• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tourette / Magik Markers / Nautical Almanac

Merkwaardige improvisaties en intrigerende jams.
03 mei 2005, Frontline, Gent (BE)

Tekst: Hans van der Linden

Beeld: Thomas Bartosik

Publicatiedatum: 05 mei 2005

Elisa Ambrogio van Magic Markers zal Tourette later op de avond beschrijven als een heel rustige jongen maar als hij voor zijn machinerie staat, ontaardt de Fransman in één brok agressie. Tijdens zijn korte set draait hij aan allerlei knopjes en effectenkastjes om zo een ondoordringbaar kluwen van gemene geluiden op te wekken. Verder gebruikt hij ook nog een gitaar zonder hals om de geluidsmuur nog wat explicieter te maken. Daarbij doet Tourette zijn naam alle eer aan. Als een ware neuroot die verplicht bepaalde handelingen moet uitvoeren, gooit hij zich tijdens zijn show tussen het publiek op de grond en botst hij even later tegen de muur aan. Nadien gaat hij gewoon onverstoord door met zijn geluidscollages. De twee composities komen aan als een mokerslag maar wel één waar je geen blijvende letsels aan overhoudt.

“Vanavond wordt er geen bloed vergoten”. Met deze wijze woorden verwijst Elisa Ambrogio naar het concert dat Magik Markers [beide fotos] de vorige dag in Tienen gaf. Daar was één van de dames met haar hoofd ergens tegenaan gevallen waardoor er zich toch een gemene snee in haar hoofd gevormd had. Maar Magik Markers zouden Magik Markers niet zijn als ze zich daar iets van zouden aantrekken. In Gent geven ze een set weg die iets minder stomend was dan hun passage op het (K-RAA-K)³ Festival. Het drietal concentreert zich voornamelijk op het oproepen van een zee van geluid waarbij Ambrogio’s gitaar zich niet zozeer op melodieën baseert maar zich eerder inzet om geluidsgolven te verspreiden. Haar prevelende stem brengt daarbij mantra’s voort die ondersteund worden door de gerichte basaanslagen van Leah Quimby die sporadisch een mondharmonica bespeelt. De tempoversnellingen van de drums monden steenvast uit in de gekende meer gestructureerde ritmes waarin ze helemaal loos gaan. Tijdens het laatste nummer - over vrouwen met gele nagels die sigaretten met hun slippers doven - tovert drummer Peter Nolan een trompet tevoorschijn om zo de improvisatie in andere banen te leiden. Maar ook daar monden Magik Markers weer uit in een ongebreidelde jamsessie die zijn gelijke niet kent. Van de blessures was dus niet veel te merken.

Nautical Almanac staat met één voet in de waanzin. Het drietal – voor deze tournee deden Carly Ptak en Twig Harper beroep op Max Eisenberg - maakt abstracte collages waarbij stemmen een centrale plaats innemen. In het begin staat ze gedrieën door elkaar te zingen terwijl Ptak wat elektronische accenten uit kastjes tovert. Eisenberg heeft een kabeltje in zijn mond waarmee hij zijn vocalen door een berg apparatuur en kabels jaagt maar het is toch voornamelijk Harper die grossiert in het trekken van gekke bekken. Vervolgens schakelt Nautical Almanac over op bas en drums om teringherrie te produceren die hun lidmaatschap aan de Load Records-stal rechtvaardigt. En of dat nog niet genoeg is betrekt Ptak ook nog een viool in het spel. Maar toch is Nautical Almanac veel meer dan een gestoord rariteitenkabinet. Muzikaal vallen de puzzelstukken wonderwel op hun plaats en de geluidsexperimenten werken zelfs aanstekelijk.

Op het einde beklimmen de leden van Magik Markers het podium om met Nautic Almanac mee te spelen. Dit festijn mondt uit in een vocale kakafonie waar eenieder het tegen de anderen opneemt en waarbij Twig Harper zelfs met een blokfluit tevoorschijn komt. Een memorabele avond.

Fotos uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/magik-markers/tourette-magik-markers-nautical-almanac/9425/
Meer Magik Markers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/magik-markers