Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zon, zand en muziek. Dat zijn de hoofdingrediënten van Coachella, het driedaagse muziekfestival in het gelijknamige dorp op zo'n twee uur rijden van Los Angeles. Gelegen in de Colorado woestijn, waar het kwik in april tot boven de 35 graden stijgt, is het weer een geduchte tegenstander. Gelukkig is er met 150 bands genoeg muzikale afleiding om de warmte te vergeten.
Elektronische muziek is goed vertegenwoordigd op deze negende editie van het festival. Met het beste van nu (Hot Chip, Chromeo en M.I.A.) en grote namen uit het verleden (Aphex Twin, Fatboy Slim en Kraftwerk). Van die oudgedienden lijkt Fatboy Slim, echte naam Norman Cook, het meest bij de tijd. De Britse dj zet de Saharatent op zijn kop met een straffe mix van eigen nummers (waaronder 'Right Here Right Now' en 'Praise You') en werk van anderen, onder meer een Engelstalige versie van 'Watskeburt' van De Jeugd van Tegenwoordig. Groot is het contrast met Kraftwerk, dat op het hoofdpodium een bloedeloze show neerzet. Hun bliepjesmuziek en standbeeldachtige performance is saaiig, gedateerd en totaal overbodig op dit festival.
Met de aanwezigheid van noiserockers Swervedriver heeft Coachella een noviteit. Zij spelen na een afwezigheid van bijna tien jaar de eerste van een reeks reünieconcerten. Van een feeststemming is echter geen sprake. Het Britse trio speelt op stoïcijnse wijze, en zonder communicatie met het publiek, zijn duistere muziek voor een halflege zaal. Dat is jammer, want muzikaal is het prima in orde.
Prince is op het laatste moment aan het programma toegevoegd om de kaartverkoop een boost te geven, en geruchten over een astromonische gage (4 miljoen dollar) gaan de rondte. Dat verklaart misschien het enthousiasme waarmee de kleine man uit Minneapolis over het hoofdpodium stuitert. Zijn show is van de eerste tot de laatste seconde een zwaarfunkend spektakel. Prince, bijgestaan door een grote band inclusief blazerssectie en een handvol achtergrondzangeressen, is een en al geilheid: hij kreunt, kermt en flirt. En dan dat gitaarspel! Als iemand de nalatenschap van Jimi Hendrix mag claimen, dan is hij het wel.
Naast de grote namen Portishead en Roger Waters, is er ook veel nieuws te ontdekken op Coachella. Bijvoorbeeld St. Vincent. De groep rond zangeres en meesterbrein Annie Clark maakt melodieuze popmuziek met gemene uithalen. Clark heeft een stem die sterk aan Feist doet denken: soms lieflijk en soms intens rauw. De Amerikanen van Man Man benaderen het absurde met liedjes die balanceren tussen Animal Collective (zelf ook aanwezig op Coachella), Tom Waits en kinderliedjes.
Even wonderlijk is het Zweedse I'm from Barcelona, een drieëntwintigkoppig collectief dat vanwege de hoge reiskosten vandaag 'slechts' achttien man sterk is. Gelukkig zijn er naast de vrolijke meezingliedjes ballonnen en confettie om het tekort aan mankracht te compenseren.
Fotografie: Michael Bucker (Swervedriver) en Spencer Weiner (Prince)
http://www.kindamuzik.net/live/prince/coachella-dampen-in-californische-zon/16919/
Meer Prince op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prince
Deel dit artikel: