Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Noodlanding in Paradiso is het alternatief voor wie niet hip genoeg is voor Supperclub, niet student genoeg voor Dansen Bij Jansen, niet metal genoeg voor Soundgarden, niet kraker genoeg voor Korsakov, niet plat genoeg voor Jantje's Verjaardag en niet toerist genoeg voor een willekeurige zaak aan een van de Leidsedwarsstraten. Er zijn altijd veel studenten, maar die zijn zelden van het type "student". Lekker dansen kan er bijna altijd - maakt niet uit welke DJ er is: internationaal en duur talent of lokaal (bekend). Als er maar niet de hele avond dezelfde muziek wordt gedraaid. 2 Many DJ's is een regelmatige terugkerende gast op de Noodlanding, onder welke naam de twee broertjes van Soulwax zich ook profileren.
Op de Noodlanding van 1 april gingen de deuren pas om 1 uur open en de rij buiten was lang: 2 Many DJ's staan altijd garant voor een volle bak. Zelfs voor de gastenlijst stond een rij waardoor het ook uw KindaMuzik-recensent zeker tien minuten kostte om binnen te geraken. Daar duurde het een klein uurtje tot na de aangekondigde tijd voordat James Murphy's LCD Soundsystemhet podium betrad. Murphy, bekend van The Rapture en als producer van U.N.K.L.E. en David Holmes, verloochende zijn punkroots niet door zijn zang met name op de punktraditie te baseren: half schreeuwend, half pratend, dan toch weer zingend en soms een beetje zeurderig. Ook gaven James en zijn vier LCD-ers het punkbegrip 'Do it yourself' een nieuwe lading: de meeste elektronisch getinte muziek stelt live weinig meer voor dan een veredelde DJ, maar LCD bleek een echte band te zijn. De grens met gitaar/popmuziek die veel elektronica bevat was dan ook flinterdun. LCD Soundsystem doet het zelf, 'Do it yourself revisited' zullen we maar zeggen.
Een nummer als 'Give it up' of hun 'Daft Punk meets industrial beats' liggen lekker in het gehoor, maar knallen doet het net niet. Misschien dat het ook een beetje aan het publiek lag: dat kwam voor het grootste deel voor 2 Many DJ's en zag LCD Soundsystem wellicht als voorprogramma in plaats van als dubbelprogramma. Onder die omstandigheid deed LCD het dan wel weer opvallend goed, want gedanst werd er wel. Murphy 'danste' zelf ook vrolijk mee. Dat wil zeggen: als we 'dansen' definiëren als 'bewegen op muziek'.
LCD Soundsystem mocht ondanks aardig wat gejuich geen toegift geven, want er moest een beetje vaart in het zaakje worden gezet: het was immers al kwart voor drie en de 2 Many DJ's-fans wilden de heren nu ook wel eens horen. Die begonnen hun set met een speedmetalnummer en draaiden verder hun aanstekelijke en zeer dansbare mix van dance, '80s house, '70s pop, top40-muziek van de laatste jaren en alles wat zich daartussen of daarbuiten bevindt: als de confrontatie tussen goede en foute smaak maar minstens eenmaal per kwartier wordt aangegaan. Hartstikke leuk en het publiek kreeg waarvoor ze zo lang hadden moeten wachten, buiten in de rij en tijdens LCD, maar echt verrassend was het allemaal niet meer. Wie 2 Many DJ's eenmaal geeft gezien, kent hun kunstje... en wil het dan vaak nog een keer 'beleven'.
Vandaar dat ik even boven ging kijken of de Japanse meidenelectroband Pitchtuner nog aan het optreden was, maar helaas: de lokale DJ's hadden de meiden reeds afgelost en de zaal liep langzaam leeg. Het meest opzienbarende wat in het bovenzaaltje gebeurde was een foute jongeman (type klootzak eind 20) met witte puntschoenen, een smalle beige leren riem, iets te ver opengeknoopt shirt en zonnebankbruine kleur die achterlangs uitgebreid de borsten van een gewillige dame betastte. En toen was het nog geen drie uur: naar beneden dus maar weer.
Daar deed zich een vergelijkbaar geval voor: enkele 20-min meisjes fotografeerden elkaars boezem door de camera van boven of onder het shirt in te drukken. Ook al mochten twee van de jongedames er best zijn, het gaf me toch het idee op het verkeerde feest beland te zijn. Verder, de zaal door dus maar weer: op zoek naar de climax van de 2 Many DJ's (niet die van de 20-min meisjes helaas). Die climax kwam een paar keer bijna. Het samenspel van DJ's en dansende massa kwam er op een moment heel dicht tegenaan, maar toen gooide de jongste van de DJ-broertjes er ineens een plaat met een veel te lang, veel te traag en absoluut ondansbaar intro in. Weg moment. Maar gelukkig niet: 'weg avond!' Volgende keer weer?
http://www.kindamuzik.net/live/lcd-soundsystem/noodlanding-lcd-soundsystem-2-many-dj-s/5589/
Meer LCD Soundsystem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lcd-soundsystem
Deel dit artikel: