Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Slechts weinig carrièremoves zijn zo ingrijpend als die van het New Yorkse Liars. Vanuit het niets sloeg de toch al niet conventionele lofi punkfunk van het trio om in bezeten hypnorock, met als voorlopig hoogtepunt de fenomenale voodootrip van de laatste plaat Drum’s Not Dead.
Dat zoiets live dus alvast niet kon tegenvallen, stond meteen al buiten kijf, maar de mate waarin Angus Andrew & co. de aandacht naar zich toe wisten te zuigen, kwam wel degelijk als een verrassing. Als een rasentertainer uit het vagevuur kwam de boomlange Andrew op in een achterstevoren gedragen overhemd en stropdas op de rug, met de blik op standje manisch en met de zinnen gezet op het bezweren van de zaal.
Kort gezegd: dat lukte. De in een kleurrijke, spandex bodysuit gehulde drummer Ron Albertson pompte primitieve oerritmes uit zijn drumstel, aangevuld door lagen noise, echo en effect van gitarist/knoppendraaier Aaron Hemphill. Dat zorgde afwisselend voor atmosferische geluidstornado’s en uitbundige vieringen van de mogelijkheden van de drum, zodat de spanningsboog continu gespannen stond.
'Opwindend' was dan ook een understatement tijdens een hoogtepunt als 'Broken Witch', dat de zaal in zijn greep hield in al zijn agressiviteit, gecontroleerde gekte en kracht. En Andrew? Andrew klom op versterkers, Andrew danste raar, Andrew keek alsof Satan zijn oogwit was ingekropen, en Andrew zei altijd netjes “thank you guys”. Intens, overweldigend en nog welopgevoed ook: als dat geen reden is om Liars zelf eens live te gaan bekijken, dan weten wij het ook niet meer.
Foto uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/live/liars/liars-12129/12129/
Meer Liars op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/liars
Deel dit artikel: