• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paradise Lost / Ghost

Death disco op z'n pops en op z'n metals.
29 maart 2011, Tivoli Oude Gracht, Utrecht

Tekst: Thijs Gouwerok

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 01 april 2011

De Zweedse occulte rocksensatie Ghost kon de verleiding niet weerstaan en zegde zijn headlining tour af om voor een beduidend groter publiek te mogen openen voor gothicmetalmeesters Paradise Lost. Daarmee liet de band niet alleen de beoogde tourmaatjes van Blood Ceremony in de steek, maar werd en passant ook Roadburn beroofd van de primeur van het langverwachte livedebuut van de gemaskerde culthelden.

Gezien de niet voor iedereen even snel te doorgronden dubbelebodemshtick van Ghost is een rol als voorprogramma niet geheel zonder risico's, en bij aanvang van de show zijn de WTF-blikken in de zaal dan ook goud waard. Een enkeling heft zelfs een sinterklaasliedje aan. De band bewijst zichzelf in deze situatie ook geen dienst door de grote hooks in de nummers steeds pesterig uit te stellen. Zanger 'The Nameless Ghoul' blijkt vooral een kei in hoog galmen; in de lagere registers is hij weinig toonvast en ook niet 'eng' genoeg. De cruciale achtergrondvocalen komen uit blik en ontberen daardoor de broodnodige dynamische flexibiliteit.

Daarnaast is echter de doffe seventies sound een razend knappe kopie van het album, dat in zijn geheel wordt gespeeld. Ondanks de statische podiumact blijkt drie kwartier aan ijzersterke popmetalliedjes toch genoeg om veel sceptici over de streep te trekken. Het applaus wordt hoe langer hoe uitbundiger en zelfs de Paradise Lostmeisjes-op-leeftijd staan uiteindelijk breed te glimlachen bij afsluiter 'Ritual', de meest onwaarschijnlijke feelgoodhit ooit met zijn onweerstaanbare refrein: "This chapel of ritual / it smells of dead human sacrifices / from the altar bed."

Dat de DJ in de pauze met droge ogen The Killers kan opzetten illustreert nog maar eens dat het vanavond geen doorsnee metalshow betreft. Het is een vermakelijk death discofeestje: Ghost op z'n pops, de hoofdact op z'n metals.

Paradise Lost, dat vanavond de heruitgebrachte succesplaat Draconian Times integraal speelt, profiteert optimaal van het bescheiden volume van Ghost en dendert in grootse Sisters of Mercy-op-steroïden-stijl uit de startblokken met 'Enchantment'. De Britten hadden nog wat goed te maken na hun mislukte laatste show in Tivoli en dat valt te merken aan de inzet. Met bandbrein Greg Mackintosh weer present, een van nostalgie doordrenkte set en een volle zaal speelt het kwintet deze keer een bij voorbaat gewonnen wedstrijd.

De voorgebakken setlist zorgt echter ook voor een zeker gebrek aan spanning, en zeker voor de niet-diehard fans ligt gedurende de minder opwindende 'kant B' van Draconian Times eenvormigheid toch wel op de loer. De toegiften brengen het verrassingselement weer enigszins terug, al zijn favoriete meezingers als 'As I Die' en 'Say Just Words' natuurlijk de verwachte, maar daardoor niet minder welkome uitsmijters. Daarmee is het besmette blazoen weer vakkundig opgepoetst.

http://www.kindamuzik.net/live/paradise-lost/paradise-lost-ghost/21408/
Meer Paradise Lost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paradise-lost