• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

LCD Soundsystem: Ik zet mezelf voor schut

James Murphy is, nadat hij al eerder David Holmes en UNKLE produceerde, het afgelopen jaar één van de belangrijkste figuren in het danswereldje geworden. Als LCD Sound System scoorde hij twee hits die je maar niet uit je hoofd kan krijgen: 'Losing My Edge' en 'Give It Up'. En als één helft van het omnipresente DFA productieduo heeft hij onder meer The Rapture naar de onsterfelijkheid gecatapulteerd. Wij zochten hem op in een koele hotellobby in Barcelona waar hij post vatte tussen andere mannen-van-het-moment zoals Trevor 'Playgroup' Jackson en Ivan Smagghe, bekend van Black Strobe en Volga Select. Met deze ongelooflijk sympathieke kerel praten we over punk, techno en wat deejayen echt zou moeten zijn.

Tekst: da volgaBabe

Publicatiedatum: 15 juli 2003

Wanneer heb je jezelf laten bekeren tot de elektronische muziek?
"Feitelijk heb ik altijd al naar elektronische muziek geluisterd. Toen ik in '83 helemaal in heavy metal was, gaf iemand me Computer World van Kraftwerk. Bands als Daf hebben me altijd geboeid, dus ik was er altijd al mee bezig. Zelfs toen ik in de jaren '80 punk maakte, was ik ook al bezig met drumcomputers. Dus overschakelen naar elektronica was het probleem niet. Het was meer: hoe schakel ik over naar dansmuziek? En dat was eerder vreemd te noemen.
Het was in 1999. Ik was toen samen met Tim Goldsworthy als technicus aan de plaat van David Holmes aan het werken. Toen ervoer ik echt dat aan een dansplaat werken iets helemaal anders is. Er is geen uitvoerende groep. Er is alleen een kerel die iets heeft geschreven en het niet inspeelt. Of je hebt mensen die het nummer inspelen maar het zelf niet geschreven hebben. Met hen ben ik ook in clubs en op raves beginnen uitgaan. Dansen had ik nog nooit gedaan. Dat was de eerste keer."

Ik heb gisteren jouw set op Sonar By Night gehoord. Dat was wel vreemd: iemand die disco, Daft Punk, electroclash en pure noise in één set door elkaar draait.
"Voor mij was het ook een zeer vreemde ervaring. Nog nooit in mijn leven heb ik voor zulk een massa volk gespeeld. Ik ben het ook niet gewoon dat ik zover van het publiek af sta. Het is dan nogal moeilijk om beslissingen te nemen, omdat de juiste informatie je ontbreekt. Ik ben het gewoon om in kleine ruimtes te spelen, waar je dicht bij de mensen staat en de atmosfeer heel manipuleerbaar is. Voor duizenden mensen spelen is nogal intimiderend. Het geeft ook iets minder voldoening, vind ik. Ik had het gevoel dat ik muziek moest spelen die de mensen konden herkennen."

Daarom dat je Donna Summer's 'I Feel Love' speelde?
"Dat nummer speel ik dus bijna altijd. Ik wil niet de platen spelen die ik moet goed vinden, maar de platen die ik zelf goed vind. Ik speel tegenwoordig overal ter wereld en ik begrijp maar niet dat er zoveel dj's zijn die heelder sets kunnen vullen met heel de tijd dezelfde soort muziek."

Variatie lijkt heel belangrijk voor jou.
"Ik heb tot nu toe nog maar één technoset gehoord die mij helemaal meevoerde. Dat was toen ik Carl Craig hoorde op een muziekfestival in Texas. We waren met niet meer dan 30 mensen. Hij speelde echt hele extreme techno, echt evil music. Maar over het algemeen ben ik van technosets niet zo onder de indruk. Na een tijdje wordt het altijd vervelend."

Is het daarom dat je niet zonder het tekstuele aspect kunt?
"Weet je, ik hou heel veel van mixtapes. En op zulke tapejes hoor je vaak dat mensen slechte mixen doen, alsof ze totaal geen respect hebben voor de manier waarop het gedaan is. Maar je wilt de mix toch juist hebben, nietwaar? Het is een beetje zoals het sequensen van albums. Daar moet het ook op een manier gebeuren die jou voldoening schenkt. Het moeilijkste nummer om te sequensen is 'Tomorrow Never Knows', het Beatles nummer. Als je dat er te vroeg of te laat ingooit dan zit het echt helemaal fout."

Je bent het dus eigelijk nog maar aan het leren.
"Ik heb me er lange tijd mee bezig gehouden en geprobeerd om het op een hoger niveau te krijgen. Maar slechts tot op een bepaald niveau, moet ik toegeven. Andere mensen zijn er beter in dan ikzelf. Zij zijn dan bezig met driekwarts- en vierkwartsmaten en wat je daar dan allemaal wel mee kan doen. Maar voor mij is dat toch allemaal niet zo belangrijk. Maar ik speel wel regelmatig 'Elegia' van New Order op 45 toeren en dan mix ik 'Knights Of the Jaguar' op 33 toeren erin. [neuriet de mix] En als ze in dezelfde sleutel klinken en het almaar orchestraler en zwaarder wordt, dan heb ik wel het gevoel dat ik met iets speciaals bezig ben. Spijtig dat ik die mix gisteren niet heb gedraaid. Ik ben er dus wel mee hard mee bezig maar niet op zo'n manier dat ik kan zeggen: James, je bent een superster van een dj. Het moet amusant blijven."

Hoe reageren andere dj's op die toch wel bijzondere aanpak?
"Op het moment heb ik het geluk dat ik vooral draai met mijn vrienden. Als ik ga deejayen is het meestal samen met Trevor en Ivan. Maar soms zijn er mensen die er wel een beetje agressief van worden. Ze denken dan dat ik dansmuziek belachelijk wil maken. Maar dat is dus niet zo. Ik heb heel veel respect voor mensen die van dansmuziek houden en voor mensen die dansmuziek maken. Vroeger speelde ik house en durfde daar dan plots The Stooges ingooien. Ze denken dan altijd dat je hun muziek wil belachelijk maken, terwijl ik het meer optimistisch bekijk. Ik heb zoiets van: als je aan het dansen bent en je hebt drugs genomen en als er dan iemand 'Loose' erin zou smijten, dat zou toch een te gek effect geven."

Zoals je gisteren Rare Earth's 'Get Ready' op de menigte losliet?
"Vind je die drumsolo daarin ook niet geweldig? Ik was beginnen draaien op feestjes waar je zulke dingen wel kon doen en toen ik begon te deejayen in van die house clubs waar er vooral meisjes op de dansvloer staan, zo'n plek waar een drankje 10 dollar kost, gebeurde het regelmatig dat de mensen de dj-booth gewoonweg bestormden als ik weer eens zoiets deed. Het heeft wel een jaartje geduurd voor ik had begrepen dat je respect moet hebben voor mensen hun smaak en dat je hen niet nodeloos moet shockeren. Op die manier creëer je ook makkelijker een vertrouwensband met het publiek, zodat je ze daarna misschien ook meekrijgt in jouw eigen wereld."

Waarom denk jij dat de eighties al helemaal terug in de mode zijn?
"Het is normaal als iets heel populair en in de mode is, dat het dan voor een tijdje op zijn minst terug ondergronds gaat. Neem nu disco. Dat was een stijl die helemaal uit het zicht verdwenen was. Je moet gewoon verder kijken dan genre of stijl en naar de platen en geluiden zelf gaan luisteren. En dan komt goeie muziek of goede elementen uit die bepaalde stijl gewoon terug boven drijven. Ik heb bijvoorbeeld de laatste tijd veel naar The Human League geluisterd. En als die muziek dan voor een tijdje uit het circuit van de trendy platenwinkkels en trendy clubs verdwenen is, dan komt het vanzelf in uitgekristalliseerde vorm, gedistilleerd als het ware, terug voor het voetlicht. Zo was het met disco en zo was het met de geluiden van de jaren '80. Ik denk persoonlijk dat industrial waarschijnlijk de volgende grote invloed gaat worden. Omdat het nu als onaanvaardbaar wordt beschouwd."

Is het daarom dat je gisteren van die ongecontroleerde noise-uitbarstingen in je set hebt verwerkt?
"Nee dat was feitelijk gewoon een feature op de dj-mixer. Ik was gewoon aan het uitproberen hoe ver ik er mee kon gaan. Je hebt ook zo'n oud dj-trucje waarbij je de kickdrum zelf produceert door met je vinger op de platendraaier te kloppen. Daar heb ik dan ook wat mee geëxperimenteerd."

Ik zeg dat maar omdat wij het gewoon zijn dat dj's haast onmerkbaar hun plaatjes aan elkaar mixen, terwijl jij echt wel vanaf de song lijkt te vertrekken.
"Voor mij is de zwaarste misdaad die een dj kan begaan het feit dat hij een plaat draait die hijzelf niet graag hoort, gewoon omdat ze goed tussen twee andere platen in past. Op een dag ga ik sterven en is het gedaan en dan zijn er van die dj's die mijn tijd verspillen met een wak plaatje van DJ Garbage A aan elkaar te mixen met een wak plaatje van DJ Garbage B. Ik mag misschien geen super-dj zijn maar ik ben wel bereid mezelf voor schut te zetten, om risico's te nemen. Ik zet mezelf voor schut zodat het publiek zijn tijd niet verliest. Ik vind het echt walgelijk dat dj's van die makkelijke plaatjes mixen om de tijd te hebben om door hun platenbak te lummelen."

Zijn er plannen om een live-show te doen met LCD Sound System?
"We hebben al zes of zeven keer live opgetreden, onder andere in Londen en Glasgow. Live komt er feitelijk geen elektronica bij kijken. We spelen alles live en ik doe dan dienst als zanger. Het enige niet-live geluid dat we gebruiken is een Casio-loop voor 'Losing My Edge'. De Casio was iets te instabiel, dus hebben we maar besloten om die loop te gebruiken."

Je bent van New York. Heb je enig idee waarom er zoveel van dat soort muziek uit The Big Apple komt op het moment?
"Er wonen meer mensen in New York dan in Ierland dus het is gewoon een kwestie van meer mensen. Er is gewoon veel energie in die stad. Er komt veel house, heavy metal, glamrock en wat weet ik nog allemaal uit New York. Dansmuziek is op het moment gewoon het schatje van de media. New York is gewoon de plek waar mensen naar toe gaan als ze muziek willen maken. Het is zo dat als je in New York wilt overleven, je heel veel geld moet hebben. Het is een ongelooflijk dure stad. De meeste mensen die muziek maken in New York zijn gewoon rijk van geboorte. Ze kunnen al het materiaal en de uitrusting kopen die ze willen. En dan heb je de mensen die heel hard moeten werken. Die kunnen niet gewoon wat drugs roken bij hun ouders thuis en besluiten van: 'laten we eens wat muziek gaan maken'."

De aandrang is dus gewoon groter om muziek te gaan maken.
"Je kan inderdaad niet zeggen dat je relaxed kan leven in New York. Het is er zo gejaagd dat de meeste mensen al een plaat uitbrengen nog voor ze hun instrumenten hebben leren beheersen."

Maak je nog zelf punk op het moment?
"Ik maak feitelijk niet echt veel elektronische muziek. Ik beschouw mezelf als iemand die dansmuziek maakt met live instrumenten. De 12" van 'Losing My Edge' is half elektronisch maar de 7" is helemaal live gespeeld, op de Casio na. Maar feitelijk kan ik de twee niet echt van elkaar scheiden. Het is gewoon een gereedschapskist waar ik uit put. Of het nu om elektronica of echte instrumenten gaat."

Is er op het moment een grotere toekomst voor het live spelen van dansmuziek?
"Het is gewoon een kwestie van welke apparatuur op een bepaald moment 'in' is. Er was een moment waarop de DX-7 het apparaat bij uitstek was. Dan zijn het weer de analoge machines die je van het zijn. Het is gewoon afhankelijk van wat voorhanden is. Nu is het weer modieus om oude acid te mengen met live-drums. Op de nieuwe plaat van UNKLE hebben we een combinatie van 14 minuten live drums met Rhodes en allerlei andere synths. Je gebruikt gewoon wat voorhanden is, of een stuk apparatuur dat je al een tijdje niet meer gebruikt hebt. De fun blijft het belangrijkste."

'Losing My Edge' en 'Give It Up' zijn in Europa uitgebracht door Output Recordings en worden gedistribueerd door PIAS.

http://www.kindamuzik.net/interview/lcd-soundsystem/lcd-soundsystem-ik-zet-mezelf-voor-schut/3576/
Meer LCD Soundsystem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lcd-soundsystem