http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Pinback / JP Incorporated

Kolder en puntige muzikantenmuziek.
10 november 2011, Vera, Groningen

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 13 november 2011

Je zult maar een tourmanager als JP Hasson hebben. Niet alleen regelt hij zaakjes voor Pinback, ook is hij muzikant en komiek. Als JP Incorporated [bovenste foto] verzorgt hij het voorprogramma en dat doet hij tamelijk absurd. Hij staat naast een videoscherm waarop gefingeerde titelsongs van tv-programma's langskomen. Hasson, die oogt als een gemuteerde Martin Brozius, begeleidt de filmpjes met hilarische teksten en kolderieke dansjes.

Lulligheid kent geen tijd met iets bizars als een monstertruck die in een jazzjukebox verandert om zo in een volwassen behoefte te voorzien. Of internet als een volkomen nieuw product (''Hey let's go chat!''). Soms is het te flauw om waar te zijn, maar gevoel voor humor heeft Hasson. Hij is een kleine verademing tussen de indiebands die vaak als voorprogramma dienen en het nét niet zijn.

Het gebruik van een videoscherm tijdens het optreden is de enige overeenkomst tussen Pinback [foto hieronder] en JP Incorporated. Het drietal projecteert serieuzere zaken zoals zwart-witfilms uit de oude doos, autoritten in donkere tunnels of een horrorfilm met duikavonturen. Tegelijk met de beelden starten elektronicaflarden, waar de band ingenieuze indiepopnummers omheen speelt. Af en toe loopt het materiaal vooruit op de nieuwe plaat, die volgend jaar verschijnt. Aan deze songs te horen, is er geen stijlbreuk op komst.

Pinback heeft niet zo heel veel platen gemaakt; een verandering van koers is derhalve niet eens noodzakelijk. Bovendien zijn er weinig bands die net zulke vindingrijke als puntige muzikantenmuziek maken als deze groep, zo bewijst Pinback in een redelijk gevuld Vera. Het kronkelende spel van zanger/bassist Zach Smith is een lust voor zowel het oor als het oog, drummer Chris Prescott laat zijn jazzverleden soepeltjes gelden en zanger/gitarist Rob Crow maakt het af met golvende gitaarweefsels. Zo brengt het trio het publiek stiekem in trance.

De band is nog niet eens een dag in Europa (''We don't know what day it isn't''), wat te merken is aan de slordige manier waarop Pinback sommige nummers speelt. Daarnaast slaat de ontspannen sfeer af en toe door naar meligheid. Chris Crow stapt zelfs het publiek in en duwt sommige bezoekers zijn microfoon onder de neus.

Het haalt de spanning uit het optreden en verstoort de trance. De bandleden beseffen dit net op tijd en zetten aan voor een boeiend slotoffensief waarin ze hecht, opzwepend en giftig spelen. Met de briljante tekstregel ''And I miss you / Not in a Slint way / But I miss you'', sluit Pinback een wisselvallig maar geslaagd optreden af.

Fotografie door Vera-huisfotografe Simone van der Heijden.