• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2008: dag 1

Zappen, trippen, rocken en dansen op Pukkelpop.
13 augustus 2008, Hasselt (België)

Tekst: Piet Notteboom, Niels Steeghs en Harm-Jan Zondag

Beeld: Kenn Verstraeten

Publicatiedatum: 19 augustus 2008

Pukkelpop, het officieuze einde van het Belgische festivalseizoen, vierde dit jaar zijn 23e verjaardag met een topeditie, waarbij maar liefst 150.000 muziekliefhebbers zich op de weide in Kiewit (Hasselt) tegoed kwamen doen aan meer dan 200 acts verspreid over acht podia. Drie dagen feest in Belgisch Limburg, met naast een aantal grote en bekende namen ook een greep uit het talent van morgen.

Het Nieuw-Zeelandse trio Die!Die!Die! mag de spits afbijten in de Marquee. De nummers klinken als een storm met windkracht tien, gedreven door stuwende repetitieve baslijnen en haast machinale drums. Snerpende zang en gitaar zorgen voor zenuwachtige en angstige toon, gehaast, verkrampt, gedwongen. Live meer dan de moeite waard, vlammend en gevaarlijk en met de punkattitude die het publiek al vroeg op de dag wild maakt. Goedemorgen Pukkelpop!

Eenmaal wakker gaat het door met Kaizers Orchestra. De Noren brengen een chaotische, maar geslaagde en dansbare mix van rock, reggae, Balkanmuziek en wat al niet meer, waardoor de festivalstemming er gelijk in zit. Ook de olievaten en gasmaskers ontbreken weer niet.

Door naar het hoofdpodium, alwaar The Subways hun niet al te originele, maar toch lekker rockende poppunk te berde brengen. Bassiste Charlotte Cooper verhoogt als blonde rockchick de feestvreugde aanzienlijk met haar venijnige spel.

Een stuk rustiger gaat het er vervolgens aan toe bij Amy MacDonald. Met haar schattige Schotse accent en girl-next-door-uitstraling weet ze het publiek wel voor zich in te nemen, maar op de catchy hits na, missen de brave meezingliedjes over de hele linie overtuiging. Om echt het hoofdpodium waardig te zijn zal ze toch nog wat meer en beter materiaal moeten schrijven.

[vlnr: British Sea Power / Kaizers Orchestra / Tricky]

De Belgische postrockformatie Motek beloofde vooraf champagne aan de bezoekers van hun concert in de Wablief?! De band slaagt erin sferen te creëren, al lukt dat, door de ingewikkelde composities en wisselende tempo's vaak niet helemaal. De muzikale aha-erlebnis waar elke postrockband naar op zoek is, hebben de heren van Motek niet op zak, waardoor het publiek in hun sterk gelaagde set een beetje op zijn honger blijft. Een prachtig kostuum, waarvan het jasje net een maat te klein is.

In de serie 'fout geprogrammeerde bands' spant triphopkoning Tricky de kroon. Het publiek is maar matig geïnteresseerd in de donkere en bij tijden haast industriële beats. In zijn set laveert Tricky doorheen triphop, industrial, gospel en alle andere genres die bijzonder moeilijk te combineren lijken. De band slaagt er na enige tijd toch in de pakkende en geladen sfeer op het publiek over te brengen, maar het kalf blijkt in de korte set al verdronken.

Zoals wel vaker dit festivalweekend is de Chateau de plek om mooi muzikaal spul te ontdekken. Zoals bijvoorbeeld de ingenieuze geluidenkraam die het Amerikaanse Menomena heeft meegebracht. Dit doen ze gewapend met wat ze zelf de Deeler noemen, een digitale looping recorder waarmee hun geluid de excentrieke signatuur krijgt.

De heren van British Sea Power leveren al jaren kwaliteit tussen de nog steeds niet afnemende stroom aan Britse indiebandjes. Ook op Pukkelpop is er weinig op aan te merken, maar ze spelen wel erg getrouw de cd na. Ach, misschien is de Club gewoon nog te klein voor deze band en hebben theatrale nummers als 'Waving Flags' een groter podium nodig.

[vlnr: The Flaming Lips / Holy Fuck / Subways]

Als halverwege de avond Mercury Rev aantreedt in de Marquee verzorgen de koningen van de dromerige sprookjesrock direct een van de hoogtepunten van het festival. In een wervelende, majestueuze show nemen de heren het publiek mee op een psychedelische trip door de kosmos met zanger Jonathan Donahue als magistrale dirigent en priester. Ook de nieuwe nummers, soms gekenmerkt door beklemmende elektronica, vallen in goede aarde dus dat schept verwachtingen voor het nieuwe album.

Róisín Murphy zet aansluitend een strak geregisseerde, professionele show neer op het hoofdpodium. De zangeres, bekend van het duo Moloko, weet ook solo te overtuigen met haar dansbare beats, kostuumwisselingen en kekke hoedjes.

Helemaal extravagant is het vervolgens bij The Flaming Lips. De spetterende show met ballonnen, confetti en dansende teletubbies op het podium kan echter niet verhullen dat er muzikaal het een en ander aan schort - niet in het minst de zangkwaliteit van Wayne Coyne. De ongebreidelde creativiteit die de heren in de studio aan de dag leggen komt niet tot zijn recht en het optreden mist spanning.

Het contrast met Holy Fuck dat in de Chateau de dag afsluit is groot. In een show zonder poespas denderen de Canadezen door de set alsof de duvel hen op de hielen zit, zonder zich ook maar één keer te vergalopperen. Het publiek wordt weggeblazen door de experimentele mix van rock en psychedelische beats en kijkt na afloop verbijsterd om zich heen. Hier passen maar twee woorden: holy fuck!

Ondertussen zijn het The Killers die de eerste festivaldag de nek mogen omdraaien. Dat doen ze vakkundig, maar echt de typerende band om te gloriëren op het hoofdpodium is de groep rond de weer snorloze Brandon Flowers niet. Ondanks dat het optreden wat berekenend voelt, spelen The Killers toch een prima set, waarin de welbekende knallers ruim aan bod komen.

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2008-dag-1/17321/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop