• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pinkpop Classic 2010

Nog één keer om het af te leren.
14 augustus 2010, Megaland, Landgraaf

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 16 augustus 2010

De oudere concertbezoeker laat zich probleemloos mobiliseren om naar een vaak aardig geprijsde show af te reizen, maar festivals vallen bij dit deel van de popdemografie niet echt in de smaak. Zo bemerkte de chiquere variant van Lowlands, zo ook het klassieke broertje van Pinkpop, terwijl de line-up niet eens bestaat uit opgewarmde lijken, maar voor het eerst nogal wat jarennegentigbands presenteert die stug blijven doorspelen.

Alsof het volume op het kleine en daardoor knusse Pinkpop Classicterrein is aangepast aan het verminderde gehoor van de mens op leeftijd, denderen de Noord-Ieren van Therapy? [bovenste foto] op orkaankracht al in de heel vroege middag over de weide. Braaf staan er flesjes water op het podium - op dit onchristelijk tijdstip heeft het trio er vast nog geen kratje bier inzitten - maar dat mag de spelvreugde niet temperen. Fan-fucking-tastic vinden ze het zelf en de bijval voor deze metallige rock op TGV-snelheid valt inderdaad bepaald niet tegen. Natuurlijk leunen de drie zwaar op hitplaat Troublegum, maar ook nóg ouder materiaal passeert de revue en doorbraaksingle 'Diane' wordt recalcitrant verbouwd tot een ware stoomwalsrocker.

The Presidents of the USA [foto hierboven] hebben twee aansprekende nummers die de boekensteunen van een weinig verheffende set vormen. Olijkheid ten top, maar de grungy rock wil maar niet beklijven. Dat doet het zomerse werk van Kid Creole & The Coconuts ook niet, maar waar de zon inmiddels op volle sterkte schijnt, is het prima toeven, zeker nu het veldvolume op een aangenaam niveau is gebracht. Kabbelend gaat het programma voort met Fun Lovin' Criminals die kunnen putten uit een rijtje albums dat enige herkenbaarheid herbergt. Frontman Huey Morgan keuvelt bij de vleet en trekt soms even kek van leer met een bluesy solo. Nederland was een van de eerste plekken op aarde waar deze band zich in populariteit mocht verheugen en ook na tig jaren relatieve afwezigheid wat betreft relevante releases is de publieksliefde er zeker niet minder om.

Hoog tijd voor de drie echt grote spelers van deze editie van Pinkpop Classic wanneer Gary Moore de blues voor zich laat spreken. Another day at the office is het wel voor de ietwat gezapig solerende Moore, maar elke noot zit er loepzuiver op en voor het afdraaien van zijn grote succesnummers is hij niet te beroerd. Jennerige maniertjes heeft The Cult inmiddels ook niet meer (nodig). Jan Smeets heeft naar eigen zeggen geen vriendschap gesloten deze dag met de band die hij ooit een levenslang Pinkpopverbod had opgelegd na jaren geleden maar te blijven doorspelen, ver voorbij de gestelde avondklok. The Cult mag echter wel rekenen op een warm onthaal en te oordelen naar de vele – grijs verwassen – T-shirts is menig bezoeker speciaal voor deze groep naar Landgraaf gekomen. Rafelig en kartelig, met meer dan een zweem van duistere doem blijkt de band rond Ian Astbury (die hier veel beter op zijn plek is dan bij de rest van The Doors) genoeg klasse in huis te hebben om het niet te hoeven hebben van een paar hitjes.

Blik op oneindig, versterker op bruut volume en gáán: dat is het devies voor The Stooges en als je een kwartje in frontman Iggy Pop [foto hierboven] gooit, dan sleurt hij zijn tengere lijf ogenschijnlijk moeiteloos een uur lang over het podium. Bezetenheid is wat de oude man, waarin meer chemicaliën verdwenen zijn dan in de gemiddelde chemokar, uitstraalt en wel in overvloed. Lust voor het leven in hoogsteigen persoon dus, want het heeft er alle schijn van dat Iggy Pop pas het rockpodium zal verlaten wanneer zijn allervitaalste lichaamsfunctie het begeeft. Dat juist van hem en zijn toch ietwat flegmatieke Stooges de show met het hoogste punkgehalte komt, spreekt enige boekdelen. Voor verrassingen kom je niet naar Pinkpop Classic, dus is de podiuminvasie ook nu weer present. De band is strak, hard en meedogenloos; Iggy krijst en jakkert rond en zo'n zesduizend Pinkpop Classicgangers voelen zich voor even weer heel erg jong. Als die oude Iggy het nog kan, dan zij toch zeker? Nog één keer dus om het af te leren gooien zij de grijzende haren los.

Foto's uit het KindaMuzik archief door Niels Vinck (Therapy?), Remco Vandenburg (Presidents of the USA) en Jelmer de Haas (Iggy Pop)

http://www.kindamuzik.net/live/pinkpop-festival/pinkpop-classic-2010/20524/
Meer Pinkpop Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pinkpop-festival