• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De 7 acts van London Calling 2008 #1

Over doosjes, dansjes en gitaargeweld.
25 april 2008, Paradiso, Amsterdam

Tekst: Rob van Leeuwen

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 28 april 2008

Wie? Get Cape. Wear Cape. Fly
De korte versie? Doosje zonder duveltje.
De lange versie? Een duveltje is Sam Duckworth zeker niet. Eerder een brave antirockster. Op het podium wordt hij slechts begeleid door een drummer en zijn eigen gitaar, daarnaast heeft hij nog een doosje. Dat doosje is zijn laptop, waar de overige instrumenten in verstopt zitten. Daarmee drukt hij zichzelf in een keurslijf, wordt elke verrassing uitgesloten en slaan zijn akoestische popliedjes dood. Alleen enkele dames zwijmelen nog weg bij zijn show. Voor hen blijft hij maar strijkers, blazers en beats tevoorschijn toveren alsof het niks is en eerlijk is eerlijk: niks is het daardoor zeker.
Meest opvallend? Het verre van modieuze T-shirt en dito spijkerbroek die de saaiheid van Duckworth nog eens benadrukken.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? The Ting Tings
De korte versie? Doosje mét duveltje. Twee zelfs.
De lange versie? Dat het ook anders kan bewijst het duo The Ting Tings uit Manchester, die de seks van The Kills combineren met de Britse gitaarrock van de laatste jaren. Ook zij laten een deel van de instrumentatie op band meespelen, maar terwijl dit bij Sam Duckworth te snel de overhand krijgt, zorgen The Ting Tings dat het hun opzwepende show alleen maar versterkt. Niet al het materiaal is even sterk, maar met de handvol knallende singles gaat dit duo nog ver komen. En zeker live zorgen ze voor een overrompelende ervaring. Kijk Sam, zó moet dat dus.
Meest opvallend? Zangeres/gitarist Katie White, die als een nieuwe koningin der coolheid rondhuppelt.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? Blood Red Shoes
De korte versie? Vernietigend duo kan ook de grote zaal aan.
De lange versie? Eerst was er de verrassing op de vorige editie van London Calling. Toen een zegetocht langs de Nederlandse podia. Daarna het uitstekende debuut vol Britse grungerock. Nu is het tijd voor de grote zaal van Paradiso, en die wordt met gemak platgespeeld door Blood Red Shoes. Wie ze eerder zag, verwacht niet anders, en het gebeurt dus ook. Op de eerste avond van het festival stuurt het duo alle concurrentie weer richting oefenhok: het hele weekend is er geen band die kan tippen aan Blood Red Shoes.
Meest opvallend? De maniakale blik in de ogen van drummer Steven Ansell als hij door de hoofdingang de grote zaal verlaat.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? The Rascals
De korte versie? Die ándere helft van The Last Shadow Puppets is ook al zo getalenteerd.
De lange versie? Als het optreden van The Rascals één ding bewijst, dan is het dat Miles Kane niet slechts de loopjongen is van Arctic Monkeyszanger Alex Turner, met wie hij samen The Last Shadow Puppets vormt. Nee, Kane kan het ook in zijn eentje, of beter gezegd: met zijn eigen band The Rascals, waar hij zingt en gitaar speelt. Raakvlakken met de Monkeys zijn er zeker, door het fijne gitaarwerk en de heerlijke sneer van Kane. Uiteindelijk is echter maar één ding belangrijk: The Rascals zijn een band om in de gaten te houden.
Meest opvallend? De ondeugende glimlach van Kane als hij ziet hoeveel fotografen er voor het podium staan. Voor hem.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? Dead Kids
De korte versie? Verre van levenloos.
De lange versie? Wie op de vrijdagnacht behoefte heeft aan een moment van opleving komt uitgerekend bij Dead Kids goed aan zijn trekken. Wie niet beter weet zou denken dat de half-Marokkaanse zanger Mike Frankel in zijn witte pak op het verkeerde feestje terecht is gekomen. Niets is minder waar, want Frankel laat juist zien wat een sterk staaltje showmanschap inhoudt, en daar kunnen veel andere acts dit weekend een puntje aan zuigen. Zingen, dansen, springen en crowdsurfen alsof zijn leven er in een half uur van afhangt, niets is hem te gek. Als je dan ook nog eens een strakke band hebt die je bijstaat én catchy liedjes hebt... Tja, dan eet het publiek uit je hand.
Meest opvallend? De schaamteloze manier waarop Frankel op het podium vrouwen half aanrandt.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? Late of the Pier
De korte versie? Deze jochies zie je nog weleens terug.
De lange versie? Door Get Cape. Wear Cape. Fly aangekondigd als "best live band on earth", gooien deze broekies in ieder geval hogere ogen dan hun bewonderaar, die al een stuk langer aan de weg timmert. Meeliftend op het new-ravesucces laat Late of the Pier op deze editie van London Calling zien dat de jeugd andermaal zijn mannetje weet te staan. De volwassenheid komt vanzelf wel, maar door het hier getoonde enthousiasme, de orginalitiet en kundigheid, zou het kwartet met de jaren zomaar tot een van de volgende electrorocksensaties uit kunnen groeien.
Meest opvallend? Het stuk lattenbodem van een bed dat als percussiestuk fungeert.
Zelf luisteren? MySpace

Wie? Friendly Fires
De korte versie? Schiet mij maar lek.
De lange versie? Waar The Ting Tings op vrijdag al bewijzen dat de invloed van Talking Heads in de hedendaagse muziek (met Katie White als eigentijdse Tina Weymouth) terug is, daar is het Friendly Fires die op de zaterdag dit feit nog even benadrukken. Veelvuldige samenzang, funky ritmes en dansbare beats smelten samen om bij de allerlaatste bezoekers nog een keer de voetjes van de vloer te krijgen, ondanks de pijn in de benen. Fijne manier om aan het einde van het festival toch nog even mee overhoop te worden geknald.
Meest opvallend? De terugkeer van de waardering voor de good old Moog-synthesizer.
Zelf luisteren? MySpace

Live fotografie door Niels Vinck. De foto van Friendly Fires komt van hun MySpace.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/london-calling-festival/de-7-acts-van-london-calling-2008-1/16903/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival