Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Waterdown [foto boven] is niet eens zo’n slechte naam voor een Duitse hardcore punkband die ver onder peil presteert. Wat een matige muziek maakt deze Mannschaft. Het publiek staat er voor dood bij en begint uit beleefdheid maar even een pitje als de band een hele berg cd’s uitdeelt. Want ja, hoe raak je je schijfjes anders kwijt?
Hoe het wel moet laat Stretch Arm Strong [foto midden] even later zien. Helemaal overtuigen doen ze niet, maar de melodieuze hardcoresongs worden gedegen gebracht. Beetje veel promopraat over het aankomende album (“wanneer kwam die plaat nu ook alweer uit?”) maar de sfeer komt er lekker in en een uitverkochte Melkweg hunkert naar Pennywise.
Waarom die vervolgens zo verschrikkelijk lang op zich laten wachten is een raadsel. Als de band dan onder luid applaus opkomt, beginnen ze eerst maar eens met een potje ouwehoeren. Waar NOFX nog een beetje gevat uit de hoek komt, houdt Pennywise [foto onder] het bij slap gelul over – jawel, turft u even mee - Bush, hoeren en andere verdovende middelen. Gelukkig spelen ze minder slap. Want áls het kwartet tussen de preken door eens een song speelt gaat het toch wel los. Een fijne dwarsdoorsnede van het inmiddels acht albums tellende oeuvre, waarin opvalt dat doorbraakalbum About Time eens niet uitgemolken wordt en de nieuwste plaat The Fuse op ‘Competition Song’ na wordt gemeden. Het publiek zit niet te wachten op de nieuwe nummers. “Doe maar even net of je deze al kent, dan spelen we zo wel weer een paar oudjes”, zegt Zanger Jim, getooid met zijn eeuwige petje. Afgewisseld met wat covers van Minor Threat, Ramones en Nirvana (iets dat ze tien jaar geleden ook al deden overigens) zorgt het toch wel een lekker punkfeestje.
En zo ragt Pennywise ruim anderhalf uur door. In vergelijking met eerdere optredens verrassend strak en enthousiast. Alleen dat geouwehoer hè… De netto-speeltijd zal misschien een uurtje zijn geweest. Een deel van het publiek pikt dat niet (“Speeluh!”) en een deel vindt het allemaal wel best. Even een paar minuten rust voor de volgende circlepit is voor hen zeer welkom. Als na middernacht de onvermijdelijke crowdpleaser ‘Bro Hymn’ zorgt voor de gebruikelijke bestorming van het podium is het feest compleet en is het weer even 1995. Want Pennywise mag dan misschien al zo’n vijftien jaar exact hetzelfde doen, ze doen het wel verdomd goed.
http://www.kindamuzik.net/live/pennywise/pennywise-stretch-arm-strong-waterdown/10007/
Meer Pennywise op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pennywise
Deel dit artikel: