Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De laatste plaat van Piet Goddaer, alias Ozark Henry, bevat muziek om definitief mee door te breken op grote zomerfestivals buiten België. Want Hvelreki heeft een groots aangezet geluid, uitbundige climaxen, meezingbare refreinen en massieve gitaar- en pianopartijen. Voor een niet heel massaal opgekomen publiek lukt het hem en zijn drie secondanten uitstekend om de sterke punten ervan extra aan te dikken.
Zoals fraaie postrock- en newwavegitaarpartijen, die de arty-ogende gitarist met verve speelt. Hij eist een voorname rol op in het magnifiek afgestelde geluid. Met een wakkerschuddende gitaaruitbarsting voorkomt hij dat het wel erg kabbelende 'Out of this World' aan saaiheid ten onder gaat. 'Jocelyn' voorziet hij van een exotische meerwaarde door zomers melancholieke tonen in de geest van The Durutti Column.
Hoewel zijn grimassen verraden dat het de nodige moeite kost, is Ozark Henry vocaal in vorm. Waar zijn zangpartijen op plaat voorheen in middelmaat bleven hangen, overtuigt hij op Hvelreki. In de uitbundige momenten van 'A Night Sea Journey' gooit hij live de schroom enigszins van zich af. Echt loos gaat het in de orkestrale prijsnummers 'Godspeed' en 'Memento', waar in de bombastische refreinen zang, gitaar en toetsen samenkomen en excelleren.
Tussen al die groots aangezette nummers klinken oude krakers als 'Intersexual' opvallend dun. Dit neemt niet weg dat het materiaal van de nieuwe plaat vaak dezelfde weg bewandelt: van rustig intro, via spanning opbouwen naar uitbundige climax. Toch weet Goddaer met afwisselend toetsenwerk de nuances te behouden, waarmee hij voorkomt dat de aandacht van het publiek te veel verslapt.
Want ondanks een indrukwekkende lichtshow die op grotere zalen dan Vera is afgesteld, is de podiumpresentatie statisch. Goddaer brengt bijna het hele optreden zittend achter zijn piano en keyboard door, de mysterieuze bassiste lijkt in haar eigen wereldje te vertoeven, de gitarist en de handige drummer hebben het al druk genoeg met hun eigen spel.
In België is Ozark Henry een instituut, in Nederland zweeft zijn populariteit nog steeds tussen servet en tafellaken. Hoewel de meeste songs van dit optreden muzikaal richting de laatste gaan, zorgt de boeiende wisselwerking tussen gitaar en elektronica ervoor dat je op een subtiele wijze steeds verder in de muziek getrokken wordt. En dat is voor mensen met een voorkeur voor de servetkant van zijn muzikale spectrum ruim voldoende.
http://www.kindamuzik.net/live/ozark-henry/ozark-henry-3740/21344/
Meer Ozark Henry op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ozark-henry
Deel dit artikel: