http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pinkpop 2015: dag 2
Een poppy dagje met een legendarisch moment.
13 juni 2015, Megaland, Landgraaf
Tekst: Martijn Kuijpers
Beeld: Joost Doensen
Publicatiedatum: 16 juni 2015
Dag 2 van Pinkpop 2015 begint met vele geruchten en eindigt met de wetenschap dat er tijdens de show van John Coffey weer een legendarisch Pinkpopmomentje geboren is. Er wordt al vroeg gespeculeerd over mogelijke vervangers voor Foo Fighters. Geintje van Krezipbassist Joost van Haaren, de band werd al twee keer eerder last minute opgetrommeld. Paul McCartney, The Prodigy en zelfs U2 zouden gepolst zijn, maar uiteindelijk moeten we het met Triggerfinger doen. Maar dat is morgen pas, eerst de zaterdag beleven, die met Dotan, Anouk, The Script, Kensington en Robbie Williams wel erg op de hitlijsten gericht is. Wij proberen de andere kant van het programma op te zoeken. Best een uitdaging op deze zonnige, uitverkochte Pinkpopdag, want het festivalterrein is afgeladen.
Het is altijd even puzzelen als je na een succesvolle bandcarrière het solopad bewandelt: met een schone lei beginnen of je oude hitjes als lokkertje voor het publiek gebruiken. Vrijdag zagen we Slash vooral voor dat laatste kiezen. Voormalig Supergrassvoorman Gaz Coombes laat zijn oude hits rusten en opent in een praktisch lege Brand Bier Stage. Coombes en zijn band hebben last van een veelvoorkomend euvel op festivals, bas en drums zijn zo alomtegenwoordig dat andere instrumenten weggedrukt worden. De subtiliteit van de rustiger songs valt zo weg. De meer monumentale prijsnummers van zijn meest recente album, Matador, zoals 'Detroit' en '20/20', waarbij hij ouderwets kan uithalen, komen beter uit de verf. Toch wil het optreden niet helemaal op gang komen. Coombes heeft het positieve geluid van zijn oude band dan behouden, de uitvoering ervan is nog niet overtuigend.
Succes in de muziek is een kwestie van de juiste plek en het juiste moment. Geen betere illustratie daarvoor dan het nu al legendarische biermoment, midden in de show van John Coffey. Toeval kan je dan op die plek brengen, als artiest moet je het moment ook weten te pakken. Dat David Achter de Molen geen moment aarzelt, de beker leegdrinkt en achteloos wegwerpt, toont aan hoe scherp de band staat. Natuurlijk is er de volgende dag weer een nieuwe viral, maar toch leuk als TIME concludeert: "Dave Grohl, you have just been upstaged." De grootste show tot nu toe is een voorlopig hoogtepunt in de zegetocht van de band langs de West-Europese podia. De volgepakte tent is bij aanvang al overtuigd. Al is het soms moeilijk melodieën te onderscheiden in de bak melodieuze hardcore, de geestdrift van de band en het enthousiasme van het publiek maken veel goed. De beste ambassadeur voor de hardere muziek op Pinkpop dit jaar.
Een groot contrast met het optreden van Sheppard, dat daarna geprogrammeerd staat. Ze hebben een paar leuke radiohitjes en kunnen best spelen, maar live vallen ze toch echt door de mand als kinderlijk popgroepje. De flinterdunne pop is dusdanig braaf en veilig, dat je al snel het gevoel krijgt bij een door het bestuur goedgekeurd basisschooloptreden te staan. We houden het voor gezien na dieptepunt 'Teenage Dirtbag', dat ook nog eens flinke bijval uit het publiek krijgt. Ja, de diversiteit in het Pinkpoppubliek is groot.
Bij Lonely the Brave is het wat minder feel good. Ook nu is het op Stage 4 nauwelijks te geloven dat je op een uitverkocht festival bent. De zanger, links op het podium, is zo evident ongemakkelijk dat je er medelijden van krijgt. Zijn bandmaten proberen dit te compenseren door er vol in te gaan en hard mee te mimen. Interessant hoe verstorend het werkt dat de zanger niet de frontman is. De muziek is er niet minder om. De gelijkenis met Biffy Clyro is groot maar niet volledig. Deze Britten hebben een minder poppy invalshoek en een duisterder randje. Voelbare (en zichtbare) zielenpijn in de zang, goede melodieën en instant anthems maken het een sterk optreden. De volgende keer alleen liever 's avonds in een volle club in plaats van overdag in een lege, witte tent.
Uiteraard ontkom je niet aan Robbie Williams vandaag. De succesvolste boybandveteraan heeft inmiddels een indrukwekkende catalogus van solohits dat een greatest-hits-show een peulenschil moet zijn. Vanavond komt The Robster vooral zichzelf vieren en laten merken hoe blij hij met zichzelf is. Die arrogantie is zijn handelsmerk en door zijn zelfspot verlies je moeilijk sympathie. Maar kom op man: spelen! Zangtechnisch is het allemaal acceptabel en met kolossale videoschermen natuurlijk visueel perfect. Ook op zijn bigband, met Guy Chambers als bandleider, is niks af te dingen. Alle ingrediënten voor een prima show dus.
Waarom dan toch die covers van U2, Lorde en als dieptepunt de bijna volledige video van 'Bohemian Rhapsody'? Natuurlijk wordt dit massaal meegeblèrd, maar het lijkt hier verdorie wel een bruiloftsband. Erg makkelijk allemaal. Had The Robster de vaart in zijn show gehouden, het swinggebeuren ingedikt en wat minder geluld dan was het een knaller geweest. Nu geldt dat eigenlijk alleen voor de toegift, waarin met 'Feel' en 'Angels' het optreden pas echt op stoom komt. Zo eindigt een poppy Pinkpopdagje wel gepast, als meezingfestijn. En, het moet gezegd en opgebiecht: íedereen zong mee, dat wel.
Foto John Coffey door Paul Barendregt, foto Robbie Williams door Bart Heemskerk.
http://www.kindamuzik.net/live/pinkpop/pinkpop-2015-dag-2/26030/
Meer Pinkpop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinkpop
Deel dit artikel: