• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Going slow met Low

De term slowcore werd voor ze uitgevonden: het mormonenechtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker. Op nieuwe plaat C'Mon klinken haar trage popparels vooral warm en positief. Maar Low is ook goed in koude-rillingen-rock. Inmiddels is Lows repertoire zo imposant dat KindaMuzik zonder te hoeven zoeken de sterkste slowsongs voor je uitlicht.

Tekst: Ronald Besemer, Bart Breman en Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 24 mei 2011

Pissing
Als je een nummer moet kiezen waar je Low het beste mee kunt omschrijven, dan moet dat wel 'Pissing' zijn. Vanwege die trage, plechtstatige manier waarop het nummer voortschreidt en die zo typisch voor de band is. Ook kies je het vanwege de prachtige manier waarop de stemmen van Alan Sparkhawk en Mimi Parker zich door elkaar heen vlechten. En natuurlijk ook omdat het nummer, ondanks de bakken feedback op het einde, nergens echt explodeert en het je daarom op het puntje van je stoel houdt. Maar je kiest 'Pissing' vooral omdat het zo'n vreselijk mooi liedje is, dat met zo veel intensiteit wordt gebracht dat je elke keer dat je het draait met een brok in je keel blijft zitten als het afgelopen is. (BB)

Murderer
Neem zanger die worstelt met depressies en met zijn geloof, dat op zijn meest duistere momenten meer bloedig dan hoopgevend is. 'Murderer' is een van de meest huiveringwekkende nummers die Low heeft opgenomen. "Doe maar niet zo onschuldig; ik heb je boeken gelezen", zegt Alan Sparhawk tegen zijn Schepper. "Maar je moet toch wel iets beters te doen hebben. Laat mij je moordenaar maar zijn." Hoe je het ook wilt interpreteren, de koude rillingen lopen over je ruggegraat. Vooral als Mimi invalt met haar wonderschone tweede stem en het nummer net niet tot ontlading komt. 'Murderer' zindert lang, heel lang door. (BB)

Low- murderer

Especially Me
Steeds meer liedjes en platen vergroten het immense raadsel van de band Low. De groep bouwt maar door aan iets wat een massief oeuvre aan het worden is en waar doorgaans geen jota van te begrijpen valt hoewel het voelt alsof dat wél zo is. Ervaar het zelf, luister naar de zang en woorden van Mimi Parker op de nieuwe plaat C'mon: 'If we knew where we belong, there'd be no doubt where we're from'. Toch heeft iedereen iets van een waarheid nodig, zingt Mimi, ik in ieder geval wel en jij waarschijnlijk ook. Waarna ze zich corrigeert: jij absoluut ook. (RB)

Low - Especially Me

Nothing but Heart
Ooit bestond er een term slowcore. Uitgevonden voor Low en voor al die andere bandjes die in het kielzog van dit gezelschap uit Duluth, Minnesota opkwamen. Van iedereen in dit genre verliep de carrière vervolgens erg langzaam behalve bij Low. De groep heeft al zoveel geweldige songs in de tas en toch groeit dat oeuvre maar door. Het majestueuze 'Nothing but Heart' van de plaat C'mon past maar in één rijtje en dat is dat van die compromisloze, slowcore briljantjes van de groep Low zelf. (RB)

Low - Nothing but heart

Kids
Een intelligent en gevoelig mens die aan de middelen geraakt of zijn toevlucht zoekt in een eng geloof moet wel één of ander conflict in zijn ziel hebben rondspoken. Begon het als jong mannetje, op het schoolplein misschien, deden sommige kinderen dit jongetje iets verschrikkelijks aan? 'Those damn kids/ Don't they understand/ That you can't do shit like that'. Alan Sparhawk heeft nog een band, Retribution Gospel Choir, die net zulke zinderende muziek maakt als Low, alleen dan ietsje harder. (RB)

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/low/going-slow-met-low/21642/
Meer Low op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/low