• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Killing Joke / Spasmodique

Muziek als een massief rotsblok
28 september 2003, Nighttown, Rotterdam (NL)

Publicatiedatum: 19 oktober 2003

Jaz Coleman van Killing Joke is tevreden. Na 24 jaar heeft hij eindelijk het album gemaakt dat hij altijd had willen maken. Hij kan er niet over uit hoe blij hij is met het recente album, dat de veelzeggende titel Killing Joke draagt. Jaz Coleman blij? Ja, de man die in ’82 naar IJsland vertrok om op de Apocalypse te wachten is gelukkig geworden. En hij heeft alle reden om tevreden te zijn. Pendelend tussen zijn drie woonplaatsen Londen, Praag en Nieuw Zeeland vindt Coleman de tijd om het volkslied van Nieuw Zeeland te herschrijven, in een film mee te spelen, zich tot priester te laten wijden, diverse orkesten te dirigeren en klassieke muziek te componeren. Toch is het nieuwe album geenszins een zelfgenoegzame zielsuiting van tevreden veertigers geworden. Onrecht, machteloosheid en frustratie bepalen al bijna 25 jaar de revue bij Killing Joke. De wereld is er niet veel op vooruit gegaan in die tijd.

Het Rotterdamse Nighttown is maar matig gevuld deze avond, maar het enthousiasme van het gevarieerde publiek maakt veel goed. Het voorprogramma wordt verzorgd door Spasmodique. Om eerlijk te zijn kende ik de band niet hoewel ze al sinds 1980 bestaan. Menig jong bandje kan een voorbeeld nemen aan de intensiteit waarmee deze heren live tekeer gaan. Zanger Mark Ritsema lijkt door kwade demonen bezeten te zijn. Met zijn fantastische stem weet hij voor aardig wat kippenvelmomenten te zorgen. Enig minpuntje zijn de soms toch ietwat cliché gitaarsolo’s die net iets te bluesy klinken binnen de nummers.

Killing Joke speelt een lekker lange set. Het materiaal van de nieuwe cd wordt afgewisseld met ouder werk. Hitnummers als ‘Love Like Blood’ en ‘Eighties’ ontbreken, en als er al geput wordt uit rustiger repertoire worden de nummers in een heavy jasje gestoken, zoals bij ‘Empire Song’. Ondanks Colemans groteske maskerade straalt de man toch veel liefde uit. Hij is duidelijk geraakt door het toegewijde publiek. De gevaarlijke uitdrukking op zijn gezicht wordt tenietgedaan door de potsierlijke danspasjes die hij etaleert.

Coleman blijft een man van tegenstellingen, Killing Joke blijft een band van tegenstellingen. De muziek daarentegen klinkt als een massief rotsblok! Na afloop keert de band nog twee keer terug het podium op, al moet er enige overtuigingskracht aan te pas komen om gitarist Geordie zover te krijgen.

http://www.kindamuzik.net/live/killing-joke/killing-joke-spasmodique/4299/
Meer Killing Joke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/killing-joke