Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij een nieuw Liarsalbum hoort uiteraard ook een nieuw concept. Het draait dit keer vagelijk om ontsnapping uit een samenleving waar je niet thuishoort, naar het gastvrije Sisterworld. De website The Sisterworld en enkele via Facebook en Youtube verspreide filmpjes zouden duidelijkheid dan wel verwarring moeten scheppen.
Bij Sisterworld hoort ook een tweede cd met covers, mixen en bewerkingen van verwante artiesten zoals Alan Vega, Thom Yorke, Tunde Adebimpe (TV on the Radio), Chris & Cosey, The Melvins en Blonde Redhead. Angus Andrew geeft tekst en uitleg.
Vanwaar die rijke orkestratie op Sisterworld?
"Dat heeft te maken met de omstandigheden. We hebben onze twee vorige platen opgenomen in Berlijn en dat bracht een hoop moeilijkheden met zich mee. Uiteraard omdat we geen Duits spreken, maar ook omdat we er niemand kenden. Deze plaat is opgenomen in Los Angeles, waar onze producer Tom Biller iedereen kent. Strijkers nodig? Hij haalt er iemand bij."
De omstandigheden bepalen dus een plaat?
"De theoretische en de praktische aanpak vloeien in elkaar over. Op praktisch vlak was het een goeie zet om naar L.A. te trekken, maar daarvóór waren we ook al bezig met het identiteitsgevoel dat mensen ontwikkelen doordat ze op bepaalde plaatsen wonen. Passen ze zich aan of voelen ze zich vervreemd of buitengesloten? Door die verhuizing konden we dus een theoretische impressie maken van L.A. en bestuderen hoe men daar omgaat met 'identiteit'."
Voelen jullie jezelf onaangepast?
"We hebben veel nagedacht over onze positie. Zijn er onder onze tijdgenoten artiesten waar we ons verwant mee voelen? Voelen we ons érgens bij betrokken? We vreesden van niet en daaruit is die gedachte ontstaan. In L.A. wordt er van je verwacht dat je mooi en succesvol bent - wat doen mensen die dat niet zijn? Hoe overleven zij? In Amerika is alles gebaseerd op een soort wanhopig optimisme. Je wordt onophoudelijk bestookt met de boodschap dat je moet consumeren om gelukkig te zijn. Maar wat doe je als je niet gelukkig bent of als je geen perfect plastic lichaam hebt? Dan vraag je je af waarom. En voelen andere mensen zich ook zo? In L.A. zie je een enorme massa mensen die helemaal niet binnen de normale criteria past. De hoeveelheid daklozen is indrukwekkend. Ze vormen een realiteit, maar ze worden genegeerd. Ook de gewelddadige kant van de stad ervaren de meeste mensen als ver verwijderd van het alledaagse leven in L.A. Terwijl het voor een heel grote groep het alledaagse leven is. Ik heb in een heleboel steden gewoond, overal ter wereld, en L.A. is veruit de meest angstaanjagende."
Eén van de songs is beïnvloed door een moord die je zag gebeuren.
"Ik woonde boven een winkel waar medicinale marihuana werd verkocht. Er werd constant ingebroken en op een dag werd een bewakingsagent die ik kende doodgeschoten. Hij is doodgebloed op mijn drempel. Uiteraard heeft dat een enorme indruk op me gemaakt. Maar anderzijds is het ook weer niet opmerkelijk, omdat zulke dingen daar dagelijks gebeuren. In New York gebeurt dat ook, maar toch voel je je veiliger, omdat er meer mensen aanwezig zijn op straat. In L.A. zijn er hele stadsblokken waar je buiten daklozen en criminelen geen mens tegenkomt."
Is Sisterworld een politieke plaat?
"Nee, zeker niet. Ik wil niemand een stem verlenen; het is hoogstens een soort sociale kritiek op de definitie van L.A. Zoals van alle grote steden bestaat er een stereotiep beeld van - Parijs is de stad van de liefde en Amsterdam is euh wat… de stad van de tulpen? - maar ik wil ontdekken waar een stad écht om draait."
De plaat gaat dus over het afwijzen van de gangbare cultuur en het vormen van je eigen 'zusterwereld'?
"Min of meer. Voor mij hoeft het niet zo specifiek te zijn. Afzondering is een universeel thema: een plaats voor jezelf vinden. Dat kan iets heel kleins zijn, zoals een boekenclubje. In principe geldt het voor elke plaats waar je naartoe kan gaan en waar een gemeenschap is die jou begrijpt."
In het verleden heb je gezegd dat die concepten te veel aandacht opeisten ten koste van de muziek. Toch kom je elke keer opnieuw met een concept aanzetten.
"Met de vorige plaat probeerden we de luisteraar mee te krijgen met alleen de muziek, maar dan werd dat natuurlijk weer het concept. Als men mij vraagt wat me bezighield tijdens het maken van een album, moet ik dan liegen? Zeggen dat ik aan helemaal niks dacht? Het is iets waar we mee worstelen."
Andere bands zeggen "we hebben wat liedjes samengegooid".
"Ideeën uitwerken en er een identiteit rond creëren, dat is het leukste aan platen maken. Maar we hebben onszelf zodoende wel in een interessante positie klemgezet."
Klopt het dat jij met opzet slaaptekort creëert voor jezelf om je creatieve kant aan te wakkeren?
"In de periode dat ik in Berlijn woonde deed ik dat inderdaad. Ik merkte dat de ideeën dan spontaan uit mij kwamen vloeien. Ik was me minder bewust van mijn kritische kant en mijn geest genoot echt van de vrijheid om zo ver te gaan. Niet dat ik mezelf tot het uiterste dreef en mijn ogen openhield met tape of zo. Meestal deed ik dat maar vier of vijf dagen. Ik belde dan geregeld met mijn vader in Australië. Hij zei me dat je sneller doodgaat van watergebrek. Voedselgebrek staat op drie, maar slaapgebrek toch op twee. Ik had in ieder geval nooit het gevoel dat het écht ongezond was. Ik vraag me nog steeds af waar mijn grens ligt..."
Beeld: Zen Sekizawa
http://www.kindamuzik.net/interview/liars/een-trip-naar-de-sisterworld-van-liars/19864/
Meer Liars op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/liars
Deel dit artikel: