• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pukkelpop 2013 - Zaterdag

Franz Ferdinand leeft nog en The Knife zorgt voor hoogtepunt.
17 augustus 2013, Hasselt, België

Tekst: Cathelijne de Groen

Beeld: Joost Doensen

Publicatiedatum: 24 augustus 2013

Je vraagt je op voorhand al af of de Main Stage de juiste plek is om Regina Spektor neer te zetten. Een van de tenten was passender geweest. En dan blijkt de techniek haar ook nog in de steek te laten. Flinke technische storingen in de mengtafel. Zodra het volume iets omhoog gaat klinkt er een flink gekraak door de speakers. Spektor speelt door tot zelfs het geluid even helemaal wordt uitgeschakeld. Na een paar nummers verontschuldigt ze zich en laat ze weten dat er wat technische problemen opgelost moeten worden. Ze verlaat enige tijd het podium en komt dan terug om verder te gaan met haar set. Helaas is het probleem nog niet verholpen en ook nu verlaat ze weer na enkele nummers het podium. Het lijkt alsof ze niet meer terugkomt. De camera's filmen de gekdoenerij van het publiek, maar ondertussen wordt Spektor nog luid teruggeroepen. Na zeker een kwartier komt ze toch terug en speelt ze op de piano haar twee prachtige nummers 'Fidelity' en 'Samson'. Hoewel overdonderd door het warme onthaal van het publiek moet ze nu écht het podium verlaten. Dus beste Chokri, we zien haar graag terug op 14 augustus 2014 in de Club Stage, zo rond 22 uur, voor een volwaardig optreden. Dank.

De Belgen van Triggerfinger [foto onder] stellen zelden teleur. Behalve dan misschien als de charismatische zanger Ruben Block voor de zoveelste keer het coverhitje 'I Follow Rivers' inzet. Je kunt tegenwoordig geen kledingwinkel meer binnenlopen of je hoort dit nummer. Voor het grootste deel schalt gelukkig hun vertrouwde stonerrock van de Main Stage. Ook al heb je Triggerfinger al op ieder festival de laatste jaren mogen aanschouwen, vervelen doet het - op het Sky Radiohitje na dan - nooit. Snoeihard knallen!

Zoals Humo het al mooi omschreef: "Met een halve lengte voorsprong de meest ongoogelbare band ter wereld." Het zoekt een stuk makkelijker als je "Chk Chk Chk" intypt: zo schijn je !!! uit te moeten spreken. Zanger Nic Offer danst op het podium in een kleurig zwembroekje. Is het een goede livezanger? Nee, maar daar gaat het hier ook niet om. Het gaat hier puur om het bouwen van een lijp feest. Een combinatie van dance en indierock, kleurrijke retroprojecties en verwijfde dansjes van Offer. Hij springt van en op het podium, loopt door het publiek en klimt op de speakers, waar hij dan ook nog eens vanaf dondert. Hij weet zijn val redelijk op te vangen en zingt liggend verder, het is hem vast eerder overkomen. Een van de vrolijkste danceacts op Pukkelpop dit jaar!

Bij The Soft Moon verval je gelijk in een heel andere sfeer. Het is donker; de tent wordt enkel verlicht door lampen achter de band of door de stroboscopen. The Soft Moon is de meest hypnotiserende act op Pukkelpop. Een combinatie van postpunk, darkwave en psychedelica uit de Californische zon. Regelmatig zijn invloeden van onder meer The Cure niet te ontkennen. Alleen lijkt drummer zijn van The Soft Moon verre van spannend. Die zit erbij alsof hij liever voor The Prodigy had willen drummen. Veel eentonigheid en slaan op de drumcomputer, maar hij doet er zijn werk niet minder goed om. Het past bij de muziek. Ogen dicht (zoals een groot deel van het publiek) en laat je meenemen door de muziek en wat gillen van 'zanger' Luis Vasquez. Een man van weinig woorden, al zegt hij vlug even "I love you" tussendoor.

Frontman van Filter [foto rechts], Richard Patrick, was van 1989 tot 1993 gitarist bij Nine Inch Nails. Hierna richtte hij zelf de industrial rockband Filter op. Nooit erg bekend geworden bij het grote publiek, maar zeker een aantal hitjes gescoord met 'Hey Man, Nice Shot', '(Can't You) Trip like I Do', 'Take a Picture' en 'The Best Things'. Het optreden bevat twee van deze nummers op een totaal van slechts negen. Tussendoor praat Patrick veel. Nine Inch Nails komt aan bod, de Amerikaanse overheid en verder vult hij zijn gezwam met "Fuck this", "Fuck that" en een herhaaldelijk "Ya know what I'm sayin'?" Concentreer je maar op de muziek, dat is namelijk een rommelig zooitje op het podium. Leuk weetje: de grote broer van Richard Patrick is Robert Patrick, T-1000 uit Terminator 2.

Crystal Castles had een hoogtepuntje moeten worden. Maar zo'n tien minuten nadat het optreden had moeten aanvangen, wordt ons medegedeeld dat Crystal Castles nog onderweg is. Na een half uur werd verkondigd dat het nog zeker een kwartier zou gaan duren. Toen hield de recensent het voor gezien. Er is tenslotte nog veel meer te zien op Pukkelpop. Achteraf bleek dat de tourbus panne had. Toch een slecht excuus, dan zorg je maar dat je op tijd vertrekt.

Gelukkig speelt Andy Burrows op dat moment in de Club. Ook hij heeft last van technische storingen, wat deze editie toch wel vaak voorkomt. Burrows begon in 2004 als drummer van de band Razorlight, waarvan we de zanger ook al voorbij zagen komen. Burrows trekt toch duidelijk meer publiek dan zijn ex-collega een dag eerder. Hij heeft zijn baantje bij Razorlight omgeruild voor een baantje bij de indierockband We Are Scientists. Als singer-songwriter richtte hij zelf de band I Am Arrows op en deed een succesvol projectje met Editors frontman Tom Smith onder de naam Smith & Burrows. Nu staat hij solo op Pukkelpop met een succesvolle eigen plaat. Zijn heldere stem en blijde gemoedstoestand geven het optreden een positieve boost. De laatste nummers van zijn set zijn de hits 'Hometown' en 'Keep On Moving On'.

Franz Ferdinand is nog niet dood. De Schotten openen met een van hun eerste klappers 'The Dark of the Matinée' en pakken het publiek gelijk. Gevolgd door 'Do You Want To'. Wat heeft Franz Ferdinand eigenlijk veel hits, want op enkele nieuwe nummers na bestaat de hele set uit hits. Nu nog wennen aan het nieuwe album Right Thoughts, Right Words, Right Action en wellicht zit hier ook weer hitmateriaal tussen.

Broer en zus The Knife [foto top pagina] waren altijd al een beetje vreemd. Maar liefst zeven jaar na hun voorlaatste album verschijnt in mei 2013 het album Shaking the Habitual. Show en dans zijn de trefwoorden van de bijbehorende laatste tour. Wie eerder dit jaar niet bij een show van The Knife is geweest, wordt aardig verrast. Een kwartier voor het optreden wordt men al in de Marquee verwacht voor de warming-up. Onder begeleiding wat rekken, strekken en dansjes doen. Als je dan opgewarmd bent, begint een lange bizarre show. Met wat ongewone instrumenten en vooral veel dans. Een groep danseressen (en een enkele danser) geeft van begin tot eind een show. Zangeres Karen Dreijer rent, verkleed als man, over het podium maar verschijnt ook op een scherm, terwijl zij en het scherm elkaar afwisselen in zang. Hoe verder het optreden vordert, des te enthousiaster het publiek wordt, eindigend in één groot hoogtepunt.

Elektrorockband Goose mag dit jaar het festival op de Main Stage afsluiten. Al sinds debuutplaat Bring It On uitkwam in 2006, met klappers als 'Black Gloves', 'British Mode' en 'Bring It On', is Goose enorm populair in België. Maar nummers van het debuut doken ook op in Amerikaanse films en series, zoals CSI. De muziek werkt live altijd aanstekelijk. In de muziek zitten climaxen en bakken energie verwerkt. Een mooie afsluiter van eigen bodem. Na afloop van het optreden start traditiegetrouw een immens vuurwerk. Minutenlang schieten de mooiste pijlen de lucht in. En dat terwijl het Pukkelpopvuurwerk in het verleden nog veel en veel groter was dan nu het geval is.

Wat zijn die drie dagen toch altijd snel voorbij. "Pukkelpop Sounds Better With You!" Tot volgend jaar.

http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop-2013/pukkelpop-2013-zaterdag/24217/
Meer Pukkelpop 2013 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop-2013