Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste Le Guess Who?-act op de zaterdagavond in Ekko is Ravens & Chimes uit New York. Het kwartet speelt goed in het gehoor liggende pop met new wave invloeden en Arcade Fire-achtige wendingen. Niet zo gek als je weet dat de drummer van Arcade Fire tekende voor de productie van het debuutalbum van de band. Zo kan een lieflijk popliedje opeens ontaarden in een flinke wall of sound zonder dat de toegankelijkheid teniet wordt gedaan. De band oogt en klinkt fris en vriendelijk en toont aan dat het niet allemaal moeilijk en ondoorgrondelijk hoeft te zijn op een festival als Le Guess Who? (FV)
In Tivoli mag Team Ghost [bovenste foto] de zaterdag openen. Team Ghost is een uit Parijs afkomstige band die rock, shoegaze en electro mengt. Frontman Nicolas Fromageau is medeoprichter van de electropopband M83, maar verliet deze in 2004. Team Ghost stond in 2010 al in het voorprogramma van Crystal Castles. In Tivoli begint de band sterk en kunnen ze absoluut het formaat van de zaal aan, ondanks dat deze zo vroeg op de avond nog vrij leeg is. Op het podium voert rock toch echt de boventoon, electro vervalt wat naar de achtergrond. Dit mag wel meer aanwezig zijn. Bekijk absoluut eens de video voor hun nieuwste single 'Dead Film Star', op hun advies:"als je alleen thuis bent, 's avonds in het donker". Door Stereogum.com uitgeroepen tot een van de vijf beste video's van de week (28 september). (CdG)
Bij sommige bands zou je willen dat ze pas ná de show gaan blowen. Het optreden van Foxygen [foto hierboven] zakte vanwege de dope door het ijs, maar bij Mac DeMarco valt alles op z'n plek. Heerlijk jengelende en nonchalante popliedjes, waarbij de melig- en ranzigheid van deze Canadezen als pluspunten gelden. Misschien zijn de momenten waarop hij een snaar breekt en de rest van de band begint te jammen of een halve (Tool)cover inzet nog wel het beste. Hoogtepuntje van de zaterdag! (HV)
Van het Londense kwartet Old Apparatus [foto hieronder] staat driekwart achter een zwarte tafel met een keyboard, gitaar, laptop en een collectie effectapparaten. De vierde persoon zit aan de andere kant van het podium met een laptop de visuals te besturen. De band heeft het esthetische geluk voor Beak> geprogrammeerd te staan, die alvast hun hele hebben en houden op het podium hebben gezet. Het levert een prachtig landschap van versterkers en gedoofde lichtbakken op die meer old apparatus uitstralen dan de band zelf. Ondersteund door indrukwekkende visuals brengt het drietal van achter de tafel een mix van dubstep met hier en daar wat popinvloeden en industriële soundscapes. Een strenge jaren vijftig mevrouw staart minutenlang vanaf het immense doek de zaal in terwijl de muziek het geheel nog wat ongemakkelijker maakt. Track 'Zebulon' bevat -gesampelde- zang en is een hoogtepuntje, voor de rest worden de bassen veelal node gemist. Aan de muzikanten valt niets te zien en na een half uurtje ben je wel klaar met de projecties. En dan blijkt Old Apparatus prima achtergrondmuziek te maken voor het checken van je e-mail en het trending twitteren van #LGW12. (FV)
Geoff Barrow heeft in Beak> [onderste foto] een uitlaatklep gevonden waarin hij kwijt kan wat binnen zijn andere band, Portishead, uitgesloten is: tracks in één take opnemen, weinig tot geen post-productie en geen ingewikkeld gedoe met songstructuren of opbouw. Vorig jaar stond Beak> als begeleidingsband van Anika op Le Guess Who?, nu hebben ze het podium voor zichzelf. Barrow en kornuiten (Matt Loveridge en Billy Fuller) hebben zichtbaar plezier in hun optreden als Beak>, wat vergezeld gaat van de nodige inside jokes en lollige aankondigingen. Want alles fucking noemen door een microfoon waar zware galm op staat is natuurlijk ook ontzettend grappig. De nadruk in de set ligt op materiaal van het tweede album >>, met als absolute topper 'Wolfstan II', dat acht minuten lang hoogtepunt op hoogtepunt stapelt. De met dub doordrenkte krautrock van het trio wordt afgemaakt met vuile keyboarduithalen die tegen het valse aanzitten en daardoor als een botte zaag je trommelvliezen slachten. Beak> is, kort samengevat, verpletterend. (FV)
Adrian Sherwood maakt van Le Guess Who? een weekendje weg voor het hele gezin. De legendarische Britse dubproducer en oprichter van label On-U Sound komt het beste tot zijn recht achter de mengtafel bij illustere acts als Tackhead, Dub Syndicate en Mark Stewart & the Maffia, maar staat vanavond zelf op het podium. Achter een tafel met een onwaarschijnlijke hoeveelheid kabels combineert hij een dj-set met live post-productie waarbij hij drumsticks gebruikt om controllers aan te sturen. De hele On-U Sound samplebibliotheek is mee, zodat voor de kenners veel bekende knipogen te horen zijn in de set die van dub langzaam maar zeker tot drum 'n' bass evolueert. De nazaten Sherwood zijn met paps meegekomen naar Utrecht en zo mag zoonlief een moppie rappen en horen we dochter Denise niet onverdienstelijk als een kruising tussen Neneh Cherry en Ari Up uit de hoek komen. Adrian Sherwood eigen materiaal met een liveband horen spelen blijft het summum, maar dat zit er vanavond niet in. We moeten het doen met een ijzersterke set waarin zelfs Shaggy Le Guess Who?-waardig door de mangel wordt gehaald. (FV)
Foto's Team Ghost en Foxygen door Tim van Veen, Old Apparatus en Beak> door Juri Hiensch
http://www.kindamuzik.net/live/le-guess-who/le-guess-who-de-zaterdag/23473/
Meer Le Guess Who? op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-guess-who
Deel dit artikel: