• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jóhann Jóhannson

Het IJslandse multitalent kwam naar Nederland. Het resulteerde niet in de ultieme concertbeleving, wel in een unieke.
23 september 2005, Laurenskerk , Rotterdam

Tekst: Herman Roggeveen

Publicatiedatum: 26 september 2005

Dat de IJslanders wonderschone muziek maken, is allang geen geheim meer. Een IJslands gedeelte kon dan ook niet ontbreken tijdens het Scandinavië Festival dat deze maand in Rotterdam is neergestreken. Het optreden van Jóhann Jóhannson vormde vrijdag 23 september de opening van Reykjavik to Rotterdam.

Jóhannson is een multitalent. In 1999 richtte hij met vrienden het Apparat Organ Quartet op, innovatieve obscure dance. De zeldzame optredens die het viertal in IJsland geeft, groeien steevast uit tot legendarische performances. Ook op het Europese vasteland boekt Apparat Organ Quartet succes, bijvoorbeeld tijdens het Motel Mozaïque festival. Naast Apparat Organ Quartet maakt Jóhannson daarnaast deel uit van Kitchen Motors, een kunstcollectief dat is gestoeld op experiment, samenwerking en drang naar vernieuwing, of dat nu is op het gebied van muziek, boeken, opera, film of exposities. Last but not least heeft Jóhannson ook nog een verdienstelijke solocarrière. Hij mocht dan ook niet ontbreken op Reykjavik to Rotterdam.

Voor het optreden in de prachtige Laurenskerk heeft Jóhannson het Englabörn Ensemble meegenomen, bestaande uit viool, altviool, cello, percussie en elektronica. Het is onwaarschijnlijk hoe goed de strijkers en elektronica samengaan, en hoe gevarieerd de nummers klinken. Het eerste stuk is door de dromerige elektronica bijna een slome versie van trance-muziek, terwijl het daaropvolgende nummer – met de strijkers in de hoofdrol - zonder problemen als filmmuziek gebruikt kan worden.

Vrijwel alles wat Jóhannson vanavond doet, is instrumentaal. Slechts in een enkel nummer haalt hij robotachtige vocalen uit zijn computer, de stemmen die zo kenmerkend zijn voor de muziek van Apparat Organ Quartet en tegelijkertijd doen denken aan het Duitse Kraftwerk. Op andere momenten maakt de neo-klassistische elektronica plaats voor hedendaagse ambient. Hoe divers ook, de muziek is zo gecomponeerd dat het nergens uit de bocht vliegt of onnatuurlijk overkomt. Het optreden van Jóhannson is als een trip, die – hoe afgezaagd het misschien ook klinkt – de verschillende aspecten van het IJslandse landschap uittekent in muziek. En Jóhannson doet dat live veel elektronischer dan op plaat.

Compositorisch steekt het dus prima in elkaar, helaas zijn er toch wat minpuntjes te noemen. De akoestiek van de kerk bijvoorbeeld, meer dan eens galmen de beats te lang na. De akoestiek voor lief nemende, blijft de kerk geen ideale omgeving voor Jóhannson. Het gezeten publiek kan weliswaar genieten van de wonderschone composities, tot concertbeleving komt het slechts bij vlagen. Dat blijkt ook uit de pijnlijke stiltes na sommige nummers, wanneer de aanwezigen niet goed weten te applaudisseren of muisstil te blijven zitten. Legendarisch zal dit optreden dus niet blijken, evengoed wel uniek.

http://www.kindamuzik.net/live/j-hann-j-hannsson/j-hann-j-hannson/10626/
Meer Jóhann Jóhannsson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/j-hann-j-hannsson