Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel men zich Sam Cooke herinnert om zijn gospel, zinderende optredens en belangrijke singles als 'A Change Is Gonna Come', bestaat het merendeel van zijn oeuvre uit zoete soulpopliedjes gemaakt voor een zo groot mogelijke markt. In zekere zin rehabiliteert de Engelsman James Hunter die zoete kant van Sam Cooke door deze tot in de perfectie te imiteren in een stijl die toch geheel eigen genoemd kan worden.
Hunter is inmiddels een gevierd artiest. Na enkele jaren in de marge van de Britse rhythm and blues geeft Van Morrison hem een duwtje in de goede richting. Dankzij de cd's People Gonna Talk en The Hard Way is Hunter een grote ster aan het worden. Zijn subtiel swingende soulliedjes zijn overgoten met kleine scheutjes cocktailjazz en rocksteady en klinken nooit té wild.
De Utrechtse zaal De Helling zit stampvol. Het is welhaast onmogelijk om lekker te bewegen, zoals Hunter voorstelt, zonder je buurman of -vrouw in de maagstreek te treffen. Hunter tovert ook na het rookverbod een popzaal om in een nachtclub. Ruim twintig jaar podiumervaring betaalt zich nu uit. De Brit heeft een goddelijke stem en is een bekwame gitarist en showman die zijn blazers alle ruimte geeft.
De zaal heupwiegt voorzichtig met Hunter en zijn groep mee, maar iets meer olie op het vuur zou de avond geen kwaad doen. Dat snapt de ervaren soulman en hij grijpt naar twee pittige covers van de vocale groep The "5" Royales waaronder het onverwoestbare 'Now Baby Don't Do It'. Hunter blijft echter doseren en na een groot uur zit de show erop. Een avondje met goede pr voor de soulmuziek, maar zonder diepere inzichten of gevoelens.
http://www.kindamuzik.net/live/james-hunter/james-hunter
Meer James Hunter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/james-hunter
Deel dit artikel: