http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ozark Henry

Subtiele popmuziek waarvan deze avond lang niet alles naar boven komt.
14 december 2005, Paradiso, Amsterdam (NL)

Tekst: Paul Claasen

Publicatiedatum: 17 december 2005

Je kan het glas zien als half vol of half leeg. Optimisten en zwartkijkers moeten elkaar bij het laatste optreden van Ozark Henry in Paradiso de hand schudden. Frontman Piet Goddaer maakt al vier albums lang subtiele popmuziek die onder de oppervlakte pas zijn diepgang prijsgeeft en waarvan deze avond lang niet alles naar boven komt.

Waar een plaat van een artiest de kans krijgt zich met meerdere luisterbeurten te bewijzen, staat of valt een optreden bij de gratie van het moment. Het eerste deel van deze voorstelling houdt het midden tussen degelijk en stug. Met opener ‘Rescue’ zit de kou nog in de kleren en het afstandelijke en statische dat de band uitstraalt blijft nog lang merkbaar. Muzikaal valt er weinig aan te merken op het vijftal podiummuzikanten. De vlekkeloze ritmesectie wordt dienstbaar aangevuld met gitaar- en pianowerk, naast de synthesizer met effecten en heldere zang van Goddaer. Het geluid in de redelijk gevulde benedenverdieping is prima, maar zichtbare beleving ontbreekt in de zaal en op het podium. De afwezigheid van de achtergrondzangeres Nina Babet is dan ook in meerdere opzichten een gemis. Hier en daar quasi-spontaan ontstaande improvisaties veranderen daar niets aan.

Vanaf het moment dat makkelijkere nummers als ‘Indian Summer’ worden ingezet komt de set wat meer van de grond en met het grootse en transparante ‘At Sea’ wordt een indrukwekkend kwartier spannende podiummuziek afgesloten. Een kwartet toegiften wordt vervolgens welkom ontvangen en na het ingetogen ‘Free Heaven’ als slotstuk kan verdeeld enthousiast de zaal worden verlaten. Ozark Henry klinkt vanavond misschien net zo goed als in de huiskamer, maar komt daar toch beter tot zijn recht.