• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Obituary / Persefone

Vetste en smerigste grooves klinken tijdens 5 Days Off in Rotterdam.
05 maart 2010, Watt, Rotterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 08 maart 2010

Beetje Black Dahlia Murder, beetje Dark Tranquillity, weinig eigen inbreng, een houterige uitvoering en veel volume: dat is Persefone. Niet bepaald een band die de wereld gaat veroveren. Deze Europese tour als voorprogramma van Obituary zou wel eens het hoogtepunt van hun carrière kunnen zijn.

Dat Obituary zelf wel goed is, is een zekerheidje. Bij Amerikaanse metalbands met tientallen jaren podiumervaring zoals de deathmetalpioniers uit Tampa is no-nonsensekwaliteit namelijk de gouden standaard. Dat 'no-nonsense' neemt Obituary wat betreft de podiumuitstraling wel heel erg serieus: een stel alcoholistische zwervers met enorme baarden, sliertig lang haar, uitgelubberde Zeeman T-shirts en afgetrapte merkloze gympen nemen bezit van het lage podium van de kelderzaal van de Watt.

Maar muzikaal zijn ze nog beter dan verwacht. Waar death metal meestal op hoge snelheid wordt uitgevoerd, daar klinkt Obituary al vanaf het klassieke debuut Slowly We Rot alsof het lijk van Black Sabbath een paar dagen te rotten is gelegd in de moerassen van thuisstaat Florida, om daarna als zombie weer tot leven gewekt te worden. Dit effect wordt bereikt door riffs uitgevoerd in het onmiddellijk herkenbare gitaargeluid van muzikaal brein Trevor Peres en de voor extra ranzig slepend effect altijd strak achter de beat drummende Donald Tardy.

Sinds een aantal jaar heeft Obituary in de persoon van Ralph Santolla dan ook eindelijk de leadgitarist die past bij het statuur van de band. Hij zorgt vaak met meerdere solo's per nummer voor de melodie bij de grooves.

Maar het middelpunt van Obituary blijft toch zanger John Tardy. Een frontman in de traditionele zin van het woord is hij niet te noemen: hij staat vrijwel het hele concert voorovergebogen over het podium, zodat van zijn gezicht vaak alleen zijn door zijn golvende haar stekende neus te zien is. De vaak verguisde kunst van het grunten verstaat hij echt als geen ander; hoogstens komt nationale gromtrots Martin van Drunen in de buurt.

De Watt Basement is dan ook nog een zaal met de perfecte afmetingen voor een show als deze. De moshpit is dan ook al snel groot en het zweet druipt van de muren alsof de band in de thuisstaat staat te spelen. Hoewel in Amsterdam het 5 Days Off dancefestival plaatsvindt, is wel veilig te stellen dat de vetste, smerigste en meest dwingende grooves te horen zijn in Watt.

http://www.kindamuzik.net/live/obituary/obituary-persefone/19892/
Meer Obituary op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/obituary