http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Oi Va Voi

Als dat maar goed gaat.
22 mei 2007, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Elisabeth van Scherpenzeel

Beeld: Martijn Booij

Publicatiedatum: 31 mei 2007

Het is voor Oi Va Voi een spannende avond in Paradiso. In Amsterdam begint hun nieuwe toer met een nieuwe plaat én een nieuwe zangeres. Bovendien betekent de naam van deze band - met een Engelse thuisbasis en joodse roots - in het Jiddisch ook nog 'als dat maar goed gaat'.

Met hun vorige album Laughter through Tears ging het in ieder geval prima. In de kleedkamer ligt zelfs nog een Edison die ze drie jaar geleden mochten ophalen. In de tussentijd is de balkanbeat waarmee Oi Va Voi prijzen wint en volle zalen trekt, alleen maar populairder geworden. Ook vanavond is het druk. Tromgeroffel klinkt bij opkomst van de zevenkoppige band, die voor deze concertreeks de expressieve violiste Anna Phoebe heeft meegevraagd.

Deze sessiemuzikante zweept met de strijkstok vanaf het eerste nummer ‘Black Sheep’ de mix van klezmer, rock en nu jazz op. Haar felheid gecombineerd met de schelle klarinet en trompet contrasteren met de zoetgevooisde stem van Alice McLaughlin. Deze blonde zangeres, die af en toe een Noord-Afrikaanse gil met vibrerende tong laat horen, wordt afgewisseld door de mannelijke bandleden. Hun zang doet dan weer denken aan die van de voorzanger van de sjoel.

Het is een ongebruikelijk samenspel van klanken, die je meenemen op een reis van de strandtent in Tel Aviv naar de kroeg in Moskou, waar een walm van wodka hangt. Phoebe is met haar soms wat hysterische optreden de verbinding tussen folklore en stevige drum'n'bass, tussen liefelijke ballades en herkenbare Britse triphop als die van Moloko en Lamb.

McLaughlin groeit tijdens het optreden en de duetten met de muzikanten, die haar uitdagen zoals in ‘Dry Your Eyes’, laten het publiek juichen. Echt op en neer springen zoals dat bij balkanbeats hoort, gebeurt bij de instrumentale nummers. Als het tempo omlaag gaat in nummers van het nieuwe naamloze album en van de vorige cd, verandert de zaal opnieuw in een dansende massa dankzij Phoebe, de rock chick met zigeunerlooks. Oi Va Voi heeft de regie in handen.

De afsluiter is de debuutsingle ‘Yuri’, een eerbetoon aan de eerste Russische kosmonaut. Hij laat de vloer de laatste keer trillen. Oi Va Voi in Paradiso, dat ging zeker goed.