• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

London Calling - Vrijdag

Via gevoelige popliedjes naar crowdsurfen.
02 november 2012, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Sander Schoemaker

Beeld: Sander Schoemaker

Publicatiedatum: 05 november 2012

Buiten Paradiso is het volop herfst, maar het halfjaarlijkse festival London Calling begint met een zomers tintje. De band TOPS speelt lichtelijk aanstekelijke jarentachtigpop, maar de schelle zang slaat de plank regelmatig mis en enkele vroege binnenkomers kijken elkaar verwonderd aan als het keyboard van de zangeres een geluid produceert dat door merg en been gaat. Toch worden er al voorzichtig wat danspasjes gemaakt terwijl men zich naar beneden begeeft voor de volgende act, Hooded Fang.

Deze Canadezen verjagen met hun zonnige rock-'n-roll-liedjes de laatste ingewaaide herfstblaadjes. Met zijn vieren ontlokken ze het publiek al meer danspasjes. Het koude London is ver te zoeken in deze sympathieke surfgrooves, rifjes en vrolijke refreintjes. Hooded Fang is in ieder geval erg goed voor het humeur en de toon is gezet. Blijkbaar is een groot deel van de London Callers nieuwsgierig naar de Ierse belofte Kodaline, want een groot deel van hen is al vroeg naar de kleine zaal gestiefeld. Daar openbaart zich het grote mankement van dit festival.

Alle acts zijn namelijk achter elkaar geprogrammeerd. Dat is in theorie heel leuk want dan kan iedereen alles zien en hoeft niemand moeilijke keuzes te maken, zou je zeggen. Die vlieger gaat helaas niet op. Voor Kodaline staat de kleine zaal van Paradiso namelijk al stampvol bakvissen die deze band op 3FM hebben gehoord en hoge verwachtingen hadden. Terecht, want deze Dubliners maken gevoelige popliedjes met ongekende hitpotentie. Ze klinken bij vlagen als een soort Keane of Snow Patrol met net iets meer pit. Echt vernieuwend is het niet, maar effectief wel.

Bloednerveus
Beneden in de grote zaal kan men het optreden ook van veilige afstand op een groot scherm bekijken, maar eigenlijk is het achter dat scherm een stuk interessanter. Daar is de Californische band Haim [bovenste foto] aan het opbouwen en soundchecken. Nu is een vrouw met gitaar altijd sexy, dus drie vrouwen met gitaren zijn veelbelovend. Haim maakt die belofte ruimschoots waar. De drie zussen spelen zorgeloze indie met zwoele r&b-invloeden. Het is het eerste optreden in Amsterdam, de bandleden lijken bloednerveus en de bassiste probeert wat onhandig te flirten met iemand op het balkon. De muziek lijdt er nauwelijks onder en er is nog genoeg ruimte voor stevige improvisaties en solo's die onderstrepen dat deze dames heel wat in hun mars hebben.

Degenen die hun les geleerd hebben blijven nog even hangen om niet achteraan te hoeven staan bij één van de grootste verwachtingen van dit festival: The Joy Formidable [middelste foto]. In 2011 sprak Rob van Leeuwen op KindaMuzik al de hoop uit dat een volgend album niet te lang op zich zou laten wachten en vanavond speelt de band voor het eerst nummers van een nieuwe plaat. De eerste single, 'Wolf's Law', is al uit en die klinkt live ook bijzonder aanstekelijk. Deze groep uit Wales maakt namelijk frisse gitaarrock met shoegazehints. De muziek is dansbaar en er staat een enorme gong om op te rammen. Voor het podium ontstaat even een kleine pit. Zangeres Ritzy Bryan windt het uitverkochte Paradiso moeiteloos om haar vinger. Of dit ook het geval zal zijn in een stadion is de vraag, maar dit festival heeft The Joy Formidable in ieder geval in de broekzak.

Geen ruimte voor bakvissen
Tijdens de voorbereidingen van de volgende act is het Britse duo Temples op het scherm te zien. Gezien de hoge verwachtingen van Cloud Nothings en de mensenmassa die tussen de grote en de kleine zaal staat, is het lastig alles van de band mee te pikken. In elk geval is Temples een interessant Britpopbandje met psychedelische invloeden dat de moeite waard is om eens nog eens te bekijken. Intussen laten Cloud Nothings behoorlijk op zich wachten, maar het geduld wordt beloond met de meest intense show van het festival. Het drietal uit Cleveland, Ohio maakt gevarieerde indierock met zowel progressieve als hardcore invloeden.

Het resultaat is een intens optreden en na één nummer wordt Paradiso één grote pit. Een meisje moedigt haar vriendje aan tot crowdsurfen en vervolgens is het hek van de dam. Cloud Nothings [onderste foto] spelen onverstoorbaar verder, als steeds meer mannen die zich willen bewijzen op het podium klimmen en het publiek in duiken. Een dronken Brit verontschuldigt zich tegenover een fotograaf, die zich snel uit de voeten maakt. Voor bakvissen of zwoele invloeden is geen ruimte meer. Hier moet gedanst worden. En hard ook.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/london-calling-festival/london-calling-vrijdag/23375/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival