• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Joanna Newsom

Harpiste bewijst zich als fabelachtig goede muzikant.
08 november 2015, TivoliVredenburg

Tekst: Iddo Havinga

Publicatiedatum: 11 november 2015

"Ik was even bang dat ik het verkeerde podium op liep", zegt Joanna Newsom glimlachend terwijl ze de bühne van de Grote Zaal van muziekcomplex TivoliVredenburg betreedt. Ze neemt plaats achter haar harp en zet het korte 'Bridges and Balloons' in van haar debuut The Milk-Eyed Mender uit 2004. Het is tekenend voor het concert: Newsoms ontwapenende en ontspannen houding contrasteert mooi met de intense composities die zij en haar drie begeleiders uitvoeren.

Wat meteen opvalt is hoeveel voller en rijper Newsoms stem klinkt dan op dat debuut. Voor fans is haar unieke stemgeluid integraal aan haar muziek, maar meer casual luisteraars knapten bij bosjes af op het soms snerpende kindstemmetje van de Californische harpiste. Dat is nu écht niet meer nodig. Nog steeds is het geluid uit duizenden herkenbaar en opereert ze op een fijne manier op het randje van overslaan, maar de nieuwe controle en diepte haalt haar zang uit de freakfolk en brengt hem in het rijk van karaktervolle stemkunstenaars.

Voor 'Anecdotes', de opener van het nieuwe album Divers, neemt Newsom plaats achter de piano. Het publiek is de hele avond getuige van een "muzikale stoelendans", zoals de begeleidende violiste het later op de avond - van achter de piano - zal noemen. De begeleiding van Newsom is precies goed. De muzikanten weten met subtiel geplaatste drums, viool, gitaar, mandoline en zelfs blokfluit precies de juiste extra laagjes toe te voegen aan de harp en stem van Newsom. Vooral multi-instrumentalist Ryan Francesconi blinkt uit door doelgericht en zelfverzekerd gitaarlijntjes toe te voegen, zonder het spotlight ook maar een moment van Newsom weg te houden.

Divers is pas net uit, waardoor veel mensen nog niet heel bekend zijn met het nieuwe werk. Toch stoort het geenszins dat bijna de helft van de nummers deze avond van dit album komen. Precies op de juiste momenten in de set kiest Newsom voor oude favorieten, zoals het monumentale 'Emily' van Ys (2006). Ook hier blinkt het livearrangement uit. Een viool blijkt genoeg om de filmische arrangementen van Van Dyke Parks staande te houden. Hier en daar springen de tranen in de ogen van luisteraars.

Het veelal ademloos luisterende publiek wordt nog even geactiveerd tijdens toegift 'Baby Birch'. We mogen meeklappen. Dat klinkt ongepast bij een nummer over abortus, maar het klopt juist precies bij de sfeer van concert. Het meeklapritme is nét anders genoeg om er geen stadionmoment van te maken.

En wat speelt Newsom goed. Haar harpspel wisselt tussen polyritmisch en golvend, haar zang tussen contemplatief laag en bij-de-kladden-grijpend hoog. De stukken zijn vernuftig, maar bij vlagen onverwacht aanstekelijk. Newsoms composities zijn van een klassieke klasse, maar boeten daarbij nooit in aan emotionele intensiteit. De complexiteit van de stukken en de ongepolijste stem vormen voor menigeen wellicht nog altijd een drempel, zo getuigt misschien ook het feit dat het concert niet is uitverkocht. Onterecht: Joanna Newsom is een van de meest bijzondere popmuzikanten van onze tijd, zoals dit fabelachtig goede concert bewijst.

Foto uit het KindaMuzikarchief door Tim Broddin

http://www.kindamuzik.net/live/joanna-newsom/joanna-newsom-6404/26336/
Meer Joanna Newsom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joanna-newsom