Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Worden er om de hoek van 013 t-shirts van Tool, Dream Theater, Pink Floyd, Anathema en Porcupine Tree uitgedeeld? Mét gratis een langharige pruik of een mooie snor? Nee, vanavond staan twee van deze bands op het Tilburgse podium. Anathema als opener en Porcupine Tree als hoofdact. De fans hebben voor deze gelegenheid hun mooiste zwarte shirt uit de kast getrokken.
Bij Anathema klopt er iets niet. De achtergrondkoortjes komen uit een keyboard, de bassist staat plompverloren in een hoekje en zanger Vincent weet maar moeilijk toon te houden. In tegenstelling tot de studioalbums, doet de band hier wat rommelig aan. Tijdens ‘Closer’ slaat de vonk eindelijk over naar de zaal, het enthousiasme vermindert echter bij een nieuw en onbekend nummer. ‘Lost Again’ wordt met gedrevenheid gespeeld, maar ook hier staat weer een inzinking tegenover. De Pink Floyd-cover aan het slot kan het optreden – dat hooguit alleraardigst te noemen valt– niet meer op een hoger niveau brengen.
De hoofdact is andere koek. De doorgewinterde muzikanten spelen, ogenschijnlijk met alle gemak, de meest complexe nummers, zonder dat ze op één foutje te betrappen zijn. Het meeste indruk maakt nieuwe drummer Gavin Harrison, die doet denken aan Danna Carey van Tool. Ook de muziek doet bij vlagen denken aan die Amerikaanse band, al ligt op sommige momenten de saaiheid op de loer. Tijdens ‘Lazarus’, de nieuwste single, valt moeilijk een geeuw te onderdrukken.
Porcupine Tree pakt de draad daarna op met een goede set, ondersteund door videobeelden in de stijl van clips en albumhoezen. Sfeervol, én het compenseert het statische voorkomen van sommige bandleden. Het repertoire bevat werk van recente albums als Lightbulb Sun, In Absentia en Deadwing, maar ook stukken uit de oude doos. Zowel de bezitters van oude als nieuwe zwarte t-shirts kunnen zich hiermee tevreden stellen. Hardere nummers als ‘Blackest Eyes’ en ‘The Sound Of Muzak’ steken er met kop en schouders bovenuit.
Variatie is er genoeg. Metal, electronica, progrock en vocale harmonieën worden gemakkelijk gecombineerd. Het ene moment luister je naar een muur van geluid, vervolgens naar subtiele stukken. Beiden loepzuiver. Porcupine Tree is werkelijk een verademing tussen de overvloed van nietszeggende hypes en maakt zich live waar met zijn doordachte en geniale muziek. Mede dankzij de geluidsman van 013, die een pluim verdient voor zijn goede knoppenwerk.
http://www.kindamuzik.net/live/porcupine-tree/anathema-porcupine-tree/9167/
Meer Porcupine Tree op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/porcupine-tree
Deel dit artikel: