• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2010 dag 3

Zware dilemma's en een grandioos eindfeest.
21 augustus 2010, Pukkelpop Festival, Hasselt

Tekst: Geertje Cools en Harm-Jan Zondag

Publicatiedatum: 29 augustus 2010

De derde dag op Pukkelpop heeft weer veel moois in petto, maar wie zich niet kan opsplitsen zal ook met pijn in het hart keuzes moeten maken. Het is laveren tussen vrolijke pop, charismatische woestijnrockers, beukende techno en geslaagd experiment. Wat de keuze ook is, genoten wordt er sowieso.

Broken Bells [bovenste foto] is de vrucht van de samenwerking tussen Danger Mouse, van onder andere Gnarls Barkley en Gorillaz, en James Mercer, zanger van The Shins. Op Pukkelpop staan ze met zes op het podium. Het resultaat levert muziek op die laveert tussen pop en rock en redelijk klassiek klinkt, soms zelfs een beetje té braaf. De melodieuze nummers zijn echter mooi opgebouwd, steken goed in elkaar en stralen een fijne sfeer uit. Gitaren en samenzang blijken belangrijk maar er is ook een rol weggelegd voor elektronica, waarschijnlijk onder invloed van Danger Mouse. Het concert van Broken Bells is er één met weinig interactie, de heren laten de nummers voor zich spreken. Tijdens afsluiter 'Insane Lullaby' spelen beide spilfiguren enkel piano en gitaar, wat een knap moment oplevert. Het publiek geniet zichtbaar van de eigen cocktail die Broken Bells brouwt met invloeden uit veertig jaar rockgeschiedenis.

Queens of the Stone Age [foto links] blijkt een waardige hoofdact op het hoofdpodium. Veel van hun nummers - de band brengt strakke, prachtige versies van 'Feel Good Hit of the Summer', 'No One Knows', 'Little Sister' en 'Monsters in the Parasol' - verdienen alvast de status van klassiekers maar klinken allesbehalve verouderd en Josh Homme is één van de meest charismatische frontmannen van het festival. De stevige stonerrock van Queens of the Stone Age houdt de hele weide in de ban. Ze zijn dan ook een typische Pukkelpopgroep: alternatief, eigenzinnig en vooral ontzettend cool. En ze scoren met commercieel succesvolle wereldhits die eveneens gesmaakt worden door de meerwaardezoeker. Het hoofdpodium van Pukkelpop was trouwens de locatie van het eerste Europese concert van Queens of the Stone Age, in 1998, weliswaar om 11:00 's morgens.

De muziek en het concert van Jónsi de Indiaan draaien voornamelijk rond zijn hoge, ijle stem, iets waar muzikanten uit IJsland een patent op lijken te hebben. Wat Jónsi doet is hoogst uniek, hij kan niet in een vakje gestopt worden en is wars van alle trends. De afwisseling tussen de springerige vrolijkheid van radiohits als 'Go Do' en de naakte, ijzige ingetogenheid in de andere nummers werkt bijzonder goed. Ook in de Marquee staat dus een prima en zeer populaire hoofdact. Veel show én verstilde schoonheid blijken perfect samen te gaan.

Het Noorse Jaga Jazzist mag na acht jaar nog een keer terugkeren naar Pukkelpop, wat trouwens voor veel acts het geval is. Het is een blij weerzien met het orkest, want dankzij de negen muzikanten en de hoeveelheid aan instrumenten overstijgen ze het predikaat band. Jaga Jazzist brengt voornamelijk nieuwe nummers, maar deze zetten de toon van de oude gewoon verder: een jazzy, vol geluid, filmisch tot en met, in combinatie met tegendraadse, hoekige ritmes. Live klinken ze fantastisch, waardoor dit concert uitgroeit tot één van de betere van het gehele festival. (GC)

Volgens het programmaboekje koppelt de Russische dj Proxy 'de spannendste techno aan de fermste electro' en is het ook nog eens perfect om tieten op te flashen. Dat klinkt naast plat toch ook behoorlijk veelbelovend, dus dat moet gecheckt worden. Meisjes die HUMO's advies ter harte nemen zijn niet te bekennen, maar deze Rus draait wel een onverwacht lekkere en afwisselende mix vol diepe techno. Meer dan geschikt om in de zonnige middag van deze derde festivaldag de laatste korrels slaapzand weg te dansen.

Minder boeiend zijn de dronkemansliederen van de gypsypunkers van Gogol Bordello [foto hierboven] op het hoofdpodium. 'Start Wearing Purple' is natuurlijk de ultieme song om met een pintje in de hand mee te brullen, maar na een kwartiertje beginnen alle nummers op elkaar te lijken en gaat de lol er al snel weer af.

Snel maar door dus, naar het Californische Sleepy Sun [foto rechts]. Hun slepende psychedelische rocksongs vallen vooral op door de dynamische afwisseling van raspende gitaarsolo's en wilde drumerupties enerzijds en zachtjes bezwerende zang anderzijds, waarbij referenties aan bands als Black Mountain zich al snel aandienen. De nummers worden goed gebracht, maar bij zo'n band hoop je live eigenlijk toch op lang uitgesponnen jams die je wegvoeren naar een andere staat van bewustzijn. Dat blijft hier helaas achterwege, maar dat is dan ook het enige minpunt aan deze show.

Flying Lotus bewijst vanavond dat veelzijdigheid en experiment nooit in de weg hoeven te staan van toegankelijkheid. Moeiteloos mixt hij hiphop, soul, psychedelica, jazz en zo ongeveer alles waar hij de hand op weet te leggen door elkaar tot er een onweerstaanbare en vooral uiterst dansbare smeltkroes ontstaat die zeker niet alleen door snobisten wordt gewaardeerd. De Chateau gaat los en Flying Lotus toont zich op onnavolgbare wijze de koning van de nieuwe generatie eclectici.

De late avond van dag drie zet de bezoeker voor een aantal duivelse dilemma's en er moeten harde keuzes gemaakt worden. Kan je het maken om de gevierde hipsters uit Brooklyn van Yeasayer te missen? En verdient de ingetogen prachtpop van Balthazar het om genegeerd te worden? Eigenlijk niet, en een beukende Boys Noize-party laat je ook niet zomaar aan je voorbij gaan.

Maar gekozen moet er worden en dan wordt het toch 2manydjs. Dat zij deze jubileumeditie knallend zullen afsluiten staat van tevoren vast. Deze mannen weten hoe ze een feestje moeten bouwen en gooien hits uit alle hoeken en gaten van het universum in de mix, van 'Love Is in the Air' tot aan 'Love Will Tear Us Apart'. Een betere afsluiter kan je je niet wensen en het is van begin tot einde één groot feest. Als vervolgens het traditionele vuurwerk ontploft kan je veilig concluderen dat een meer dan geslaagd verjaardagsfeest zijn einde nadert. Wie nog geen afscheid wil nemen zoekt zijn toevlucht tot Ed & Kim die in de Boilerroom nog een paar uur doorgaan. Als daar de muziek dan eindelijk stopt worden er nog wat spontane drumconcerten gegeven, maar tegen het ochtendgloren is het dan toch echt voorbij en wordt het tijd om de slaapzak op te zoeken. Tot volgend jaar dan maar weer. (HJZ)

Foto's uit het KindaMuzik archief door Renate Beense (Broken Bells, Queens of the Stone Age), Reinier Asscheman (Gogol Bordello) en Bart van den Hoogenhoff (Sleepy Sun)

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2010-dag-3/20572/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop