Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De indiefolk van Lord Huron weet verre van te overtuigen. De groep uit Los Angeles speelt op zijn dooie gemakje de dertien-in-een-dozijn-liedjes. Beter doet Noah & The Whale het op de Main Stage, hoewel zij kampen met technische problemen. Noah & The Whale was ooit een bescheiden bandje dat zong over liefde en verbroken relaties. Nu zanger Charlie Fink over zijn break-up met voormalig bandlid Laura Marling is, heeft de muziek massalere vormen aangenomen: hoofdpodiumvormen. Toch blijft een intiemere setting beter passen bij de indiefolk en -pop met violen van Noah & The Whale. Wat ook binnen de indiefolk past is Lucy Rose, die gelijk na Noah & The Whale start in de tegenoverliggende Club Stage. Lucy Rose is beter bekend als zangeres van de band Bombay Bicycle Club. Haar solodebuut kwam uit in september 2012. Het optreden op Pukkelpop kent weinig verrassingen, of beter gezegd géén verrassingen. Om de boel wakker te schudden is Pukkelpop op het laatste moment op zoek gegaan naar een vervanger voor de legendarische Neil Young. Ze kwamen uit bij Major Lazer. Geen vergelijkbare artiest, wel een publiekstrekker. Neil Young-fans konden hun vrijdagticket terugverkopen aan Pukkelpop en Major Lazer fans konden een vrijdagticket aanschaffen. Major Lazer is een project van de Amerikaanse deejay Diplo en hij scoorde in 2012 een grote hit met 'Get Free', waarop Dirty Projectors-zanger Amber Coffman zingt. Een gegarandeerd feest op de festivalweide, met ook de laatste hit, 'Bubble Butt'.
Chvrches (uit te spreken als churches) [foto links] toerde al met Depeche Mode en Two Door Cinema Club. Nadat de band in 2011 was opgericht, bereikte Chvrches al gauw succes met hun aanstekelijke synthpop. Zangeres Lauren Mayberry heeft een schattige stem, soms misschien iets té schattig. In de Marquee is het volume van de zang iets te sterk afgesteld, waardoor het wat los komt te staan van het grotere geheel.
Girls in Hawaii is een indiepopband uit België, opgericht in 2000 en mateloos populair. Iets minder Hawaii dan je zou verwachten, maar meer richting Grandaddy en Blonde Redhead. Toen in 2010 de drummer van de band op 28-jarige leeftijd verongelukte, laste de gebroken band een pauze in. Nu zijn ze terug met een emotionele set op Pukkelpop. Kippenvel bij de nieuwe single 'Misses', dansen bij 'We Are the Living' en rocken bij afsluiter 'Flavor'. De concerten die in november plaatsvinden in Cirque Royal en Botanique Brussel zijn al uitverkocht, maar voor Paradiso op 19 december zijn nog kaarten!
Skunk Anansie [foto top] stond in 2011 op de Main Stage toen Skin bijna werd weggeblazen door de storm. Ook deze groep is weer terug en Skunk Anansie brengt toch even wat herinneringen boven. De muziek en de locatie, en als Skin dan ook nog even de verschrikkelijke storm van toen aanhaalt lopen de rillingen over je rug. Schreeuwend veel energie tijdens deze show. Skin knalt lopend over het podium en surfend over het publiek.
Even binnenlopen bij Johnny Borrell & Zazou. Was van tevoren afgesproken om hier massaal niét naartoe te gaan? Johnny Borrell is frontman van Razorlight, waar hij heel wat meer bekijks mee trok. In de eerste week dat hij zijn Zazou-album uitbracht, werden er nog geen zeshonderd exemplaren verkocht. Nog mínder dan de helft van dit aantal staat hier naar het optreden te kijken. Gelukkig is Borrells ego groot genoeg om de hele tent mee te vullen. Niets aan de hand dus.
Compact Disk Dummies: gefeliciteerd met jullie succes op Pukkelpop! Een enorme rij mensen staat te wachten voor een volle Wablief?! Gelukkig wordt er uiteindelijk nog een kudde binnengelaten. Twee broertjes van achttien en twintig jaar wonnen in 2012 Humo's Rock Rally met hun electrobeats, maar er komen ook gitaren aan te pas, evenals een keyboard dat meer wegheeft van een wipkip met spiraal. De nieuwe 2ManyDJs? The fucking Coorevits Brothers!
De tegenwoordig weer erg gelukkige Mr. E zorgt altijd weer voor een hoogtepunt. Eels [foto rechts] - zoals altijd in een Adidastrainingspak en met een zonnebril op - gaat hard, op een enkel nummertje na, zoals 'That Look You Give That Guy', wat voor het nodige kippenvel zorgt. Eels weet je te raken met zijn teksten, vooral als je weet wat Mr. E zelf allemaal heeft meegemaakt. In het kort: ouders overleden, zijn schizofrene zus pleegde zelfmoord, gescheiden en zijn nicht werkte aan boord van het vliegtuig dat zich op 9/11 in het Pentagon boorde. Eigenlijk is de set op Pukkelpop veel te kort voor een headliner als Eels. Zeker nu Neil Young uit het programma is weggevallen, had Eels wel een dubbele show mogen spelen. Zijn laatste album stamt uit 2012 en dit is weer een echt bluesrockplaat. Met een aantal covers, zoals 'Oh Well' van Fleetwood Mac, 'Beast of Burden' van The Rolling Stones en 'Cinnamon Girl' van Neil Young, speciaal omdat we Mr. Young moeten missen vandaag. Als Eels tegen het einde van de show geen tijd meer heeft om nog twee nummertjes te spelen, moet hij deze samenvoegen tot één: 'My Beloved Monster' en 'Mr. E’s Beautiful Blues', maar dat doet hij tijdens deze tour altijd.
"I'm a firestartah!" Wie de jaren negentig bewust meemaakte, kent de gloriedagen van The Prodigy. Keith Flint ziet er nog hetzelfde uit als twintig jaar geleden. Hoewel Chase & Status hierna het hoofdpodium afsluiten, is The Prodigy natuurlijk de echte afsluiter. Zelfs met het laatste album, dat alweer uit 2009 stamt. Prodigy-mannen Keith, Maxim en Liam openen met één van de grote hits, 'Voodoo People'. De rave kan beginnen! Ze pompen de hits er niet op het laatst achter elkaar doorheen, maar ze zijn over de hele set verspreid. 'Breathe', 'Firestarter' en 'Smack My Bitch Up' komen allemaal voorbij. Electrorock, punk, dance en weinig dubstep-uitstapjes. Een kei van een afsluiter!
http://www.kindamuzik.net/live/pukkelpop-2013/pukkelpop-2013-vrijdag/24215/
Meer Pukkelpop 2013 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pukkelpop-2013
Deel dit artikel: