http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pukkelpop 2006: Eenzaam aan de top
Iedereen wijkt voor Daft Punk en Radiohead
20 augustus 2006, Kiewit, Hasselt
Tekst: Dieter Craeye en Mathias Vermeulen
Publicatiedatum: 20 augustus 2006
Dat de 21ste editie van Pukkelpop voor vuurwerk zou zorgen, stond eigenlijk al vast nog voor er donderdagmiddag goed en wel een akkoord werd aangeslagen of een beat uit de speakers rolde. Drie dagen, een dikke honderd bands, tientallen kilometers en ettelijke discussies later cruisen onophoudelijke flashbacks nog steeds langs de diverse podia. Over één ding zijn we – en u hopelijk met ons – het roerend eens: aan de sets van Daft Punk en Radiohead kon niemand tippen. Meer nog, vele van de artiesten die in Hasselt de revue passeerden mogen blij zijn als ze ooit de veters van de Parisiens en Thom Yorke & co mogen knopen.
Harder, better, faster, stronger
Toen Mylo hoorde dat zijn set in de Boiler Room samenviel met Daft Punk liet hij zijn management vragen om zijn set te verschuiven tot net voor Daft Punk (foto boven). Reden? Mylo wou een massale uittocht uit de tent vermijden. Het was dan ook van de legendarische ‘Punk’ tour uit 1997 geleden dat Daft Punk nog eens in de lage landen te zien was. Toen veranderden twee doodgewone Parijzenaren het tweede podium op Rock Werchter tot een gigantische dansvloer. Anno 2006 waren het echter twee gehelmde robotten die op een reusachtige piramide dé ultieme apotheose van Pukkelpop verzorgden.
Daft Punk degradeerde alle bands voor haar tot voorprogramma met een adembenemende lichtshow, een zinderende sfeer en een resem hits. Op vraag van Guy-Manuel de Homem-Christo en Thomas Bangalter paste de organisatie de hoogte van het podium aan voor de band. Het waren dan ook enorme LCD-schermen en een dito piramide die het ene moment een lasergevecht leken aan te gaan met het publiek en het andere moment een Ataris-simulatie verzorgden. Daft Punk’s set verschilde in niets van hun eerste comeback-optreden op Coachella dit jaar. Ook hier kregen we dus een monsterachtige megamix waarin alle wereldhits voorbij kwamen. Massahysterie was het enige woord dat de reactie op singles als ‘One More Time’, ‘Rollin & Scratching’, ‘Around the World’ en afsluiter ‘Da Funk’ kan beschrijven.
Tien jaar geleden was Daft Punk een van de eerste ‘dance’ acts die op de dan nog puristische rockfestivals geprogrammeerd stonden. Dit jaar keren ze weer om wereldwijd 15 optredens te doen en zijn ze harder, better, faster, stronger dan de luidste rockact, grensverleggend met hun lichtshow en grossierend in klassiekers. Daft Punk was de beste afsluiter die Pukkelpop ooit gehad heeft.
Avontuurlijk als Viti Levu
Elf jaar was het geleden dat Radiohead Pukkelpop aandeed. Vijf schuchtere jongens uit Oxford deelden er toen de affiche met onder meer Kyuss, Smashing Pumpkins, Soundgarden en The Prodigy. Een nauwelijks te onderschatten muzikaal testament niet te na gesproken worden deze vier bands anno 2006 enkel nog tot leven gewekt bij gratie van een onberispelijk geheugen. Hoe het Radiohead in die tijd vergaan is, weet zelfs een Tongavleerhond op Viti Levu. Had u ons donderdagnacht iets voor middernacht echter gevraagd hoe hun Pukkelpop-concert er zou uitzien, we waren allicht niet verder gekomen dan obligaat wenkbrauwgefrons en een hyperkinetisch stel schouders. Zou de groep het eigenlijk zelf geweten hebben?
Toen twee uur later het doek viel over de eerste festivaldag kon je voor de Main Stage als het ware een muis horen lopen. Oké, wie bij ‘Exit Music’ (For a Film)’ en ‘How to Disappear Completely’ met stoïcijnse blik voor zich uit stond te staren verdient misschien nog enig respijt, maar wie de aarde tijdens bissen als ‘Lucky’ en ‘Fake Plastic Trees’ nog onder de voeten voelde, verdient levenslange opsluiting in de gevangenis van Dendermonde.
Wie echter naar Limburg afzakte met de hoop in avant-première een karrenvracht nieuwe nummers te horen, mocht onverrichter zake huiswaarts keren. Enkel ‘All I Need’ en het erg veelbelovende ‘Nude’ lichtten een tipje van de in productie zijnde sluier op. De setlist die Radiohead verder ontrolde, tartte elke verbeelding. Steek alle songs uit de imposante catalogus willekeurig in een trommel, de kans dat je er ooit zo’n lucratieve combinatie (met onder meer ‘Paranoid Android’, ‘No Surprises’, ‘Everything in its Right Place’ en ‘Pyramid Song’) als op Pukkelpop uithaalt is nagenoeg onbestaande. ‘Idioteque’ en ‘The Gloaming’ baadden in een knusse, huiselijke sfeer die je zelden of nooit met elektronica zou associëren (tenzij die kamer bevolkt wordt door de lui van Radiohead), ‘Just’ was puntiger dan het lemmet van een slagersmes en het trio ‘The National Anthem’/‘I Might Be Wrong’/‘Myxomatosis’ diende zich even grillig aan als een aftandse transistorradio uit het gezegende jaar 1957.
Thom Yorke wisselde nauwelijks een woord met het publiek, al etaleerde hij in een hilarisch momentum zijn gitzwart gevoel voor humor toen een fan iets te nadrukkelijk om ‘Creep’ schreeuwde (“yes, we’re gonna play it … and repeat it endlessly”). Een lust voor oog en oor deze man, een rastalent dat samen met zijn schoolmakkers van weleer al vijftien jaar op eenzame hoogte aan de top bivakkeert. Oh ja, graag nog een dankwoord aan The Magic Numbers, Snow Patrol en Beck voor het erg onderhoudende voorprogramma.
foto Radiohead: Anton Coene - met dank aan Da Music
http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop/pukkelpop-2006-eenzaam-aan-de-top/13691/
Meer Pukkelpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop
Deel dit artikel: