Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eerste opwarmer tijdens de zevende avond van Les Nuits Botaniques is Barbarossa, de Brit James Mathé, die ook echt een rosse baard heeft. Een man alleen achter de knoppen is een vreemd voorprogramma voor een eerder klassiek trio als Low. Zijn flauwe mix van elektronische beats, melodieën en melige zang herinnert aan populaire muziek uit de jaren tachtig. Het is dan ook geen toeval dat hij 'Wishing Well' van Terence Trent D'Arby covert. Echt vervelend wordt het niet, maar zijn performance boeit allerminst.
Junip [foto rechts] is de band van de populaire Zweedse singer-songwriter José González, die letterlijk centraal staat op het podium, omringd door vijf percussie- en elektronicamuzikanten. De groep heeft net een nieuw, titelloos album uit. Junips easylistening-gitaarpop is rustig en de nummers zijn sober opgebouwd, González' zang klinkt zacht en is allesbehalve uitgesproken, alles draait om sfeer. Het eerste deel van het concert is een beetje saai en er zit nauwelijks variatie in de nummers, maar wanneer het tempo omhoog ingaat en er een baspartij bij komt, wordt het toch nog mooi.
In België krijgen de fans bijna elk jaar de kans om Low [bovenste foto] aan het werk te zien. De Amerikaanse gitaarband rond het koppel Alan Sparhawk en Mimi Parker stelt live zelden teleur en het nieuwe album is alvast nog een reden om naar het Koninklijk Circus te trekken. The Invisible Way, geproduceerd door Jeff Tweedy, is een typische groeiplaat die pas stilaan zijn schoonheid prijsgeeft. Live klinken de zes nieuwe nummers alvast goed. Vanaf de eerste noten is het heerlijk thuiskomen in het heel eigen, warme geluid van Low, dat als sinds oudsher het predicaat slowcore meekrijgt. Maar naast de intimistische momenten slaagt de band er ook in te knetteren, met dank aan 'On My Own', dat al vroeg voor een climax zorgt. De krachtige gitaaruithaal van Sparhawk mondt uit in een zinderende solo.
De broeierige toon wordt voortgezet met 'Monkey'. Het wordt een stevige set met intense (samen)zang, een doorleefd geluid en prachtig gelaagde nummers. Het contrast tussen hard en zacht, luid en stil, licht en donker of hoog en laag zorgt voor een krachtig effect, zoals in het rockende slotakkoord 'Canada'. Daarnaast is er ook plaats voor subtiele traagheid en zet Sparhawk zowaar 'Words' in, het openingsnummer van het eerste album, I Could Live in Hope, dat opnieuw uitgebracht wordt op vinyl. 'I Hear... Good Night' - dat Low ooit opnam met Dirty Three - is het voorspelbare en enige bisnummer. Dat maakt het niet minder mooi en de song stuurt het publiek tevreden de nacht in.
http://www.kindamuzik.net/live/low/low-junip-barbarossa/23984/
Meer Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/low
Deel dit artikel: