• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pinkpop 2009: de maandag

Het verslag van de maandag met o.a. Franz Ferdinand, The Kooks en Snow Patrol.
01 juni 2009, Pinkpop, Landgraaf

Tekst: Martijn Kuijpers, Daniël Verlaan en Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 07 juni 2009

De warmste dag is aangebroken. De maandag van Pinkpop trekt vooral veel jeugdigen door de vele TMF-acts. Mensen vergelijken hun armen om te kijken wie het bruinst is geworden tijdens het weekend. En de friet smaakt na drie dagen ook niet meer even lekker. Gelukkig is er nog genoeg muziek.

In de tent staat de eerste act The All American Rejects klaar. De honderden jonge meisjes die komen om 'hun maandag' te beleven, staan natuurlijk als eersten aan de rand van het podium. Want de Amerikaanse band heeft een hit, en wát voor één. Even schrikken is het wel als zanger Tyson Ritter het podium betreedt. De enorm gayachtige rocker heeft een strakke witte jeans aan die vaak een bouwvakkerinkijk vertoont. Hij opent met de prachtige woorden "How are you motherfuckers?" en de jonge meisjes die nog lang geen alcohol mogen, schreeuwen als varkens die eten krijgen. Door een bespottelijke zogenaamde pit in het publiek zijn de mannen op het podium al tot de jokers van de dag betiteld. Maar met alle gladde gemakkelijke hitjes van het debuut When the World Comes Down kun je toch nog - voor zover het kan - spreken van een geslaagd optreden voor de doelgroep. (DV)

In de overkill aan acts zonder peper in de reet (Milow, Maria Mena, James Morrison, etc.) is Novastar op papier nog niet eens het vervelendst. Maar waar zijn collega's op z'n minst een degelijk optreden geven, lijkt de band rond de Nederbelg niet helemaal wakker. Opener 'Never Back Down' is echt slordig en de daaropvolgende nummers worden vaak onnodig gerekt. Joost Zweegers is weliswaar z'n bevlogen zelf, maar het optreden zelf blijft maar voortkabbelen. Hooguit een prima uurtje om met de ogen dicht in het gras te liggen, met een biertje binnen handbereik. (HV)

Mando Diao [foto links] pakt uit met twee achtergrondzangeressen, die muzikaal niet altijd van grote waarde zijn, maar het uitzicht absoluut veraangenamen. De Zweden zijn gekomen voor een feestje en aan het enthousiasme van de melodieuze Hivesbroertjes zal het zeker niet liggen. De band gaat er vol tegenaan en krijgt het publiek vrij goed mee, ondanks de hitte. Respect voor degenen die zich vooraan in het zweet staan te dansen. Echt feest wordt het pas bij hits 'God Knows' en 'Dance with Somebody', dat de band een stapje richting mainstream heeft geholpen. Veel andere nummers verdwijnen een beetje op de grote hoop. Toch een voldoende voor de moeite. (MK)

De tweede lacher van de middag is in de tent gearriveerd. Hollywood Undead is een mix van hardrock, poprefreinen en rap. Met maskers en truckerspetten op betreden ze het podium en lijkt de band op een kruising tussen Limp Bizkit en Slipknot. Muzikaal is het veel schreeuwen en rappen en refreinen lijken op een duet van Linkin Park en Boyzone. Dan mag je nog zo stoer zijn met teksten over seks, geweld en artiestnamen als Johnny 3 Tears, J-Dog en Da Kurlzz, het overtuigt voor geen meter. Hollywood Undead wil tijdens het laatste nummer 'Undead' een pit hebben: "Lets get it moving you fucking circlejerks!" Met het normale nummer van de cd op de achtergrond playbacken ze eerder dan dat ze echt muziek maken. Een lachwekkende performance. En ze hadden die maskers gerust op mogen houden. (DV)

Na de zoetsappige Novastar is Amy MacDonald aan de beurt op de mainstage. Met haar lavly Schotse accent is het moeilijk iets tegen haar te hebben. Akoestische gitaarmuziek doet het maandagmiddag niet echt goed bij het publiek. De zangeres staat er een beetje bleekjes bij maar krijgt wel een man van rond de zestig heftig aan het dansen tijdens het nummer 'Mr. Rock 'n Roll'. MacDonald is met haar liveset een leuke act voor in de middag, maar die cover van 'Mr. Brightside' hoefde echt niemand te horen. (DV)

Franz Ferdinand [foto boven] is aan het einde van de middag een oppepper voor het mainstagepubliek. Zanger Alex Kapranos heeft een woordje Nederlands geleerd en klinkt als een Duitse toerist die in onze moedertaal de weg probeert te vragen, hoewel "alles kits" toch wel een gouden begin is. Als openingsnummers kiest de Schotse band 'The Dark of the Matinée' en 'Do You Want To'. Dit soort keuzes leiden tot de eerste vijf minuten van de maandag dat mensen bewegen voor het grote podium. Al redelijk snel komt de grote hit 'Take Me Out', dat voor twee stagedives zorgt. Zoals verwacht stopt Franz Ferdinand tijdens het nummer om het publiek massaal de woorden "take me out" te laten schreeuwen en vervolgens het nummer weer in te zetten. Een routineband van formaat die snel na het hoogtepunt even 'Ulysses' en 'No You Girls' achter elkaar inzet. Waarom ook niet? (DV)

Een uitpuilende tent vergaapt zich aan opblaasbare aardbeien, kingsize origamikatten en de twee eindeloze benen van Katy Perry. Koud terug uit Japan, maar van enige jetlag is niets te merken; Perry stuitert drie kwartier over het podium. Als ze zelf niet zingt, lijkt haar stem nog steeds te horen; loopt daar een bandje mee? Niet dat het uitmaakt voor deze drie kwartier pretentieloos vermaak. In tegenstelling tot de meeste andere artiesten nu wel een geslaagde cover ('Don't Stop Me Now' van Queen) en een handvol eigen hits die de handjes omhoog krijgen. Maar zo'n handvol is net niet genoeg voor een volwaardig concert; dat grootste hit ‘I Kissed a Girl' zo'n lange aanloop meekrijgt, zegt genoeg. Gelukkig lijkt ze er nog steeds lol in te hebben om dat nummer voor de duizendste keer te zingen. Benieuwd waar dit over een paar jaar staat. (HV)

Met een vocoder kan iedereen zingen. Maar dan nog kan niemand het zo goed en grappig als Vieze Fur. Dat je kippenvel kunt krijgen van De Jeugd van Tegenwoordig [foto geheel boven] is geen wonder. Voor de mensen die nog niet weten dat Bas Bron het echte brein is, staat de producer prominent op het podium een feestje aan elkaar te draaien. De dwaze act doet het natuurlijk weer geweldig bij het publiek, vooral wanneer de drie rappers opeens opkomen in een 'Broes' Springsteenshirt. "Ze denken wel eens dat we Snow Patrol, Candy Dulfer & band, Bruce Springsteen of Willeke Alberti zijn. Dames en heren, het is iets anders vandaag!" De Jeugd van Tegenwoordig stelt zichzelf even voor in 'Wopwopwop'. Het nummer 'Kerk' is al snel een hoogtepunt inclusief alle bidhandjes. Dat willen de rappers zien: handen op elkaar gedrukt boven het hoofd en dan op en neer gaan. Duizenden bidhandjes zijn te zien. Geweldig. (DV)

Geen eieren voor Anouk. In 1998 kreeg de zangeres een ei recht op haar shirt, dat ze daarna als een echte rockster uittrok om in rode bh het concert voort te zetten. Ze brengt het zelf nog even naar boven met de mededeling dat ze deze keer geen bh draagt. Anouk kijkt zoals zij dat alleen kan quasiserieus het publiek in en schotelt haar nummers stuk voor stuk voor. Een set vol met hits die je kunt meezingen doet het goed bij vrouwen van dertig jaar en ouder, want het is net etenstijd en de meesten hebben al wat borreltjes op. Anouk blijft Anouk en zet daarom ook echt een Anoukperformance neer: niet veel mis mee, maar evenmin bijzonder. Het is namelijk erg druk bij de eettentjes. (DV)

Toch jammer dat het tentpodium geen videoschermen heeft. Bij Katy Perry was al niets te zien van de discussie met de twee meisjes vooraan en ook bij haar favoriete band The Ting Tings zijn er momenten die je alleen meekrijgt als je op de eerste rij staat; zoals Katie White die achter de monitoren hurkt en op een grote rode knop ramt voor de geluidseffecten. Samen met Jules de Martino zorgt ze voor het meest euforische uurtje van de dag - al is dat met de rest van het programma op de slotdag ook niet heel moeilijk. Met name het eerste half uur is meesterlijk, met opener 'Great DJ' en 'Fruit Machine'. Daarna blijkt dat vooral Katie oververmoeid is en draait Jules in z'n eentje een foute covermedley uit zijn synthesizer. Knallende afsluiter 'That's Not My Name' maakt hierna alles goed. (HV)

De grootste teleurstelling blijken toch The Kooks [foto rechts] te zijn. Luke Pritchard oogt verre van helder en vergeet vaak zijn tekst of brabbelt een beetje in de microfoon. De zanger heeft de laatste tijd gelukkig wel weer normaal gegeten, want hij is geen graatmagere alcoholjunk meer. Zijn gezonde uiterlijk staat dan ook haaks op zijn belabberde performance. Gelukkig speelt de band vrijwel perfect en dat verdoezelt Pritchards rariteiten. Soms is de zanger gedeeltelijk op de wereld en gaan nummers als 'Do You Wanna' nog best goed en krijgt de band het publiek nog op gang ook voor een korte vier minuten. (DV)

Met twijfel over Snow Patrol [foto links] als afsluiter staan de meeste mensen met de armen over elkaar te wachten. De sfeer van 'kom, laat maar eens wat zien' is al van verre aan te voelen. De band die altijd samen met het nummer 'Chasing Cars' wordt genoemd, staalt jongensachtig enthousiasme uit. En gemeend ook. Met een roze hoedje op scoor je natuurlijk ook meteen punten bij het Pinkpoppubliek. Hoewel veel nummers droevige rockballades zijn, is de set vaak afwisselend hard met materiaal als 'Take Back the City' en 'Open Your Eyes'. Afsluitwaardig is Snow Patrol niet, maar wel een van de betere acts op de laatste dag van het festival. Maar het vuurwerk na het optreden is eigenlijk even leuk om naar te kijken. (DV)

Foto's door Sascha Teschner (Pinkpop)

http://www.kindamuzik.net/live/pinkpop-festival/pinkpop-2009-de-maandag/18721/
Meer Pinkpop Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinkpop-festival