Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Koninginnedag 2009. Zomaar een extra dag London Calling.
Doet de mensenmassa in de Amsterdamse binnenstad op het door een Suzuki Swift zwartgekleurd Oranjefeest al wezenlozer aan dan anders, in Paradiso refereert geen enkele band aan de schokkende gebeurtenissen in Apeldoorn. Misschien is men gewoon niet op de hoogte of wil men bij wijze van troost slechts wat afleiding bieden.
Die taak lijkt opener Two Door Cinema Club wel toevertrouwd. Jammer dat er nog weinig volk is om het in aanstekelijke springerige gitaarpop grossierende drietal uit Noord-Ierland aan het werk te zien. Omdat het bovenzaaltje nu eenmaal sneller gevuld is, hebben de daar geprogrammeerde acts het wat dat betreft beter voor elkaar.
Niet dat al die optredens om over naar huis te schrijven zijn: zo voert de trip van Jessie Rose vooral langs collega's als Amy en Duffy, zet Pulled Apart by Horses [foto hieronder] een als 'rauwe en compromisloze artrock' omschreven bak pokkenherrie neer, is het naar indiepop uit de jaren tachtig knipogende Stricken City niet meer dan charmant en doen de Siouxsie Sioux-achtige uithalen van Fight Like Apes-boegbeeld MayKay afbreuk aan de onmiskenbare zeggingskracht van de Ierse electropunkpoppers.
De benedenzaal is gereserveerd voor bands met het meeste publiekspotentieel. Lowline weet echter met grotegebarenrock inclusief unheimische visuals weinig indruk te maken en de op plaat nog zo fris klinkende Golden Silvers blijken live een teleurstelling wegens een nogal onevenwichtig opgebouwde set en een knullige podiumpresentatie.
In de buitencategorie valt The Airborne Toxic Event, want afkomstig uit Los Angeles. Toch is het de eerste band die het publiek flink aan het bewegen krijgt. De met pathos doordrenkte songs deugen dan ook en duiden op een Arcade Fire-achtige potentie.
De echte toppers van de avond zijn evenwel The Filthy Dukes [eerste foto] die met hun op de dansvloer gerichte synthpop het afzeggen van de zieke Erol Alkan ruimschoots compenseren. Dankzij een intrumentarium met onder meer vintage synthesizers en elektronische drums roept het superenergieke Londense viertal vooral vergelijkingen op met het vroege werk van Depeche Mode en Heaven 17. Daar steekt de laptopfolk van James Yuill [foto hieronder] in het bovenzaaltje nogal pover maar vooral nerdy bij af.
Terwijl al dan niet in oranje gestoken feestbeesten in de benedenzaal wachten op het optreden Miss Kittin & The Hacker, taaien doorgewinterde London Callinggangers langzamerhand af. Morgen en overmorgen roept de muziek opnieuw. En vandaag moet nog worden verwerkt.
http://www.kindamuzik.net/live/london-calling-festival/london-calling-2009-dag-1/18536/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival
Deel dit artikel: