Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Neckbreak Nation is precies de bandnaam die je verzint als je in een Zutphense kroeg onder het genot van heel veel bier gaat brainstormen over hoe je je band gaat noemen. Het kwintet heeft desondanks wel potentieel. De uiterlijk wel wat op Ben Weinman lijkende leadgitarist is een hele echte shredder. De podiumpresentatie is nog wel behoorlijk statisch, maar het grootste verbeterpunt voor Neckbreak Nation is toch echt dat de groove veel beter moet lopen, zeker als je opent voor Prong.
Dit jaar volgde Prong [foto] de sterke comebackplaat Carved into Stone op met het helaas veel minder geïnspireerde Ruining Lives. Die plaat is dan wel weer een mooie aanleiding om eens flink te gaan toeren. De band is de laatste tijd vaak op de Nederlandse podia te vinden geweest, wat misschien verklaart waarom Baroeg maar matig is gevuld met vooral fans vanuit de hoogtijdagen in de jaren negentig.
Na een tijd wat dikker te zijn geweest, oogt frontman Tommy Victor nu weer fit. Zijn agressieve podiumuitstraling heeft hij daarmee echter niet teruggekregen; hij schmiert er al gekkebekkentrekkend op los. Dat geeft bassist Jason Christopher de kans de aandacht naar zich toe te trekken. Met zijn slickback haar, stoppelbaard en vele tatoeages heeft hij een uitstraling ergens tussen bajesklant en hipster. Christopher staat geen moment stil. Hij draait om zijn as, deelt fistbumps uit aan het publiek, biedt vocale ondersteuning met zijn in Lemmystand staande microfoon en doet om de twee minuten zijn haar goed. Hij vergeet daarbij niet het belangrijkste: met drummer Art Cruz zorgt hij voor de bij Prong essentiële strakke ritmes op de grens tussen metal en postpunk.
De set is een dwarsdoorsnede van het oeuvre van Prong. Veel ruimte voor greatest hits en wat weinig materiaal van Ruining Lives, maar er is ook plaats voor meer verrassende keuzes als 'Eternal Heat' van Carved into Stone. Victor heeft in de loop der jaren toch wel een zeer indrukwekkend aantal topsongs geschreven en de schijnbare achteloosheid waarmee hij de riffs loeistrak uit zijn gitaar haalt blijft indrukwekkend. Op basis van de publiekssamenstelling zou je Prong weg kunnen zetten als een jarennegentignostalgie-act, maar zowel de podiumuitstraling als de tijdloze kwaliteit van de songs prove you wrong.
Foto uit het KindaMuzik archief door Andre Schröder
http://www.kindamuzik.net/live/prong/prong-neckbreak-nation/25191/
Meer Prong op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prong
Deel dit artikel: