• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Le Guess Who? presents One Night in Pandora

Pandora's doos herbergt gevarieerd programma.
23 mei 2015, TivoliVredenburg

Tekst: Nienke Franzen

Publicatiedatum: 24 mei 2015

Een jaar wachten op de nieuwe editie van Le Guess Who? is lang en daarom organiseert het Utrechtse festival daarnaast al enkele jaren Le Guess Who? May Day. Ook die dag kan de bezoeker zich naar alle uithoeken van Utrecht begeven voor grote en vooral minder grote artiesten. Dit jaar komt daar verandering in: One Night in Pandora vindt, zoals de naam al verklapt, alleen plaats in de Pandorazaal op de zesde verdieping van TivoliVredenburg. Dat is ergens natuurlijk wel jammer. Ditmaal geen fietstochten door weer en wind, geen strak geplande persoonlijke blokkenschema's en helaas ontbreekt ook de mogelijkheid om op speurtocht te gaan. Maar onder in de doos van Pandora bevond zich de hoop en die is er vandaag zeker. Le Guess Who heeft een zeer uiteenlopend programma weten te creëren dat via diverse muzikale uitstapjes bij headliner Thee Oh Sees zal eindigen.

De helft van de acts van vanavond heeft zijn basis in Los Angeles en Morgan Delt is degene die de spits mag afbijten. Delt heeft lange blonde krullen en ziet er eigenlijk precies zo uit als zijn muziek klinkt: psychedelisch en met invloeden uit de jaren zestig. Hoewel de vergelijking op plaat minder opgaat, hebben zijn liedjes live wel iets weg van Temples, maar dan wat minder poppy en meer psychedelisch. In ieder geval wordt de avond afgetrapt met een hypnotiserend halfuurtje dat veel te snel voorbijgaat. Gelukkig staat Delt twee weken later ook nog op het festival van vrienden van Le Guess Who?: Eindhoven Psych Lab.

Misschien is hij bekender als zanger van The Babies en ex-bassist van Woods, maar Kevin Morby timmert solo ook aardig aan de weg. Vanwege zijn herkenbare stem is de gedachte aan The Babies moeilijk te onderdrukken en solo luisteren zijn liedjes net zo makkelijk weg. Morby wordt vergezeld door een drummer en een gitarist en het optreden kabbelt vreedzaam voort. Enkele keren breekt de rocker in Morby los en schudt hij wild zijn hoofd, terwijl hij zijn gitaar bespeelt. Al met al is het goed, maar misschien iets te lang, want op een gegeven moment lijken de liedjes toch wat inwisselbaar te worden.

De programmeur van Le Guess Who? maakte een gewaagde keuze door de Mauritaanse Noura Mint Seymali aan het affiche toe te voegen. Natuurlijk, het festival is er voor de liefhebber van wat meer alternatieve muziek, maar een Afrikaanse zangeres met achtergrondband is natuurlijk wel weer wat anders dan een krassend garagegroepje. De zangeres begint zittend voor haar ardine, een negensnarige harp, en het publiek kijkt wat vertwijfeld toe. Zodra de gesluierde frontvrouw echter gaat staan, wordt de muziek en daarmee de sfeer losser en wordt er zelfs gedanst. Uiteindelijk is de keuze voor de exotische psychedelische blues een schot in de roos en wordt het publiek getrakteerd op een optreden dat het anders wellicht had overgeslagen.

Over gewaagde keuzes gesproken: Pallbearer is er ook zo een. En helaas pakken niet alle gewaagde keuzes goed uit. Waar de zaal bij de aanvang van het optreden van de doommetalband nog goed gevuld is, lopen er tijdens het toch strakke optreden steeds meer mensen weg. Metal spreekt nu eenmaal niet iedereen aan en de performance van Pallbearer is te statisch om het publiek toch voor zich te winnen. De uitspraak van de zanger aan het eind van het concert zegt eigenlijk al genoeg: "Thanks for sticking around."

Een echt harde band is eigenlijk ook niet per se een toevoeging aan het programma, aangezien de nerds van Wand er ook wat van kunnen als het om geweld gaat. Ze vliegen er meteen hard in, maar na enkele seconden moet er een onderdeel van het drumstel vervangen worden. Dit vormt de eerste pauze in een lange reeks. Wand wisselt ontzettend snel en vaak zonder enige overgang harde psychrock af met intermezzo's van bijna onhoorbaar gitaargepruts. De vaart komt er daardoor helaas nooit echt in - hoewel de alcohol ervoor zorgt dat er een voortdurende pit is. Als het goed is, dan is het ook echt goed, maar door de inkakmomenten staan zelfs enkele bandleden als een zoutzak op het podium in de verte te staren.

Op de vloer van de zaal ligt her en der glas en enkele mensen stommelen dronken rond; het zijn de gebruikelijke omstandigheden aan het eind van een festival. En die bij een concert van Thee Oh Sees [foto boven]. De garageband gaf twee jaar geleden op Le Guess Who? May Day een verpletterend optreden en dit keer is John Dwyer terug met een totaal ander team. Deze line-up is overigens wéér anders dan die op de nieuwste plaat, Mutilator Defeated at Last. Twee drummers zitten gezellig naast elkaar. Nou ja, gezellig, ze slaan er hevig op los. Soms synchroon en dat geeft een prachtig beeld. Niet dat veel mensen daar iets van mee krijgen, want het publiek gaat ondertussen net zo hard los als twee jaar geleden in Tivoli de Helling. Ook twee leden van Pallbearer kunnen het niet laten nog even te stagediven. En dan gaat er ook wel eens iets mis. Dwyer merkt tussen twee nummers door maar even op dat er een man bewusteloos naar de zijkant is gedragen en dat hij misschien wat zorg nodig heeft.

Het is een avond van pieken en dalen, maar met Thee Oh Sees kan het festival de plank hoe dan ook niet misslaan. De band is steevast in vorm en laat zoals altijd een tomeloze energie los op het publiek. Het is maar goed dat het One Night in Pandora is en niet One Night in de Grote Zaal, want dan zouden die zojuist zorgvuldig gerepareerde plafondplaten er net zo hard weer af zijn gevlogen.

Foto's gemaakt door LGW

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/le-guess-who/le-guess-who-presents-one-night-in-pandora/25975/
Meer Le Guess Who? op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-guess-who