• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Lee Fields & The Expressions / Charles Bradley & Menahan Street Band

Doseren en doodgaan op topniveau.
18 februari 2011, Tivoli, Utrecht

Tekst: Dirk Verhoeven

Beeld: Renate Beense

Publicatiedatum: 21 februari 2011

Dat wordt druk op het podium, is de eerste gedachte die naar boven komt bij het zien van de line-up in Tivoli: Charles Bradley & Menahan Street Band, gevolgd door Lee Fields & The Expressions. Bij nader inzien valt dit mee mee, want Menahan Street Band blijft de hele avond op het podium staan en wordt omgedoopt in The Expressions als Lee Fields aan zijn set begint. Als Menahan Street Band blaast het stoïcijns kijkende zevental met stijlvolle instrumentaaltjes van de cd Make the Road by Walking het publiek warm voor een avond vol deep soul van wereldklasse.

Vorig jaar was Charles Bradley nog onbekend, maar nu reageert het publiek uitzinnig op de 'kersverse' 62-jarige soulster, die terecht doorbrak met No Time for Dreaming en de zinderende, boze single 'The World (is Going up in Flames)'. Toch staat ook nu weer menig bezoeker versteld van de man, die vanavond in een zwarte overall met glitters is gehuld. Je hoort ook niet elke dag iemand met zo'n krachtige, rauwe soulstem, die in elk nummer bovendien klinkt alsof hij aan het sterven is. Bradley geeft een nieuwe invulling aan het begrip 'theater', hij is de ultieme meester van de mimiek. Of hij nu sensuele slangenbewegingen maakt of in een spagaat ter aarde stort, zijn ogen blijven intens gesloten. Het is alsof hij alle pijn van de wereld met zich meedraagt en hij komt er nog mee weg ook.

Het kost vervolgens wel een nummer of vier om drama king Bradley te vergeten. Lee Fields (foto's) heeft een schellere stem, zijn interpretatie van soul is eerder smooth te noemen en zijn postuur en gebaren zijn kleiner. Maar als Fields zo kort na Valentijnsdag de dames in het publiek zijn nummer 'Ladies' cadeau doet, overdondert hij iedereen met lekker gladde coupletten en door blazers opgejaagde refreinen, waarin hij bijna rapt. Van het lied 'Honey Dove' nam Fields al twee studioversies op, de ene nog hitsiger dan de andere, en nu krijgt het publiek een extra energieke en lange uitvoering. Geen vluggertje, eerder een lange vrijpartij.

Of het nu over geld(gebrek), hartzeer of Amerika gaat, al het leed wordt direct en geloofwaardig bezongen in deze overweldigende soulshow. Fields excelleert vooral in liefdesliedjes, Bradley in nummers vol maatschappijleer. In tegenstelling tot zijn voorganger weet Fields echter wat doseren is. Hoewel Bradley's uitvoering van Neil Youngs 'Heart of Gold' stevig is en voortdurend swingt, mag Fields dan ook de beste cover van de avond op zijn naam schrijven. Hij begint Bobby Hebbs klassieker 'Sunny' traag en gevoelig, om het te laten eindigen in een zonnig feest. Als Bradley de kunst van het opbouwen afkijkt van deze kleine 'James Brown', dan mag hij volgend jaar terugkomen als hoofdact. Mocht dat onverhoopt niet gebeuren, laat dan zijn single werkelijkheid worden en de wereld in vlammen opgaan.

http://www.kindamuzik.net/live/lee-fields/lee-fields-the-expressions-charles-bradley-menahan-street-band/21257/
Meer Lee Fields op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lee-fields