• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

London Calling 2007: dag 1

Steeds vaker geen gehoor.
30 maart 2007, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Jurgen van den Brand en Rob van Leeuwen

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 03 april 2007

 
In Engeland drukken ze het perfect uit: "And the backlash starts here. " Bij televisieseries noemen ze het jumping the shark: het moment waarop een geliefd fenomeen over het hoogtepunt is en gevaar loopt een slap aftreksel van zichzelf te worden. London Calling dreigt in die positie terecht te komen.

Uitverkocht zonder dat er bands bekend waren, uitzicht op een Glasgow Calling en een eigen dag op 5 Days Off. London Calling is zichzelf niet meer. Of is dat overdreven en zijn de uitschieters op de volgende editie wel weer present? De vrijdag van de eerste LC van 2007 geeft in ieder geval geen aanleiding tot al te positieve bespiegelingen over het onderwerp.

Talenten
Het festival krijgt de bezoekers die het verdient: veel kleine, jonge meisjes met begeleidende, lange jongens die meer bezig zijn om van punt A naar B te komen en hip te zijn, dan stil te staan bij de muziek.

Zij zien een glimp van We Are Physics, een opgefokte kruising tussen Devo en nog meer Devo. Ze gaan los op The Wombats [foto boven], van het soort middelmatige postpunkband die in Engeland vast en zeker op elke straathoek staat. Wellicht merken ze dat de avond muzikaal gered wordt door het veelbelovende The Twang [foto rechts], een band die volgens NME en BBC tot de talenten van 2007 kan worden gerekend.

Hoe verrassend het optreden van die band ook is, de bezoekers kunnen er weinig mee. Door de line-up met een wat oudere punkgitarist met U2-fixatie en twee zangers weet het publiek niet goed waar ze de band moet plaatsen.

In Engeland wordt The Twang gezien als de wederopstanding van de Manchester Sound en doordat één van de zangers het jonge broertje van Shaun Rider van The Happy Mondays lijkt, hebben ze de looks mee. De Britse fans voor het podium gaan los, maar de nuchtere Nederlanders in het publiek hebben het na een paar nummers gehad met de verwaterde versie van The Stone Roses.

Zelfvertrouwen
De jeugdige aanwezigen gaan vanavond liever uit hun dak bij The Pigeon Detectives, dat vorige keer al in de kleine zaal stond, maar nu naar beneden is verhuisd. Het debuutalbum van de band ligt nog steeds niet in de winkel, maar er zijn in de grote zaal handen tekort om de hitsingles en meezingers te tellen.

De Kaiser Chiefs zijn er niets bij en de festivalweides wachten vast en zeker, maar de nieuwste Britse sensatie: nou nee, dat zijn ze niet. Daarvoor voert het gezelschap een te opzichtig trucje uit, dat de laatste jaren te vaak voorbij is gekomen. Opzwepend is het wel en daar zijn de vele jongeren die het podium beklimmen het helemaal mee eens.

Zelfvertrouwen heeft de band ook en dat geldt net zo goed voor The Long Blondes. Ze zijn sinds hun vorige wat onzekere optreden op London Calling flink gegroeid en de nummers hebben door het vele spelen ook aan overtuiging gewonnen. Zwakke punt blijft wel de zang die op plaat het geluid bepaalt, maar live te zeer moet worden uitversterkt om krachtig over te komen. Hun op Pretenders-leest geschoeide gitaarpop blijft op hetzelfde niveau hangen, maar de sterke nummers van de debuutplaat redden het optreden.

Geen gehoor
Het grootste talent van de avond is echter Kate Nash [foto links]. De protégee van Lily Allen begint wat knullig met een driekoppige band, opstelling: zang, Korg, Hammond, drums. Haar kapsel stamt nog uit de tijd dat Britse folk groot was, maar haar glimlach – ze zegt zelf dat die daar vastgeplakt zit, omdat ze vandaag een platencontract heeft getekend - maakt veel goed. Ze maakt intieme liedjes, die soms nog wat verder uitgewerkt moeten worden.

Verder uitwerken, dat is juist een advies dat niet voor London Calling geldt op deze vrijdagavond. Het is een avond met weinig verrassingen, weinig echte uitschieters en weinig hoop voor de toekomst van de Britse popmuziek. Steeds vaker krijgt de liefhebber op zoek naar vernieuwing, verbetering en uitdaging geen gehoor tijdens London Calling. Wellicht dat de zaterdagavond wat dat betreft meer hoop kan bieden.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/london-calling-festival/london-calling-2007-dag-1/15160/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival