• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

London Calling 2008 #1

Weinig verrassingen op eerste London Calling van 2008.
25 april 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Rob van Leeuwen en Lennaert Rooijakkers

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 28 april 2008

Het meest verrassende van de eerste editie van London Calling 2008 is dat de verrassing achterwege blijft. Wie een week geleden had gevraagd welke band de grote zaal plat zou spelen, kreeg als antwoord: Blood Red Shoes [foto boven]. En dat gebeurt dus ook. Dat roept de vraag op: zijn zij nu zo goed, of is de rest zo slecht?

Voor beide antwoorden valt iets te zeggen. Natuurlijk is Blood Red Shoes een overweldigende act, zeker live, maar zoals altijd op London Calling is een deel van de geprogrammeerde bands nog te zeer een lichtgewicht. Naar aanleiding van deze editie kun je bands als One Night Only en Baltic Feet in ieder geval van alle lijsten met toekomstige rocksterren schrappen. De onderkoeld klinkende dames van Ipso Facto, de energieke jongelui van The Metros en Cage the Elephant moeten nog even rijpen in het oefenhok. Volgende keer beter jongens (en meisjes ook natuurlijk).

Daarnaast is het de vraag of het ooit nog iets wordt met Video Nasties [foto boven] en Mystery Jets [foto onder], die allebei al eens eerder op het festival speelden. De eerste band is gepromoveerd naar de grote zaal, maar dat blijkt een stap te ver. Het donkere postpunkgeluid is niet groots genoeg; het gezelschap gaat overtuigend ten onder. Terug naar de kleine, anonieme zaaltjes dus.

De tweede band komt binnenkort met zijn nieuwe album Twenty One, waarvan de verfrissende single 'Young Love' (met Laura Marling) best een hit zou kunnen worden. Live is het echter nog steeds een onoverzichtelijk rommeltje. Charmant, maar tegelijkertijd nietszeggend. Vader Henry Harrison is trouwens nergens te bekennen. Ook die gimmick is blijkbaar niet leuk meer.

Hoopgevender zijn The Rascals en The Ting Tings, waar je zeker meer van gaat horen, en op termijn geldt dat wellicht ook voor Joe Lean and the Jing Jang Jong [foto onder]. Helaas komt de door The Jam geïnspireerde punkrock nog niet goed uit de verf, maar frontman Joe Lean heeft in ieder geval alvast de juiste Johnny Borrellhouding.

Ook het opnieuw uitgenodigde Friendly Fires weet te vermaken met naar dancemuziek uit de jaren tachtig en new wave neigende electrorock. De invloed van deze genres is sowieso goed vertegenwoordigd. Ook Dead Kids en Late of the Pier blijken naar hartenlust uit deze vijver te vissen. En met verve, de optredens behoren tot het schaarse aantal memorabele van deze editie.

Meer tegenvallers dan meevallers dus. In die eerste categorie valt ook Get Cape. Wear Cape. Fly. De in zijn thuisland behoorlijk populaire Sam Duckworth weet op de zaterdag flink te vervelen met een ontzettend geregisseerd, door zijn laptop gestuurd optreden. Ook (nog) niet helemaal overtuigen doen Pete & The Pirates, die van tevoren eveens voor hoge verwachtingen zorgden. Wellicht is het te wijten aan het vroege tijdstip, maar echt lekker uit de verf komen doet de hoekige britpop pas tijdens de laatste nummers van het optreden. Zij mogen hoe dan ook in de herkansing.

Gelukkig tast dit alles de charme van het festival geenszins aan. Die draait nog steeds om lekker van zaal naar zaal slenteren in de hoop die ene leuke ontdekking te doen. Zo niet, dan heb je toch een gezellige avond. Zolang het festival, met dergelijke reputatie, in deze ambiance kan blijven bestaan, zullen de getalenteerde bandjes blijven toestromen. Dan moet het met de spoeling van goede acts op de komende edities ook weer helemaal goedkomen.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/london-calling-festival/london-calling-2008-1/16908/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival