• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Killing Joke / Black Tongue Tribe

Potsierlijk, keihard en enthousiast.
12 augustus 2003, Melkweg, Amsterdam (NL)

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 18 augustus 2003

Het is lang wachten op Killing Joke. Lang wachten tussen 2 platen en lang wachten tot ze eindelijk opkomen voor hun concert in de Melkweg. Ondertussen lijdt het publiek onder de cliché-gothic van The Black Tongue Tribe. Een band die dingen doet met Velvet Underground's 'Venus in Furs' die zelfs de meest fanatieke masochist niet trekt.

Jaz Coleman lijkt zo weggelopen van de set van een Hammer-film. Inclusief de amateuristische kostuums en complete overacting. Wild zwaaiend met zijn armen marcheert hij over het podium, het einde der tijden aankondigend. Ondertussen knipoogt bassist Paul Raven naar wat meisjes op het balkon. Met zijn vette bierpens en dikke schakelketting ziet hij er uit als een lid van de harde kern van supporters van een Third Division club uit een grauwe industriestad. Ook gitarist Geordie zou daar weleens bij kunnen horen. Maar hij is een stuk gevaarlijker. Emotieloze blik, peroxideblonde stekels en van binnen tikt een tijdbom. Luister maar naar die meedogenloze hakriffs. De anonieme drummer hamert ondertussen keihard door onder het motto "wat Dave Grohl kan, kan ik ook".

Killing Joke is oud. Net als de meeste fans in de uitverkochte Melkweg trouwens. Oud, maar nog niet versleten. Want er wordt strak en vooral met een enorm enthousiasme gespeeld. Dat is aanstekelijk genoeg om het enigszins potsierlijke snel te vergeten. Wel een minpuntje is dat er weinig afwisseling in het materiaal zit. Killing Joke heeft duidelijk gekozen voor shock and awe en laat het meer melodieuze materiaal uit de catalogus links liggen. Dus verlaten we Melkweg murw gebeukt, maar toch wel tevreden.

http://www.kindamuzik.net/live/killing-joke/killing-joke-black-tongue-tribe/3787/
Meer Killing Joke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/killing-joke