• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Kevn Kinney/ Two Cow Garage

Onstuimige cowpunk en doorleefde folk.
29 september 2005, Ekko, Utrecht (NL)

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Jan Mulders

Publicatiedatum: 03 oktober 2005

Tegen de verwachting in had Ekko de herriemakers van Two Cow Garage geprogrammeerd vóór Kevn Kinney, die een akoestische set zou spelen. Het drietal wist zelf ook wel “that we’re all here for Kevn Kinney anyway”. In ruim dertig minuten, zonder veel te tijd te verspillen aan praatjes tussen de nummers door, balde Two Cow Garage het beste samen dat ze te bieden heeft.

De band maakte van het debuut Please Turn the Gas On naar het vorig jaar verschenen The Wall Against Our Back een duidelijke groei door. Wellicht doordat Brent Best van Slobberbone zich inmiddels over de jonge gasten uit Ohioheeft ontfermd. Het verschil met het laatste optreden van de groep op het Blue Highways festiva in Utrechtl, was echter niet zo heel groot. Hun furieuze podiumact en keiharde cowpunk vormden toen een aangenaam einde van urenlang luisteren naar bijzondere, maar rustige liedjesmakers. Dat effect mistte dit optreden, nu de band als opener voor Kinney geprogrammeerd stond. Toch viel er genoeg te genieten en werkten het enthousiasme en de overgave van Two Cow Garage aanstekelijk.

Kevn Kinney speelde vroeger in Drivin’ n’ Cryin’ en maakte toen net zo veel lawaai als Two Cow Garage nu maakt. Er schuilt echter ook een folky kant in Kinney en tussen de harde rocknummers door speelde Drivin’ n’ Cryin’ folksongs, waar toen nog niet de term americana voor bestond.

Vanavond ging Kinney, bijgestaan door gitarist Gibb Droll, helemaal op de folk toer. Het leek wel of een tijdmachine ons terugbracht naar de New Yorkse koffiehuisdagen van Bob Dylan. Zonder een spoortje ironie speelde Kinney Dylans ‘Hollis Brown’ en repte hij in de prachtige titelsong van zijn plaat Sun Tangled Angel Revival over Jack Kerouac en Vietnam. Na een half uurtje nodigde Kinney de zaal uit om verzoekjes in te dienen.

Met een muzikant als Droll naast je kun je immers alles spelen. De zaal riep om oudjes ‘Catch the Wind’ en ‘This Train don’t Stop at the Millworks Anymore’. Kinney bediende zijn fans zoals ze wensten. Echt stemvast is hij niet meer als zanger, maar des te doorleefder klinken zijn afgesleten stembanden. Aan het einde van zijn set riep Kinney de gasten van Two Cow Garage erbij en eindigde een avondje van opvallende verschillen prettig harmonieus.

http://www.kindamuzik.net/live/kevn-kinney/kevn-kinney-two-cow-garage/10701/
Meer Kevn Kinney op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kevn-kinney