• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paaspop 2006

Feest van herkenning.
15 april 2006, Schijndel

Tekst: Tijs Heesterbeek en Rob van Leeuwen

Beeld: Jelmer de Haas

Publicatiedatum: 22 april 2006

Wat een boer niet kent, dat luistert hij niet. Zo zou je Paaspop 2006, het tweedaagse festival dat wordt gezien als de officiele opener van het festivalseizoen, kunnen omschrijven. Ook al is het festival in de laatste jaren enorm gegroeid en stijgt het bezoekersaantal nog steeds gestaag (dit jaar 15.000), in de volksmond is en blijft het een boerenfestival waar de plaatselijke muziekliefhebber vooral naartoe gaat voor de gezelligheid. En die gezelligheid, die moet in de eerste plaats herkenbaar zijn.

Zo kan het gebeuren dat je in de grote tent tegen namen als Anouk, De Dijk, Van Dik Hout, Dropkick Murphys en Racoon aanloopt: bands die in het verleden al vaker op Paaspop speelden en niet meteen de meest prikkelende reacties oproepen. Dat komt ook door het behoorlijk onpersoonlijke karakter van de gigantische tent, maar het publiek maalt er niet om: de helft staat toch vooraan en ziet en hoort voldoende, de andere helft ouwehoert liever met zijn of haar buurman dan aandacht te besteden aan de muziek.

Ook elders op het festivalterrein trekken de herkenbare acts het meeste publiek, verbeeld door de diverse coverbands die de festivalgangers na enkele biertjes best kunnen waarderen. Telt u even mee? KindaMuzik ziet een wat pafferige Robbie Williams-lookalike (dat is één), de vier Beatles na-apers The Fabulous Wannabeatles (twee), een Elvis Presley wiens leren broek de hele tijd afzakt (drie), het Country en Western-gezelschap The Bosshoss uit Duitsland (!) die popliedjes een welverdiende Twang! meegeven (vier) en twee paar Zweden met de namen Agnetha, Björn, Frida en Benny die ons een beetje aan Abba doen denken (vijf). Daarna is het voor KindaMuzik genoeg geweest met die herkenbaarheid, maar voor de liefhebber van (al dan niet grappig gebrachte) meezingers was er nog voldoende te genieten.

Wel nieuw en onbekend, tenminste voor een groot deel van het aanwezige publiek, is GEM (foto hierboven). De band uit Utrecht mag zaterdag het spits afbijten in de nog nauwelijks gevulde grote tent en doet dat met een degelijke show. Het nieuwe materiaal van tweede album Escapades wordt enthousiast gebracht, al klinken de liedjes soms helaas wat eentonig. De staccato gitaarrifs lijken een beetje te verdwalen in de tent, maar gelukkig weet de stem van zanger Maurits wel zijn weg te vinden naar de luisteraars.

Even later speelt het Amsterdamse trio Le Clic een live-set in de Extrema Tent, waar ook dit jaar de hipsters, vrouwen met teveel make-up, vrouwen met te weinig make-up, zatlappen met campingmodder op hun T-shirt en boeren met Dancing With The Stars-aspiraties uit hun dak kunnen gaan. Le Clic valt vooral op door de houterige podiumpresentatie: een van de bandleden geeft heftig rokend een fantastische imitatie van wat Jerney Kaagman zou omschrijven als een zoutpilaar. Het publiek is tam en dat is ook later op de avond het geval bij de live-show van T.Raumschmiere. De punktechno van de Duitser is waarschijnlijk te confronterend voor de meerderheid. De mensen die er wel zijn gaan uit hun dak en dat is meer dan terecht.

Pas echt druk is het eerder die middag in de Extrema Tent, als de grapjassen van De Jeugd van Tegenwoordig het podium op komen rennen. De tent puilt uit, maar echt overtuigen doet het gezelschap niet. De raps klinken te rommelig en onverstaanbaar en de beats van Bas Bron komen niet goed hoorbaar over. We gaan nog niet naar huis, maar dus wel snel naar een andere locatie.

De Masters of Rock-tent bijvoorbeeld, waar ook dit jaar diverse spannende bands te bewonderen zijn. En wanneer bijna de helft van die spanning van Nederlandse en Belgische bands afkomstig is, kunnen we tevreden concluderen dat het met de hardere kant van de lage landen goed gaat. Sterker nog: op zaterdag weten zowel The Shavers, Fifty Foot Combo en Gorefest alleen al op routine meer teweeg te brengen dan het matte en saaie No Use For A Name. En dan kwamen die uitgebluste punkers ook nog eens helemaal over uit Amerika. Met Peter Pan Speedrock (foto hiernaast) is het daarna goed feesten, maar ook daar komt herkenning om de hoek kijken. Dit was dan ook al hun vijfde Paaspop-optreden. En Dikke Dennis in zijn blote kont hoeven we ook niet elke keer te zien.

Een glansrol is de dag erna weggelegd voor Powervice die met hun eighties-metal en loepzuivere schreeuw van de zanger weten te imponeren. En met Born From Pain heeft de organisatie een meer dan waardige invaller voor Ramallah. De brute metalcore van de Limburgse band klinkt als een klok, stoer en meeslepend. The Slackers en The Reverend Horton Heat doen daarna waar ze goed in zijn: met opzwepende muziek een lekker festivalsfeertje creeëren.

Ook op de Main Stage heerst de festivalsfeer met dansbare muziekjes. Hip hop-act Relax kan met een strakke liveband tot achter de geluidstoren de handen op elkaar krijgen. Gabriel Rios (foto hieronder) doet daarentegen iets té cultureel verantwoord zijn ding, waardoor zijn zonnige sinaasappelsap-muziek te traag is en we dreigen in te kakken. Snel iets eten.

Want even verderop, in de restolounge, spelen zowel op zaterdagmiddag als op zondagmiddag beginnende bandjes op de zogenaamde B-stage. Zaterdag mag Omski een poging wagen om het publiek te overtuigen, maar de wat brave popliedjes van de band zijn te eenvormig en de stem van Job Roggeveen mist kracht. Op zondag weet Flying Fortress wél een gedegen set neer te zetten. De stonerrockers komen wat saai over, maar compenseren dit met enkele fijne rockers die ook bij het aanwezige publiek in goede aarde vallen. One man band Dead Elvis & His One Man Grave is vergeleken met Flying Fortress helemaal niet saai. De sleazy rock van de in Elvis-pak gestoken zombie is soms iets te krakkemikkig. Maar even zo vaak komen ook juweeltjes bovendrijven in de brij.

Wie even genoeg heeft van de muziek kan terecht in de Theater-tent. Daar treden op beide dagen diverse comedians op. Zoals Bram van de Velde, die leuk begint, maar zich door het publiek laat uitdagen en op de man gaat spelen. Waarna het lachwekkend wordt, maar op de verkeerde manier. Interessanter is het een dag later bij de show van Kamagurka. Zijn absurde gevoel voor humor en de hemeltergend slechte muzikale intermezzo’s vallen niet bij iedereen in goede aarde en het middenstuk van zijn optreden is van mindere kwaliteit, maar wie geduld heeft hoort en ziet toch voldoende humoristisch materiaal om de dag mee door te komen. De beste samenvatting wordt achteraf gegeven als de aanwezigen de tent verlaten: “Vreemde man, die Kamargurka,” zegt een van de bezoekers lachend tegen zijn gezelschap.

Lachen zouden we ook met Otto Orgel in de restolounge moeten doen. En de knullige Duitse versies van Nederlandse krakers van de in Tirolerpak gestoken toetsenist zijn ook hilarisch. Helaas is het drinkgedrag van een aantal mensen in het publiek dat niet. Otto Orgel verdwijnt bij de toegift eerder dan ingepland nadat volle bierglazen zijn klavier hebben geraakt.

Eerder hebben we op die plek wél moeten lachen tijdens het Kampioenschap Luchtgitaarspelen en Live Idols, al zijn sommige deelnemers om te janken zo slecht. Wie ook een glimlach op het gezicht brengt is Nathan Fake, die zondagmiddag in de Extrema-tent langzaam opgebouwde prutteltechno uit zijn laptop laat stromen. De echte climaxen blijven uit en juist daardoor is de rustgevende set van deze jonge Engelsman vele malen spannender dan de zoveelste uitvoering van Nederrocker ‘Stil In Mij’, die op datzelfde moment aan de andere kant van het festivalterrein te horen is.

Herkenbaar is dat nummer natuurlijk wel, en wie aan het einde van de dag nog meer van het herkenbare wil, kan terecht in de druk bezochte Theater-tent, waar dj’s op zaterdag de leukste jaren ’80-plaatjes draaien, terwijl het de dag erna de beurt is aan de jaren ’90. Zo zie je maar: na een lange, vermoeiende en modderachtige dag helemaal uit je dak gaan op bijvoorbeeld ‘Love is a Battlefield’ – meer heb je eigenlijk niet nodig voor een geslaagd en gezellig paasweekend.

Fotos uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/paaspop/paaspop-2006/12609/
Meer Paaspop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paaspop