• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Le Guess Who? May Day

Een optelsom van hoogtepunten.
24 mei 2014, Utrecht

Tekst: Tom Leistra

Publicatiedatum: 01 juni 2014

Tussen de schilderijen van de Galerie Jaap Sleper rukt de oer-Amerikaanse Hiss Golden Messenger aan om gewapend met akoestische gitaar een set te spelen vol fraaie folksongs. Tussen de afbeeldingen van een bebaarde Rus met hipsterbril en een skelet in pak oogt hij betrekkelijk normaal en na enkele nummers moet je constateren dat de muziek ook niet daverend origineel te noemen is. Tussen de liedjes door is het dan ook een ware volksverhuizing: mensen die liever hun heil elders zoeken worden vervangen door nieuwsgierigen die na enkele nummers tot dezelfde conclusie komen. Jammer, want de aandachtige luisteraar is getuige van enkele mooie ambachtelijke folkliedjes recht van het Amerikaanse platteland, gezongen met een stem die doet denken aan die van Eric Earley van Blitzen Trapper en countryachtig gitaarspel dat soms wel wat wegheeft van het getokkel van Elliott Smith. Een cover van 'Hold on Magnolia' van de vorig jaar aan leverfalen overleden Jason Molina - wrang genoeg net na een nummer over alcoholonthouding - is een van de hoogtepunten, maar al met al kan Hiss Golden Messenger helaas geen potten breken.

Degenen die na lang twijfelen The War on Drugs [bovenste foto] verkiezen boven een van de andere fraaie acts die op hetzelfde moment spelen worden absoluut niet teleurgesteld. De band werd de laatste jaren vooral in één adem genoemd met de na het eerste album uit de band gestapte Kurt Vile, die een indrukwekkende solocarrière opbouwde, maar sinds dit jaar zijn de rollen omgedraaid. The War on Drugs is met laatste plaat Lost in the Dream eindelijk doorgebroken bij het grote publiek en Tivoli Oudegracht mag constateren dat dit terecht is. Oprichters Adam Granduciel en Kurt Vile leerden elkaar ooit kennen als fervente Bob Dylanliefhebbers en ze besloten hun obsessie in muziek om te zetten. Toevallig is het vandaag de verjaardag van ouwe Bob, reden voor Granduciel en kompanen om hun ziel en zaligheid in het optreden te leggen.

De band bezit de wonderlijke gave om de muziek tegelijk dromerig en stuwend te laten klinken. Na het gejaagde 'Baby Missiles' van Slave Ambient (2011) volgt het aanvankelijk rustige en dan in een knetterende climax ontaardende 'Eyes to the Wind', waarin de immer nasaal zingende Granduciel zijn beste Dylanimitatie van stal haalt. Live soleert Granduciel aanzienlijk meer dan op plaat, en samen met jarentachtigkeyboard en bassaxofoon zorgt dit vaak genoeg voor soundscapes waar je u tegen zegt. Het drieluik 'Red Eyes', 'Suffering' en 'Under the Pressure' is magistraal, waarna het optreden met uitzondering van een mooie cover van Bill Fay’s 'I Hear You Calling' helaas een klein beetje inkakt. Tegen het einde haalt de band het optreden toch nog uit het slop met een mooie uitvoering – "This is for Bob" - van 'Lost in the Dream'. Kurt Vile mag zich nog eens op de kop krabben dat hij The War on Drugs heeft verlaten, want deze groep gaat mooie jaren tegemoet.

Neutral Milk Hotel [foto hierboven] is natuurlijk de grote headliner van deze editie van Le Guess Who? May Day en dat is mede te danken aan het feit dat de band slechts eenmaal in ons land optrad, voordat Jeff Mangum in 1999 besloot dankzij de plotselinge media-aandacht en persoonlijke problemen de stekker eruit te trekken. In 1998 stond de band namelijk in het voorprogramma van Sparklehorse. De aanwezige programmeurs van Le Guess Who? waren meteen enorm onder de indruk van de Amerikaanse indieband. Het binnenhengelen van het vorig jaar weer herenigde Neutral Milk Hotel mag een triomf genoemd worden, en wel eentje waar de fans al geruime tijd op aan het wachten waren. Onder luid applaus betreedt Jeff Mangum vanavond het podium van Tivoli Oudegracht en ieder nummer van succesalbum In the Aeroplane Over the Sea wordt met uitbundige juichsalvo's onthaald. Deze plaat heeft overigens alles met onze nationale geschiedenis te maken. In zijn teksten verwijst Mangum namelijk vaak naar het verhaal van Anne Frank, iets waar hij tijdens het optreden trouwens met geen woord over rept. Wel roemt hij Nederland vanwege zijn kneuterigheid, iets wat in schril contrast staat met het door hem verfoeide 'corporate America'.

Al bij de eerste gruizige gitaaraanslagen van 'The King of Carrot Flowers, Part One' slaat de vlam in de pan. De zaal is duidelijk voor een groot deel gevuld met rasechte fans, die elkaar continu aankijken alsof zij niet kunnen geloven dat het écht Neutral Milk Hotel is dat hier op het podium staat. De voor sommigen schitterende en voor anderen onuitstaanbare stem van Mangum heeft in de periode dat de band uit elkaar was niets aan zeggingskracht ingeboet en uit zijn met effecten doorspekte akoestische gitaar komen nog steeds heerlijk gejaagde akkoordenprogressies. De band is in vorm en speelt vrijwel alle nummers van In the Aeroplane Over the Sea precies zoals ze op het album klinken. De drums zijn net als op plaat lekker chaotisch en stuwend en ook de blazerssectie is prima in orde. De dolenthousiaste Julian Koster speelt bas, zingende zaag en banjo - soms zelfs met strijkstokken - en welk instrument hij ook speelt, hij blijft voortdurend als een gestoorde hofnar rondjes om zijn eigen as tollen. Waar daarnet bij The War on Drugs frontman Adam Granduciel duidelijk het middelpunt was, heeft bij Neutral Milk Hotel elk afzonderlijk bandlid een flink aandeel in het geluid.

Elk herkenbaar moment kan rekenen op euforisch applaus, van de daverende gitaareruptie in 'The King of Carrot Flowers, Parts Two & Three' tot de grandioze en meeslepende fanfare van 'The Fool', en van de knotsgekke doedelzakrock van 'Untitled' tot de zingende zaag in 'In the Aeroplane over the Sea'. Eigenlijk is de show een optelsom van hoogtepunten, maar het epische 'Oh Comely' - ingezet door Mangum in zijn eentje, die na een stuk of zeven minuten op prachtige manier wordt bijgestaan door zijn bandgenoten - steekt nog nét boven de rest uit. De toekomst van het herenigde Neutral Milk Hotel is nog onzeker, dus wie weet was men vanavond getuige van het laatste optreden op Nederlandse bodem. Het laatste concert in Tivoli Oudegracht is het in ieder geval, want het podium sluit over een week de deuren. Een in alle opzichten speciaal optreden van Neutral Milk Hotel geeft de zaal alvast het afscheid dat het verdient.

Foto War On Drugs uit het KindaMuzik archief door Bart van den Hoogenhoff, Neutral Milk Hotel van mdl70 (CC) uit 2013

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/live/le-guess-who/le-guess-who-may-day-5016/25049/
Meer Le Guess Who? op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-guess-who