• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Placebo / Silversun Pickups

Never change a winning team?
03 december 2009, Ahoy\',Rotterdam

Tekst: Sven Schlijper

Beeld: Grietje Stam

Publicatiedatum: 05 december 2009

Een bekende regel uit de sportwereld leert dat een winnend team beter niet aangepast kan worden. Voorprogramma Silversun Pickups heeft aardig naar The Smashing Pumpkins gekeken en geluisterd. Dynamische en epische rocktracks voeren de gekende hard/zachttactieken in ieder geval hoog in het vaandel. Met een dame op bas is het plaatje verder compleet. Door zanger Brian Auberts hoge en eigenzinnige stem - die wellicht wennen is voor velen - en doordat ze initialen delen met de alternatieve rockers rond Billy Corgan, komt een verwijt van epigonisme snel op.

Live echter neigt Silversun Pickups vaardig naar The Velvet Underground en het beste uit de shoegazerscene. Dissonant en fuzzy maken de vier het Ahoy' niet makkelijk. Toch krijgt de groep door de dynamische wisselingen, die ook Placebo niet vreemd zijn, de handen prima op elkaar na een verzengende noisestorm als slot.

Sanitaire stop, drank halen, neuspeuteren; wat te doen tijdens een change-over? Placebo maakt het wachten draaglijk door een minifestival aan korte films te vertonen naast het podium. Het is een briljante vondst, met dito kwaliteit in de beelden. Vlak voor opkomst wordt een politieke boodschap ook niet geschuwd.

Vanaf tien over negen is anderhalf uur lang het grote podium, uitgerust met grote schermen, aan Placebo. Met een nieuwe drummer en muzikanten die nu niet meer worden weggemoffeld maar voluit zichtbaar zijn, opent het vaste duo Brian Molko en Stefan Oldsdal met een stormram. 'For What It's Worth' en 'Ashtray Heart' en het breedvoerige 'Battle for the Sun' zetten de spotlight op het nieuwe album.

Als in het dikke uur erna zo goed als de hele hitcatalogus over Ahoy' wordt uitgerold, blijkt al snel dat een Placeboshow geen dips kent. De stuwende bas, dwingende drums, splijtende melodielijnen en Molko's uit duizenden herkenbare stemgeluid (én Weltschmerz-lyriek) houden een, overigens niet uitverkochte, arena als deze moeiteloos bij de les.

Het geluid is keihard, groots en overdonderend, maar vooral kristalhelder. De lichtshow knettert door de zaal en de visuals zijn passend, adembenemend, bedwelmend en gewoon handig wanneer de bandleden in close-up getoond worden. Zo verstaat Placebo als weinigen de kunst om een grote show heel klein te laten lijken. Het is alsof ze voor iedereen persoonlijk spelen, ondanks het formaat van de zaal.

Al treedt de nieuwe plaat nauwelijks buiten geijkte Placeboparameters en houdt ze vast aan de winnende formule, met het nieuwe team en de fenomenale jonge drummer als aanjager, blijft Placebo een heel grote band door klein te blijven aanvoelen. Die klasse draagt de groep met verve en trots op de ranke schouders. Daarvoor heeft Placebo geen megalomanie nodig. Toen niet en nu niet; dat winnende format blijft een succesformule.

http://www.kindamuzik.net/live/placebo/placebo-silversun-pickups/19545/
Meer Placebo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/placebo