• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2009: Dag 3

Een smeuïge megamix: veteranen, boerenkinkels, rappers en hipsters.
22 augustus 2009, Hasselt

Tekst: Hans Vrijmoed, Diana Willms en Harm-Jan Zondag

Publicatiedatum: 25 augustus 2009

Komiek Alex Agnew mocht gisteren de festivalgangers nog in zijn eentje vermaken, vanochtend staat hij in de Shelter als frontman van Diablo Blvd. "Tijd voor een beetje oppervlakkige rock-'n-roll godverdomme!" roept hij en een pot vuige rock-'n-roll is ook precies wat men krijgt. Duidelijk beïnvloed door Danzig en de Misfits weet het vijftal de vermoeidheid wel uit je te rocken. Misfitscover 'Skulls' is goed voor een flinke circlepit, maar Agnew wil – behalve tieten – tijdens 'Bow to Me' ook crowdsurfers zien, zodat de securitymannetjes, die toch al nijdig als de pest kijken, écht iets hebben om nijdig over te zijn. (DW)

Er zijn mensen van alle leeftijden te zien op het terrein, maar tijdens The Blackout treedt opeens een scheiding op. Het zestal uit Wales lijkt vooral populair onder de jonge bezoeksters, stukken damesondergoed vliegen al snel richting podium. Sean Smith, de geblondeerde en iets te hip gekapte schreeuwlelijk van het gezelschap draagt 'Top of the World' op aan "everyone in this tent with a vagina" en niet veel later laat hij iedereen op de grond zitten en collectief weer opspringen. Ondertussen verlaat menig volwassen liefhebber van hardere muziek hoofdschuddend de tent. (DW)

Wie voor bloot, seksistisch of anderszins vulgaire zaken gaat, komt de zaterdagavond op Pukkelpop goed aan zijn trekken. Eerst bij Yo Majesty; twee lesbische straatkatten die over pussy zingen. De omvangrijke rapster Jwl. B visualiseert een en ander door flink in eigen kruis te graaien en als een opgefokte bulldog topless over het podium te stampen. De dancehall gaat plat op de nijdige, vette crunk met blikvangster Jwl. B die constant alles uit-, aan- en weer uittrekt. Alles loopt uit en de roadies beginnen maar alvast met ombouwen terwijl de 'dames' nog op het podium staan. KindaMuzik heeft het niet kunnen controleren, maar naar verluidt hield Peaches het beschaafder. (HV)

Het bloot en de schuttingtaal bij Yo Majesty zijn wellicht een vorm van feminisme. Bij 50 Cent is daar geen sprake van. De aanblik op het veld verschilt niet veel met de video's van de brede rapper: veel dansende en schaarsgeklede meisjes. Ze houden een keur aan spandoeken omhoog met teksten als "Take me to your Candyshop!" en "Deze neger komt zo hard!", of niets aan de verbeelding overlatende tekeningen van geslachtsdelen en lolly's. Curtis Jackson zelf glimlacht van oor tot oor, doet van elke hit alleen de eerste helft en is niet zuinig met uitdelen van merchandise. Wat later die avond bij N.E.R.D. [foto boven] vergelijkbare taferelen, met zo mogelijk nog schunniger spandoeken van de meisjes in het publiek. Het is dat de wei beide keren plat gaat, maar er zijn meer relevante acts in het genre die in ieder geval muzikaal meer om het lijf hebben. (HV)

Een van de leukste bands van de laatste dag is ongetwijfeld Hayseed Dixie. Een stel boerenkinkels uit het Zuiden van de VS (jep, met tuinbroek en al), die met een onvoorstelbare bak enthousiasme onder meer Black Sabbaths 'War Pigs' en Motörheads 'Ace of Spades' in een hillbillyjasje steken. Daarnaast spelen ze zeer aanstekelijk eigen werk. Net als het publiek lijken de vier mannen zich zelf ook kostelijk te amuseren. Ook de volgende band in de Shelter, Mad Caddies heeft een hoge feelgoodfactor. De vrolijke skapunk krijgt de voetjes in een mum van tijd van de vloer, ondanks de hitte. (DW)

Ze wordt vergeleken met Kate Bush, Björk en Sinéad O'Connor en haar debuutalbum Lungs is verantwoordelijk voor een bescheiden hype: Florence Welch heeft iets om te bewijzen met haar band Florence & The Machine. In een volle Club draait ze haar hand daar niet voor om. Met haar theatrale muziek vol Grote Emoties en haar rode haren golvend in de wind staat ze op het podium als een door de wol geverfde diva die nooit iets anders gedaan heeft. Na magnifieke uitvoeringen van 'Rabbit Heart' en Candi Statons 'You Got The Love' is de conclusie helder: hier gaan we zeker meer van horen. (HJZ)

Met al die vrolijkheid is het snel gedaan wanneer Life of Agony [foto boven] aantreedt. De band begint met 'River Runs Red' en 'This Time' meteen met twee publieksfavorieten en ook in de rest van de set ligt de nadruk op het oude, zwaardere werk. Keith Caputo – het opdondertje verzuipt zowat in zijn vest – blijkt goed bij stem, wat altijd maar even afwachten is. Het geluid klinkt vooral in het begin niet helemaal goed, maar velen zal dat uit puur jeugdsentiment niet eens deren. Het viertal gaat er helemaal voor en vormt een meer dan waardige afsluiter in de Shelter. (DW)

Twee keer dEUS op hetzelfde festival, je kunt het slechter treffen. De show op vrijdag was na enkele veelbelovende nieuwe nummers vooral een feest der herkenning, met een livetrombone en andere aankleding voor een sublieme versie van 'Turnpike', gastbijdragen van Karin Dreijer Andersson (Fever Ray) en Gary Lightbody (Snow Patrol) en een ontploffende tent op 'Suds & Soda' en andere krakers van het debuutalbum. De tweede avond lijkt de band (met een glansrol voor gitarist Mauro Pawloski) nog beter op dreef, al blijft de euforie onder het publiek toch wat achter met die overhand aan recenter werk. Een handvol nummers komt beide avonden voorbij, dat contrast had sterker gekund. Toch, geslaagd idee om twee keer te spelen. Deel 1 kan genoteerd bij de hoogtepunten van Pukkelpop 2009. (HV)

Een stel mannen achter laptops en apparatuur, met mooie visuals op de achtergrond. Op vrijdag was dat Kraftwerk in een notendop, en op de slotdag gaat deze beschrijving op voor Moderat. Maar in tegenstelling tot hun klinische landgenoten met hun robots staat hier een warmbloedig collectief in een broeierige Chateau. Onder de intrigerende beelden van vj Pfadfinderei bouwen de drie muzikanten de set laag voor laag op; van melancholieke electro met livezang van Sascha Ring naar dampende techno. Zo goed, dat het de pijn van de overlap met Dave Clarke voldoende wegdrukt. (HV)

Met op de achtergrond een hijskraan vol Cirque du Soleil-achtige acrobatiek en vuurwerk, loopt men voor de laatste keer de snelweg over naar de camping waar het feest nog een paar uur doorgaat. Rond de illegale kampvuurtjes tussen de tenten verbroederen Belgen, Britten en (zeker dit jaar) veel Hollanders met de laatste biertjes van het weekend. Met 60.000 mensen per dag op de wei zijn de grenzen aan de groei wellicht bereikt. Maar wie de drukte buiten beschouwing laat, heeft in elk genre genoeg positieve uitschieters kunnen meemaken om van een geslaagd weekend te spreken. (HV)

Foto's uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas (N.E.R.D.) en Tim van Veen (Life of Agony).

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2009/19036/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop