Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Rond ons vijftiende, zestiende zijn we begonnen," licht Annelies Brosens (27), vlak voor een optreden in Tivoli, Utrecht, het veranderingsproces toe. "Door steeds weer hetzelfde te doen, kregen we behoefte aan iets nieuws, een andere invalshoek dan die van de oude liedboeken." "Toen we begonnen met die oude teksten te zingen," gaat Jorunn Bauweraerts (28) verder, "was dat ook echt gemeend. Dat je gaat luisteren naar iets anders, iets met meer diepgang, heeft met ouder worden te maken. Je persoonlijkheid komt meer en meer naar buiten. Daar wil je iets mee doen. Om overeind te blijven in een nummer hebben we elkaars stemmen ook niet per se meer nodig. We ontdekten dat het ook mooi is wanneer we ieder apart zingen." "We durven nu ook", stelt Nathalie Delcroix (31) vast. "Vroeger konden we niet zonder steun van elkaar."
Risico's ingecalculeerd
"De muzikanten zijn nu belangrijker dan ooit", zegt Brosens over de band - met daarin onder meer ex-Zita Swoon-lid Bjorn Eriksson - die een aanzienlijke inbreng had in de nummers van The Ladies' Second Song, het vierde volwaardige Laïs-album. "Daarvóór ging het meer om twee verschillende werelden en stond er op het podium achter ons een groep. Vroeger zongen we nummers ook eerst live met de groep en maakten vervolgens een plaatje. Nu hebben we andersom gewerkt."
De risico's van de nieuwe aanpak lijken ingecalculeerd. Brosens: "Natuurlijk zijn er de diehard-fans die alleen naar Laïs kwamen voor die driestemmigheid en harmonieën. Die zullen nu iets hebben van: doe mij maar de oude Laïs. Maar we voelden ook dat ons publiek het nodig vond dat we wat anders zouden doen. Als we weer een cd als hiervoor hadden gemaakt, zouden nog veel meer mensen afhaken."
Bliepjes en loops
Invloeden uit elektronica en aanverwanten doken overigens al eerder op bij het drietal. Zo stond Laïs in 2001 met Arne van Petegem alias Styrofoam op het podium van het Antwerpse muziek– en literatuurfestival De Nachten. "We hebben er altijd wel mee geflirt", zegt Brosens, van de drie degene die aanvankelijk de meeste reserves koesterde ten aanzien van bliepjes en loops. "Nu hebben we er meer bewust voor gekozen." Bauweraerts: "Soms is iets zelfs vanuit de elektronica ontstaan."
In elk geval lijkt de gehanteerde werkwijze spontaner van aard dan het produktieproces van Douce Victime, het voorlaatste studioalbum uit 2004. Opgenomen met producer Wouter van Belle in de Abbey Road-studio’s in Londen waar de nummers door arrangeur Andrew Powell voorzien werden van weelderige strijkpartijen. "We konden dat toen nog niet alleen", kijkt Bauweraerts terug. Delcroix: "We waren er gewoon niet rijp voor."
Het album bracht niet de internationale doorbraak. Die woorden doen de drie in de lach schieten. Bauweraerts: "'Internationale doorbraak’, dat is zo’n term… Ik hoor dan over tours waarbij muzikanten niets of nauwelijks iets verdienen." "Niet veel mensen kunnen leven van de muziek", weet Delcroix die heeft meegezongen bij Admiral Freebee en met Eriksson het countronica-project The Partchesz vormt.
Gedichten van Yeats
Voor de teksten van The Ladies' Second Song zijn de liedboeken terzijde gelegd. Bauweraerts nam zelf voor het eerst de pen ter hand en in de bibliotheek van Kalmthout stuitte ze op de Ierse schrijver William Butler Yeats: "Op de poëzieafdeling was ik op zoek naar nieuwe inspiratie. Want je kunt dan wel het gevoel hebben van 'we moeten iets anders gaan doen', maar je hebt natuurlijk ook teksten nodig."
De drie omschrijven de poëzie van Yeats als 'pakkend', 'erotisch', 'instinctief', 'vrouwelijk' en 'muzikaal'. Sleutelgedicht op het album is 'Leda and the Swan', dat handelt over de verkrachting van de Spartaanse koningin Leda door de Griekse oppergod Zeus in de gedaante van een zwaan. Uit die gemeenschap wordt Helena geboren om wie later de Trojaanse oorlog zal draaien.
Dat slechts weinigen tegenwoordig nog een boodschap aan de Griekse mythologie lijken te hebben, deert het drietal niet. "Om die gedichten te begrijpen hoeft dat ook niet", zegt Delcroix. Bauweraerts: "De woorden en de zinsbouw zijn heel mooi. Leda, verkracht door een zwaan, dat heeft iets dramatisch." "Meer Laïs kan het niet zijn", constateert Brosens.
Belgisch of Vlaams
De zwaan is bovendien uitgegroeid tot het symbool van de groep. "We waren op zoek naar een logo", legt Bauweraerts uit. Brosens: "Een Laïs-dier." "En," vervolgt Delcroix: "toen zeiden we: 'zwanen zijn tof: trouwe dieren, mooi, sierlijk…' Laïs is ook sierlijk."
En Belgisch. Of Vlaams? "Het woord 'Vlaams' is door de politiek zo ontzettend rechts geworden", verzucht Bauweraerts die begin 2003 samen met Brosens, naar aanleiding van de rel rond Eurovisie Songfestival-deelnemers Urban Trad en hun (en ex-Laïs-) zangeres Soetkin Collier, beticht werd van lidmaatschap van een rechts-nationalistische studentenvereniging. "Dat had dus niet moeten gebeuren, omdat het niet nodig is. Het zou oké moeten zijn dat Vlaams en Waals bestaan. En samen zijn ze dan Belgisch."
http://www.kindamuzik.net/interview/la-s/la-s-van-liedboeken-naar-laptops/16175/
Meer Laïs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/la-s
Deel dit artikel: