Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Begin dit jaar deed Helmet al een clubtour door Nederland, nu is het de beurt aan zielsverwant Prong. De overeenkomsten tussen de twee bands zijn talrijk. Voortkomend uit de jaren tachtig undergoundscene van New York veroveren beide in de eerste helft van de jaren negentig wereldfaam met verbeten, afgemeten, hard groovende alt. metal die van grote invloed blijkt op de latere nu-metal. Na jaren van - al dan niet door schaamte ingegeven - afwezigheid zijn ze nu allebei alweer een tijdje terug aan het front in een volledig vernieuwde bezetting rond de oorspronkelijke bandleider. Het Helmet van Page Hamilton bracht het er uitstekend vanaf, en men ziet het optreden van Tommy Victors Prong in de Melkweg verwachtingsvol tegemoet.
Het drietal opent echter zwak. Drummer Aaron Rossi moet na de zwijgzame opkomst eerst nog wat materiaalpech verhelpen en wanneer er dan uiteindelijk verrassend wordt afgetrapt met het relatief nieuwe 'Bad Fall' blijkt Victors gitaar nauwelijks hoorbaar. Het stemmige 'Rude Awakening' volgt, ook al zo'n curieuze keuze.
De valse start is gelukkig zo vergeten als de drietand vervolgens stevig in de Oude Zaal wordt geplant met de trits 'Looking for Them', 'Another Worldly Device' en het messcherp thrashende '3rd Option'. Het gitaargeluid is dan inmiddels ook dik in orde: Prong heeft beet en laat de rest van de avond niet meer los.
De grote kracht van de band blijft het combineren van mathematische, brute, idiosyncratische metalriffs met een ronduit sexy discogroove, zo één met twee handen op de hihat en vier voeten op de vloer; ongetwijfeld een overblijfsel van de postpunkroots. Hierdoor is het op meeschreeuwhits als 'Whose Fist Is This Anyway?', 'Snap Your Fingers, Snap Your Neck' en 'The Banishment' buitengewoon prettig headbangen en rondspringen. Het verschil met Helmet is dan ook dat Prong veel populistischer, ranziger, kortom, meer metal is.
Toch kiest Victor zeker niet voor een makkelijke greatest hits-show. Zo worden twee chaotische speedcore-oudjes van stal gehaald ('Freezer Burn' en 'Disbelief'), evenals wat donkerder getoonzet werk als 'Irrelevant Thoughts' en de Chromecover 'Third from the Sun'. Het refrein van dat laatste nummer doet de zaal vol dertigers desondanks nóg breder glimlachen: "Everything's the same, nothing has changed."
Uitgerekend het laatste album Power of the Damager blijkt echter hofleverancier voor dit zeer geslaagde So 90s-feestje, waarmee de vraag zich aandient wat er nu eigenlijk ook weer precies mis was met die plaat. Helemaal niets dus, of het zou moeten zijn dat hij in 2007 is uitgebracht in plaats van in 1997.
http://www.kindamuzik.net/live/prong/prong/18734/
Meer Prong op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prong
Deel dit artikel: