• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2009: Dag 1

De weergoden doen de openingszet.
20 augustus 2009, Hasselt

Tekst: Hans Vrijmoed, Diana Willms en Harm-Jan Zondag

Publicatiedatum: 25 augustus 2009

Van helse hitte via dreigende wolken en onweer in de verte tot een gigantische wolkbreuk: de donderdag van Pukkelpop is er vooral één van de weergoden.

Ondanks die onmogelijke temperaturen en dito zon weet Maxïmo Park [foto boven] er op de Main Stage een springend feestje van te maken. Zanger Paul Smith heeft gevoel voor locatie en doorspekt zijn bindteksten met Nederlands en vooral Frans. De aanstekelijke energie van de show met nummers als 'Apply Some Pressure' en 'Girls Who Play Guitars' vormt een mooie opsteker voor deze middag. (HV)

Tegelijkertijd speelt Rival Schools in een verbazend slecht gevulde Shelter. De vorig jaar herenigde posthardcoreband rond Walter Schreifels, bekend van legendarische bands als Gorilla Biscuits en Quicksand, trapt af met 'High Acetate' en speelt een mooie, solide set. Hoogste tijd dat de langverwachte opvolger van United by Fate eindelijk verschijnt, want de niet officieel uitgebrachte nummers die vanmiddag voorbijkomen, zijn zeer de moeite waard. (DW)

"Een debuut waarbij je op een ellendig lange regenbui gaat hopen." De omschrijving uit de recensie van Lovetune for Vacuum van Soap & Skin is vandaag op meerdere manieren uit te leggen. In een droge Chateau staat iedereen drie kwartier aan de grond genageld bij Anja Plaschg. Beklemmende en loodzware muziek in een stikdonkere tent, met enkel een witte spot op een spookachtige verschijning achter een vleugel. Iedereen schrikt als ze ineens het publiek in springt. Als men weer buiten staat, is de lucht onheilspellend donkergrijs en schieten er in de verte bliksems heen en weer. Absolute hoogtepunt op deze eerste dag. (HV)

Een van de hardnekkige geruchten over de surprise-act op Pukkelpop was Blur, maar het was natuurlijk al lang geen verrassing meer dat Them Crooked Vultures hier zouden staan. De hype heeft zijn werk gedaan, want al voor aanvang is de Marquee goed gevuld. En als de hoosbui dan toch echt het festivalterrein heeft bereikt, is de tent echt te klein. Eenzelfde euforie als een avond eerder in Amsterdam, met een zichtbaar dankbare band als resultaat. En deze keer wél genoeg foto's en filmpjes. Missie geslaagd, Them Crooked Vultures mag blijven. (HV)

Het voorspelde échte noodweer blijft gelukkig uit. Tijdens The Offspring is het alweer uitgeregend. De laatste jaren is het niveau van de Californische punkrockers dalend, evenals hun relevantie. Vanavond komen, naast wat matig nieuw werk, echter de nodige oude hits voorbij en is het ouderwets genieten. Frontman Dexter Holland is niet bepaald 's werelds beste zanger, maar krijgt het publiek toch op zijn hand. Op een gegeven moment kruipt hij achter de piano voor een ingetogen versie van 'Gone Away'. Dit tot ontsteltenis van een groepje luidruchtige Hollanders, dat zich honend afvraagt of hierna soms een akoestisch nummer op het menu staat. Ironisch genoeg neemt Holland daarop daadwerkelijk een akoestische gitaar ter hand voor 'Kristy, Are You Doing Okay?' Daarna komt er gelukkig weer wat vaart in, tot de verwachte en massaal meegezongen afsluiter 'Self Esteem'. (DW)

Eindelijk doet de reünietour van Faith No More de Benelux aan. Mike Patton en co. betreden de Main Stage in pastelkleurige pakken en starten met een mierzoet 'Reunited' van Peaches & Herb. Patton is met zijn demonische blik en pesterijen een van de grootste blikvangers die vandaag op het hoofdpodium staan en de krakers als 'Land of Sunshine' en 'Epic' klinken alsof de tijd niet heeft stilgestaan. Met een blik op het programmaboekje (Deftones, The Offspring) lijkt het sowieso 1995. 'Midlife Crisis' krijgt nog een bizarre live-dimensie met een mislukte stagediver (vanaf 2.38), die het gelukkig overleeft. Los van dat incident: net als een paar uur eerder bij 'Self Esteem' wint de nostalgie het van alle cynische gedachten. (HV)

Het is wel eens anders geweest, maar Max en Iggor Cavalera betreden tegenwoordig weer gebroederlijk het podium. Metalheads komen goed aan hun trekken bij het optreden van Cavalera Conspiracy, waar het gitaargeweld, Max' oerkreten en opzwepende tribale ritmes de temperatuur flink omhoog jagen. Hun eigen werk ten spijt, gaat het vooral tijdens Sepulturanummers 'Refuse/Resist' en 'Attitude' flink los in de tent. Maar de grootste klapper is toch wel slotstuk 'Roots Bloody Roots', waarbij Chino Moreno van de Deftones – die eerder vanavond op de mainstage stonden – gezellig mee komt brullen. (DW)

Aan het eind van de eerste dag zoeken de meeste bezoekers uitgeput door de hitte en het drukke festivalbestaan al hun tent op als de getormenteerde shoegazehelden van My Bloody Valentine er nog even keihard tegenaan gaan. Het overgebleven publiek wordt in de Marquee bedolven onder dikke lagen gitaargeweld die haren en broekspijpen doen wapperen. Er worden zelfs oordopjes uitgedeeld zodat men niet de rest van het festival met een piep hoeft rond te lopen, want het geluidsniveau doet bijna fysiek pijn aan de trommelvliezen. Maar zo komt My Bloody Valentine ook het best tot zijn recht: snoeihard, met verscholen onder alle noise de melancholische vocalen en subtiele melodieën. Eenmaal hierdoor gegrepen kan het slaapmatje nog best even wachten. (HJZ)

Foto uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2009-dag-1/19044/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop