingericht door een lokale voetbalploeg. Aanschuiven voor douches is er niet meer bij en in de cafetaria is er altijd frisse pils en hete koffie bij de hand.

De hitte die boven de weide zinderde, zou gebroken worden door een fikse regenbui. Die zagen we al een hele dag langzaam dichterbij sluipen. Ik heb haar nog bejubeld, de verkoeling. Maar toen was het moment van de waarheid aangebroken, iedereen nam zijn stelling in: sommigen zochten beschutting onder een van de tenten op de weide, anderen zouden de regen in open lucht trotseren terwijl ze luidkeels met Skunk Anansie meebrulden.

Grijze wolken werden groen en geel en zwart, regen werd hagel met stenen als knikkers en de wind ontwikkelde op minder dan een halve minuut een kracht die het concert van de mainstage wegblies en de massa uit elkaar sloeg. In de loop van de vijf à tien minuten die volgden kraakte hij bomen, herleidde hij tenten en lichtconstructies tot schroot en werd Pukkelpop 2011 de editie van de angst.

En daar eindigt het feest van Chokri Mahasine als door een hamerslag, met de trieste balans van vier dodelijke slachtoffers, elf zwaargewonden, honderden lichtgewonden en duizenden gebroken muziekliefhebbers.

Op de camping heerst vernieling, net als op de weide. Allesetende angst en chaos. Rond mijn festivalpaleisje op de camping van de voetbalploeg heerst een vreemde sfeer. Hier is haast niets van de vernieling te merken. Een dikke laag eikels is van de bomen afgewaaid en vormt een mat rond de caravan. Langzaam stromen bekende gezichten met grote ogen binnen. Blij dat we nog leven.

En de muziek? Tja.

Als het echt moet, wil ik wel iets vertellen over de springerige discononsens van Trophy Wife, of de groezelige hippieliederen van Edward Sharpe and the Magnetic Zeros. Ik kan wel iets schrijven over de geluidswereld van het compleet geschifte Destroyer. Maar voor je het weet moet ik ook vertellen hoe ik wachtte op Miles Kane en Anna Calvi en hoe een storm voor mijn ogen dood en vernieling zaaide.

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2011-de-recensent/21988/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop