• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Laïs / Junior Jazz

Mooi, 't leven is mooi!
28 april 2004, Handelsbeurs, Gent (B)

Tekst: Brecht Durnez

Publicatiedatum: 01 mei 2004

Het was alweer een hele tijd geleden dat we van Laïs gehoord hebben. In 2000 waren ze nog omnipresent met hun vrolijke folk. Nu, anno 2004, staan ze er terug met de opvolger voor Dorothea, getiteld Douce victime en dan kan natuurlijk Gent, tegenwoordig Vlaanderens muzikaal epicentrum, niet op de concertagenda ontbreken.

Het voorprogramma werd verzorgd door Junior Jazz, de groep rond Eline Van Coillie. Dit tienermeisje werd op 14-jarige leeftijd ontdekt dankzij het populaire VRT-programma Man Bijt Hond. Inmiddels heeft Junior Jazz al een album uit dat ze maar wat graag kwamen voorstellen. Het is een erg gewaagde zet om nummers als 'Playground Love' van Air in een jazzy arrangement te gieten, maar Fritz Sundermann, in een vorig leven nog gitarist bij Laïs, is daar bewonderenswaardig goed in geslaagd. En ook al kijkt Eline nog wel eens verlegen op naar haar mentor, vragend om bevestiging, haar stem was zo frêle, zo schitterend in zijn kwetsbaarheid dat het overdonderend applaus van het publiek volledig verdiend was. Jong, mooi en een geweldige stem, het lijkt onze eigen Joss Stone wel. En of we er trots op mogen zijn!

En voor meer vrouwelijk schoon waren we bij Laïs aan het juiste adres. De drie meisjes namen de Handelsbeurs meteen in een wurggreep waar niet meer aan te ontsnappen viel. Na het a capella openingsnummer kwamen de overige muzikanten erbij voor een reis doorheen invloeden vanuit gans het muzieklandschap. Laïs was op hun nieuwe cd niet meer de vrolijke folk, het was pessimistischer, maar muzikaal zoveel rijker, zoveel avontuurlijker. Dit was Laïs zoals we ze nog nooit zagen. De meisjes blaakten van zelfvertrouwen, ze dansten over het podium heen, er was zelfs tijd voor een grapje tussen de nummers, maar tijdens het zingen klonken hun engelenstemmen zo zuiver, zo perfect. Hoogtepunt van het eerste deel was 'Rinaldo', een nummer waar zelfs Arabische elementen in verwerkt zaten.

En toen, na een halve set, verdwenen de muzikanten en was het tijd voor een aantal nummertjes a capella. 'Jasio u pana', het Poolse nummer over zelfmoord, mag best hét hoogtepunt van de avond genoemd worden. Hun drie stemmen leken wel versmolten tot één superstem. Weergaloos! Daarna zette het drietal een spetterende finale in met onder meer een licht herwerkte versie van ''t Smidje', dat opnieuw minder vrolijk klonk, maar naar het einde toe toch ontplofte, de zaal incluis. Volle snelheid verder ging het met 'Opzij opzij opzij', de cover van Herman van Veen om een nummer of drie later af te sluiten met het sublieme 'De klacht van een verstoten minnares'. Het publiek was in extase en de meisjes wisten het. Tijdens de eerste bisronde slaagde Laïs waar vele andere bands tegenwoordig falen: met 'Marieke' coverde het drietal Jacques Brel zonder de man oneer aan te doen, integendeel zelfs! En na hun vorige hit 'Kanneke', verliet de groep opnieuw het podium. Maar nu nog was het niet gedaan. De meisjes eindigden zoals ze anderhalf uur eerder begonnen waren: met een fantastisch a capella nummer.

En daarna kwam de stilte, een zucht naar adem, waar we anderhalf uur lang naar op zoek waren geweest, want het adjectief "adembenemend" is hier wel op zijn plaats. Laïs heeft met verve een nieuwe dimensie in hun muziek gebracht. De kleine meisjes zijn volwassen geworden en dat hebben de aanwezigen in Gent geweten. Mooi weer, een mooie zaal, mooie meisjes, mooie muziek, wat kan het leven toch mooi zijn! Spijtig dat zulke avonden moeten eindigen eigenlijk.
fotografie: Martien Oerlemans

http://www.kindamuzik.net/live/la-s/la-s-junior-jazz/5873/?newwindow=true/mailmailmailmailmail/mail/mailmail/mailmail/mailmailmailmailmailmailmailmail
Meer Laïs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/la-s