• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

James Hunter: terug met een beetje hulp van vrienden

Aan de andere kant van de lijn het markante stemgeluid van de Britse soulzanger James Hunter. Vijf jaar duurde het voordat hij de opvolger van The Hard Way klaar had. Met dank aan Gabriel Roth van het Daptone-label en zijn overleden geliefde Jackie, zegt Hunter.

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 07 april 2013

In mei vorig jaar zei Gabriel Roth tegen KindaMuzik dat hij niet graag met andere zangers werkt dan die van zijn eigen label. Voor Amy Winehouse maakte hij een uitzondering en als hij dat weer zou doen, dan voor jou...
"Daar denkt hij nu vast anders over, haha. Nee, het ging prima. Ik denk dat we precies rond die tijd in gesprek raakten. Daarna trokken we twee weken uit voor de productie en het mixen, maar we hebben de volle twee weken gebruikt om te spelen en op te nemen. Het was fun. Gabriel is een rustige vent, een man met geduld."

Ging het opnameproces er anders aan toe dan je gewend was?
"Ik vind dat we nu veel beter klinken. Dat moet wel de verdienste zijn van Gabe en zijn vaardigheden. Hij is handig in het goed tegen elkaar uitspelen van de instrumenten. Het hele spectrum komt daardoor beter uit de verf. Voorheen wilden we nog wel eens een beetje rommelig klinken als we met de hele band losgingen. Nu is het geluid meer uitgebalanceerd. Dat zit in kleine dingetjes. Gabriel wil het orgel een octaaf hoger horen, zodat er meer ruimte komt voor de bas. Dat soort zaken."

Roth is zelf muzikant en componist, bemoeide hij zich met de songs?
"In feite had ik alle songs al gereed toen we naar Brooklyn gingen. Maar Gabe had toch aanvullingen. En hij haalde er een percussionist bij en een zanger voor de koortjes. Hij had suggesties voor de arrangementen. Die heb ik steeds bestreden, maar meestal vergeefs want hij had steeds de beste ideeën, haha."

De verwantschap met Daptone is begrijpelijk, ook daar houdt men van de pure sound.
"Ik geloof dat Gabe, net als ik, niets van purisme wil horen. Alle muziek, zeker die wij liefhebben, is een bastaard. We creëren alleen maar iets. We zijn niet bezig met stuff voor in musea, snap je?"

Volg je de nieuwe soulmuziek van jonge mensen?
"Ik hoor wel eens wat, maar zit er niet achteraan. Er speelt een gast in ons voorprogramma in Amerika en die is goed. Jesse Dee. Leuke vent ook, ik luister graag naar zijn muziek."

Verbazingwekkend dat de opleving van soul aanhoudt, jij stond aan het begin met People Gonna Talk in 2006.
"Ach, het is maar een stijl. En zolang zijn de seventies toch ook niet geleden, haha."

Toen disco korte metten maakte met soul.
"En daar hebben we de rapmuziek weer aan te danken. Trouwens, ik hoor veel rap die dichter bij mij staat en de bronnen waar ik uit put dan bij die r&b van tegenwoordig. Al beken ik meteen dat die softe r&b de meest succesvolle zwarte muziek ooit is. Dus die is ergens goed voor. Eigenlijk houd ik er niet zo van om over genres te praten. Muziek is alleen maar goed of niet."

Je stem klinkt anders op deze nieuwe plaat.
"Ja, dit is mij ook opgevallen toen ik de plaat beluisterde. Ik klink heser of ruwer terwijl ik voorheen misschien netter klonk. Ik denk dat het met de productie van de plaat te maken heeft. Ik had ook keelpijn in die tijd trouwens."

En ten opzichte van je vorige plaat ben je weer vijf jaar sigaretten roken verder.
"Ehh ja, dat ook."

Je zingt een nummer over een zigeuner, 'The Gypsy', op je nieuwe plaat. Schaar je je onder de vele artiesten, zoals je vriend Van Morrison, die romantisch over zigeuners zingen?
"Nou, ik heb het thema gestolen van Allen Toussaint. Bij hem is de zigeuner een mooie dame, die de waarheid in pacht heeft. Inderdaad heel romantisch. Ik heb het over een oude vent die me de dood voorspelt. Ik speel een beetje met dit thema. Volgens mij zijn al die voorspellers zo nep als de pest."

Er is een mooie plaat gemaakt door Steve Cropper met alleen maar liedjes van The 5 Royales, ook jouw grote inspiratie. Maar je speelde er niet op mee.
"Steve Cropper is van een andere generatie nog dan ik. En The 5 Royales zitten weer daarvoor. Allemaal helden van me. Maar ik houd niet van tribute platen. Wat als ze me toch gevraagd hadden? Dan had ik misschien heel vereerd nee gezegd, haha."

Je plaat heeft vijf jaar op zich laten wachten. In die periode heb je je vrouw verloren. Hoe hield je jezelf op de been?
"Jackie werd erg ziek toen mijn vorige plaat The Hard Way zo'n beetje uitgewerkt was met toeren en alles. Ik schreef veel in die tijd en Jackie hielp me enorm. Ze was mijn belangrijkste criticus en hielp me om de juiste dingen te kiezen en om andere liedjes of aanzetten daartoe te laten vallen. Ze heeft dus veel nieuwe songs gehoord. Ik zou wensen dat zij de hele plaat nog had kunnen horen…"

Dat is een mooi statement.
"Weet je, ik geloof niet in het hiernamaals en dat soort dingen, maar ik mag graag denken dat ze haar oren openhoudt en nu van de plaat kan genieten."

http://www.kindamuzik.net/interview/james-hunter/james-hunter-terug-met-een-beetje-hulp-van-vrienden/23896/
Meer James Hunter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/james-hunter