Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Saeculum [foto rechts]mag in de Basement zaal van Nighttown het bal openen. Dat is een beetje onverwacht, want op de Nighttown-site staan de Bredaënaars nergens vermeld. Zanger Molestrator ontpopt zich bij het concert tot de beste acteur van de avond. Heel veel spijkerbanden, lekker groezelige corpsepaint en een flinke plas nepbloed op de bleke torso. Maar het meeste indruk maakt toch de manier waarop hij zijn ogen wegdraait, tot alleen het wit nog te zien is.
Om dat te kunnen zien, moet je wel op de goede plek staan - de Basement heeft een ontzettend laag podium, waardoor alleen de eerste paar rijen goed zicht hebben. Dat lage podium is een noodzakelijk gevolg van een laag plafond, waaraan zich net boven ooghoogte een paar stroboscopen bevindt. De lichtman van dienst deze avond is erg gecharmeerd van die dingen en zo ziet zelfs het publiek vooraan vaak niets anders dan grote lichtvlekken, die wild op het netvlies ronddansen.
Muzikaal is Saeculum iets minder overtuigend. Het geluid is goed, Molestrator geeft zich ook vocaal helemaal en het drumwerk van Stynn is afwisselend. Maar het wreekt zich dat Saeculum momenteel maar één gitarist heeft. Laster, zoals de man zichzelf noemt, moet zich helemaal op de basis concentreren en daardoor is de muziek van Saeculum wel erg kaal voor een epische blackmetalband.
Het Italiaanse gezelschap met de pleonastische naam Necrodeath gaat al mee vanaf 1984. Dat is te horen ook. De band speelt black metal in de stijl van Venom: rommelig, nogal primitief en met huidige blik bekeken bijna schattig. Dat laatste geldt zeker voor de cover van ‘Black Sabbath’, iets waar je als serieuze metalband eigenlijk niet wegkomt. Hoewel muzikaal dus niet bepaald hoogstaand, heeft het optreden van de Italianen daarmee wel een soort rommelige charme.
Bij Marduk [foto links] is geen plaats voor charme. Rauzen, rauzen en nog eens rauzen is altijd het devies geweest van het gezelschap rond gitarist Morgan. Daarbij worden ze tegenwoordig voortgedreven door de werkelijk excellent drummende Emil Dragutinovic. Geen patserig, maar rommelig geram op zoveel mogelijk bekkens en trommels tegelijk zoals bij zoveel andere blackmetalbands, maar strak en gecontroleerd spel. De rest van de band volgt op de manier die je verwacht van een act die zo te spreken is over zijn eigen podiumprestaties dat hij als drie livealbums op zijn naam heeft staan. Zanger Mortuus zorgt met zijn vrij diepe, soms gruntachtige stem voor een zwaartepunt in de voortrazende storm.
Op het No Mercy festival verpestte Cannibal Corpse nog zijn concert door lange rustpauzes tussen de nummers. Marduk neemt die ook, maar is zo slim om op zulke momenten een outro- of introtape te laten lopen. Bovendien heeft ook het publiek wel behoefte aan een wapenstilstand tussen de beschietingen van Panzer Division Marduk en zijn ondersteunende stroboscopen door. Niet dat het helpt: uiteindelijk verlaat je toch de Basement met al je zenuwen aan puin.
http://www.kindamuzik.net/live/marduk/marduk-necrodeath-saeculum/12795/
Meer Marduk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marduk
Deel dit artikel: